منطقه‌بندی استان‌های ایران
فهرست
استان‌های ایران در سال ۱۳۹۳ در طبقه‌بندی جدید توسط وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران در قالب ۵ منطقه بر حسب عوامل همجواری، محل جغرافیایی و اشتراکات قرار گرفتند. هر منطقه یک دبیرخانه دائمی دارد که شهرهای تهران، اصفهان که مرزی با خوزستان ندارد ، تبریز، کرمانشاه و مشهد به ترتیب محل دبیرخانه مناطق ۱ تا ۵ هستند. این طبقه‌بندی، یک طبقه‌بندی داخلی مربوط به وزارت کشور است و نباید با تقسیمات کشوری در ایران که مصوب مجلس شورای اسلامی هستند اشتباه گرفته شود.[۱]
یکی از اهداف اصلی این تقسیم‌بندی، این است که دولت به جای توسعه استان‌ها، منطقه‌ها را توسعه دهد. استان‌های یک منطقه، هر ۲ ماه یک بار و به صورت چرخشی در استان‌های منطقه با هم جلسه‌ای برای حل مسائل و مشکلات منطقه دارند.[۲]
| ردیف | منطقه | جمعیت سال ۱۳۹۵ | جمعیت سال ۱۳۹۰ | درصد تغییر |
|---|---|---|---|---|
| ۱ | تهران | ۲۴٬۴۰۰٬۶۴۲ | ۲۲٬۴۳۱٬۳۱۶ | +۸٫۷۸٪ |
| ۲ | اصفهان | ۱۴٬۵۷۲٬۷۵۴ | ۱۳٬۶۴۰٬۱۲۷ | +۶٫۸۴٪ |
| ۳ | تبریز | ۱۳٬۶۳۶٬۴۵۹ | ۱۳٬۰۴۳٬۹۳۷ | +۴٫۵۴٪ |
| ۴ | کرمانشاه | ۱۲٬۱۹۱٬۴۹۳ | ۱۱٬۹۴۰٬۹۶۲ | +۲٫۱۰٪ |
| ۵ | مشهد | ۱۵٬۱۴۴٬۷۵۶ | ۱۴٬۰۷۲٬۴۰۶ | +۷٫۶۲٪ |
منابع
ویرایش- ↑ «در گفتگو با فارس، ناصریان: تقسیم‌بندی ۵ گانه کشوری مربوط به سیاست‌های داخلی وزارت کشور است / امیری: تقسیمات کشوری حساسیت بالایی دارد». خبرگزاری فارس. ۴ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ اوت ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.
- ↑ «معاون وزیر کشور: استان‌های کشور به ۵ منطقه تقسیم شدند». همشهری‌آنلاین. ۱ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۶ شهریور ۱۳۹۳.
.svg){kind=small} | این یک مقالهٔ خرد ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |