زبان‌های رسمی هند
فهرست ویکی‌مدیا
زبان‌های پرشماری در سطح ایالت‌ها و قلمروهای هند رسمی هستند؛ هرچند هیچ زبان ملی در هند وجود ندارد.[۱][۲][۳] طبق ماده ۳۴۳ قانون اساسی هند، زبان رسمی این کشور هندی به خط دیواناگری است.[۳] کارها در مجلس هند فقط به زبان هندی یا انگلیسی قابل انجام است. استفاده از زبان انگلیسی در اهداف رسمی مانند مجلس، دادگستری و ارتباطات بین دولت مرکزی و دولت‌های ایالتی مجاز است.
ایالت‌ها در هند از این آزادی و قدرت برخوردار هستند که از طریق قانون، زبان (های) رسمی خود را مشخص کنند. قانون اساسی علاوه بر زبان‌های رسمی، ۲۲ زبان محلی که شامل هندی است ولی انگلیسی نه را به عنوان زبان‌های برنامه‌ریزی‌شده به رسمیت می‌شناسد که نباید با زبان رسمی کشور اشتباه گرفته شود. هندی و انگلیسی تنها دو زبانی هستند که در گذرنامه هندی از آن‌ها استفاده می‌شود.
ایالت‌ها می‌توانند زبان (های) رسمی خود را از طریق قانون‌گذاری مشخص کنند؛ بنابراین، بخشی از قانون اساسی هندوستان که با زبان‌های رسمی سروکار دارد، مفاد مفصلی را شامل می‌شود که نه تنها زبان‌های رسمی کشور بلکه زبان‌های رسمی هر ایالت و قلمرو اتحادیه و زبان‌هایی که برای برقراری ارتباط بین دولت مرکزی و ایالت‌ها استفاده می‌شود را دربر می‌گیرد.
زبان‌های برنامه‌ریزی‌شده
ویرایش| شماره | زبان | خانواده | سخنوران (به میلیون، ۲۰۱۱)[۴] |
وضعیت رسمی در ایالت(ها) |
|---|---|---|---|---|
| ۱. | آسامی | هندوآریایی، شرقی | ۱۵٫۳ | آسام |
| ۲. | بنگالی | هندوآریایی، شرقی | ۹۷٫۲ | بنگال غربی، تریپورا، آسام و جارکند[۵] |
| ۳. | بودو | تبتی-برمه‌ای | ۱٫۴۸ | آسام |
| ۴. | دوگری | هندوآریایی، شمال غربی | ۲٫۶ | |
| ۵. | گجراتی | هندوآریایی، غربی | ۵۵٫۵ | دادرا و نگر حویلی و دامان و دیو و گجرات |
| ۶. | هندی | هندوآریایی | ۵۲۸ | جزایر آندامان و نیکوبار، بیهار، دادرا و نگر حویلی و دامان و دیو، چتیسگر، دهلی، گجرات، هاریانا، هیماچال پرادش، جارکند، مادیا پرادش، میزورام، راجستان، اوتار پرادش، اوتاراکند و بنگال غربی |
| ۷. | کنادا | دراویدی | ۴۳٫۷ | کارناتاکا |
| ۸. | کشمیری | هندوآریایی، داردی | ۶٫۸ | |
| ۹. | کونکانی | هندوآریایی، جنوبی | ۲٫۲۵ | دادرا و نگر حویلی و دامان و دیو و گوا[۶][۷] |
| ۱۰. | مایتهیلی | هندوآریایی، شرقی | ۱۳٫۶ | جارکند[۸] |
| ۱۱. | مالایالم | دراویدی | ۳۴٫۸ | کرالا، لاکشادویپ و پودوچری |
| ۱۲. | مانیپوری | تبتی-برمه‌ای | ۱٫۸ | مانیپور |
| ۱۳. | مراتی | هندوآریایی، جنوبی | ۸۳ | مهاراشترا |
| ۱۴. | نپالی | هندوآریایی، شمالی | ۲٫۹ | سیکیم و بنگال غربی |
| ۱۵. | اوریه | هندوآریایی، شرقی | ۳۷٫۵ | اودیسا، جارکند و بنگال غربی[۹][۱۰][۱۱] |
| ۱۶. | پنجابی | هندوآریایی، شمال غربی | ۳۳٫۱ | دهلی، هاریانا، پنجاب و بنگال غربی |
| ۱۷. | سانسکریت | هندوآریایی | ۰٫۰۲ | هیماچال پرادش و اوتاراکند |
| ۱۸. | سانتالی | آستروآسیایی | ۷٫۳ | جارکند[۱۲] |
| ۱۹. | سندی | هندوآریایی، شمال غربی | ۲٫۷ | |
| ۲۰. | تامیلی | دراویدی | ۶۹ | تامیل‌نادو و پودوچری |
| ۲۱. | تلوگو | دراویدی | ۸۱٫۱ | آندرا پرادش، تلانگانا و پودوچری |
| ۲۲. | اردو | هندوآریایی، مرکزی | ۵۰٫۷ | جامو و کشمیر، تلانگانا، جارکند، دهلی، بیهار، اوتار پرادش و بنگال غربی |
زبان‌های رسمی ایالت‌ها و قلمروهای اتحادیه
ویرایشزبانهای رسمی ایالت‌های هند
فهرست زبان‌های رسمی قلمروهای اتحادیه هند[۲۱]
| شماره | قلمرو اتحادیه | زبان (های) رسمی | زبان (های) رسمی فرعی |
|---|---|---|---|
| ۱. | جزایر آندامان و نیکوبار | هندی، انگلیسی | بنگالی |
| ۲. | چندی‌گر | انگلیسی | |
| ۳. | دادرا و نگر حویلی و دامان و دیو | گجراتی، کونکانی، مراتی، هندی[۴۵] | |
| ۴. | دهلی | هندی، انگلیسی[۱۴] | اردو، پنجابی[۴۶] |
| ۵. | لاکشادویپ | مالایالم،[۴۷] | انگلیسی |
| ۶. | جامو و کشمیر | اردو[۲۱] | |
| ۷. | لداخ | اردو، انگلیسی | |
| ۸. | پودوچری | تامیلی، فرانسوی، انگلیسی | تلوگو، مالایالم[۴۸][۴۹] |
ارتباطات دولت مرکزی-ایالتی و بین‌ایالتی
ویرایشزبان ارتباطات بین دولت مرکزی و دولت ایالتی یا اشخاص و همچنین ایالت‌های مختلف توسط قانون زبان‌های رسمی و برای ایالت‌های غیر از تامیل نادو توسط قوانین رسمی زبان مشخص می‌شود. ارتباط بین ایالت‌هایی که از زبان هندی به عنوان زبان رسمی خود استفاده می‌کنند، لازم است به زبان هندی باشد، در حالی که ارتباط بین ایالتی که زبان رسمی آن هندی است و ایالتی که نیست، لازم است به زبان انگلیسی باشد، یا به زبان هندی به همراه ترجمه انگلیسی باشد (مگر این‌که ایالت غیرهندی موافقت خود را با ترجمه اعلام کند).
ارتباط بین دولت مرکزی و ایالت‌های «منطقه A» که از هندی به عنوان زبان رسمی خود استفاده می‌کنند و با افرادی که در آن ایالت‌ها زندگی می‌کنند، به‌طور کلی به زبان هندی است، مگر در موارد خاص. ارتباط با دسته دوم یعنی ایالات «منطقه B» (در حال حاضر گجرات، مهاراشترا و پنجاب) که از زبان هندی به عنوان زبان رسمی خود استفاده نمی‌کنند، اما برای برقراری ارتباط با دولت مرکزی زبان هندی انتخاب شده‌است، معمولاً به زبان هندی است، در حالی که ارتباطات ارسال شده به فرد در آن ایالت‌ها ممکن است به زبان هندی و انگلیسی باشد. ارتباطات با سایر ایالات «منطقه C» و با افرادی که در آن‌ها زندگی می‌کنند به زبان انگلیسی است.
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ PTI (25 January 2010). "هندی، not a national language: Court". The Hindu. Retrieved 20 November 2018.
- ↑ "Constitutional Provisions: Official Language Related Part-17 of The Constitution Of India". Department of Official Language, Government of India. Retrieved 1 July 2015.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "THE OFFICIAL LANGUAGE POLICY OF THE UNION | Department of Official Language | Ministry of Home Affairs | GoI". rajbhasha.nic.in. Retrieved 20 March 2019.
- ↑ "Statement 1 – Abstract of Speakers' Strength of Languages and Mother Tongues – 2011" (PDF). Ministry of Home Affairs, Government of India. Archived from the original (PDF) on 27 June 2018.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ ژانویه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۵ اوت ۲۰۲۰.
- ↑ "The Origins of the Konkani Language". www.kamat.com. 15 August 1997 – 15 January 2016.
- ↑ "Indian Languages: Konkani Language". iloveindia.com. Retrieved 4 August 2020.
- ↑ "झारखंड: रघुवर कैबिनेट से मगही, भोजपुरी, मैथिली व अंगिका को द्वितीय भाषा का दर्जा" [Jharkhand: Second language status to Magahi, Bhojpuri, Maithili and Angika from Raghuvar cabinet]. prabhatkhabar.com. Archived from the original on 21 March 2018. Retrieved 4 August 2020.
- ↑ "Oriya gets its due in neighbouring state- Orissa- IBNLive". Ibnlive.in.com. 4 September 2011. Archived from the original on 15 August 2012. Retrieved 29 November 2012.
- ↑ Naresh Chandra Pattanayak (1 September 2011). "Oriya second language in Jharkhand". Times Of India. Archived from the original on 7 November 2011. Retrieved 29 November 2012.
- ↑ "Bengali, Oriya among 12 dialects as 2nd language in Jharkhand". daily.bhaskar.com. 31 August 2011. Retrieved 29 November 2012.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ "Jharkhand gives second language status to Magahi, Angika, Bhojpuri and Maithili". The Avenue Mail. 21 March 2018. Archived from the original on 28 March 2019. Retrieved 30 April 2019.
- ↑ "Languages". APOnline. 2002. Archived from the original on 8 February 2012. Retrieved 25 December 2014.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ "52nd REPORT OF THE COMMISSIONER FOR LINGUISTIC MINORITIES IN INDIA" (PDF). nclm.nic.in. Ministry of Minority Affairs. p. 18. Archived from the original (PDF) on 25 May 2017. Retrieved 15 February 2018.
- ↑ "The Assam Official Language Act, 1960". Northeast Portal. 19 December 1960. Archived from the original on 26 February 2016. Retrieved 25 December 2014.
- ↑ ANI (10 September 2014). "Assam government withdraws Assamese as official language in Barak Valley, restores Bengali". DNA India. Retrieved 25 December 2014.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ "The Bihar Official Language Act, 1950" (PDF). National Commission for Linguistic Minorities. 29 November 1950. p. 31. Archived from the original (PDF) on 8 July 2016. Retrieved 26 December 2014.
- ↑ The National Commission for Linguistic Minorities, 1950 (ibid) makes no mention of Chhattisgarhi as an additional state language, despite the 2007 notification of the State Govt, presumably because Chhattisgarhi is considered as a dialect of هندی.
- ↑ "Chhattisgarh Official Language Day today, CM Bhupesh Baghel wished people of the state". News Track (به انگلیسی). 28 November 2019. Retrieved 28 March 2020.[پیوند مرده]
- ↑ "The Goa, Daman and Diu Official Language Act, 1987" (PDF). U.T. Administration of Daman & Diu. 19 December 1987. Retrieved 26 December 2014.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ ۲۱٫۴ ۲۱٫۵ ۲۱٫۶ ۲۱٫۷ ۲۱٫۸ "Report of the Commissioner for linguistic minorities: 50th report (July 2012 to June 2013)" (PDF). Commissioner for Linguistic Minorities, Ministry of Minority Affairs, Government of India. Archived from the original (PDF) on 8 July 2016. Retrieved 26 December 2014.
- ↑ Kurzon, Dennis (2004). "3. The Konkani-Marathi Controversy: 2000-01 version". Where East Looks West: Success in انگلیسی in Goa and on the Konkan Coast. Multilingual Matters. pp. 42–58. ISBN 978-1-85359-673-5. Retrieved 26 December 2014. Dated, but gives a good overview of the controversy to give Marathi full "official status".
- ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ Benedikter, Thomas (2009). Language Policy and Linguistic Minorities in India: An Appraisal of the Linguistic Rights of Minorities in India. LIT Verlag Münster. p. 89. ISBN 978-3-643-10231-7.
- ↑ "The Haryana Official Language Act, 1969" (PDF). acts.gov.in (server). 15 March 1969. Archived from the original (PDF) on 27 December 2014. Retrieved 27 December 2014.
- ↑ "Haryana grants second language status to Punjabi". Hindustan Times. 28 January 2010. Archived from the original on 3 September 2015. Retrieved 5 August 2020.
- ↑ "The Himachal Pradesh Official Language Act, 1975" (PDF). 21 February 1975. Archived from the original (PDF) on 1 January 2014. Retrieved 27 December 2014.
- ↑ Pratibha Chauhan (17 February 2019). "Bill to make Sanskrit second official language of HP passed". The Tribune. Shimla. Archived from the original on 18 February 2019. Retrieved 10 March 2019.
- ↑ "Language and Literature", Official website of Government of Madhya Pradesh, Government of Madhya Pradesh, archived from the original on 29 September 2007, retrieved 16 July 2007
- ↑ "Language". Official website of Directorate of languages, Government of Maharashtra. Government of Maharashtra. Archived from the original on 3 September 2018. Retrieved 3 September 2018.
- ↑ Section 2(f) of the Manipur Official Language Act, 1979 states that the official language of Manipur is the Manipuri language (an older انگلیسی name for the Meitei language) written in the Bengali script. The Sangai Express, Mayek body threatens to stall proceeding, retrieved 16 July 2007
- ↑ Commissioner Linguistic Minorities, 42nd report: July 2003 – June 2004, p. para 25.5, archived from the original on 8 October 2007, retrieved 16 July 2007
- ↑ Commissioner Linguistic Minorities, 43rd report: July 2004 – June 2005, p. para 25.1, archived from the original on 10 April 2009, retrieved 16 July 2007 On 21 March 2006, the Chief Minister of Meghalaya stated in the State Assembly that a notification to this effect had been issued. Meghalaya Legislative Assembly, Budget session: Starred Questions and Answers – Tuesday, the 21st March 2006., archived from the original on 27 September 2007, retrieved 16 July 2007.
- ↑ "Oriya to be official language in Orissa – Indian Express". archive.indianexpress.com. 2 January 2016. Retrieved 15 May 2016.
- ↑ "1977 Sikkim government gazette" (PDF). sikkim.gov.in. Governor of Sikkim. p. 188. Archived from the original (PDF) on 22 July 2018. Retrieved 22 July 2018.
- ↑ "Urdu is Telangana's second official language". The Indian Express (به انگلیسی). 16 November 2017. Retrieved 27 February 2018.
- ↑ "Urdu is second official language in Telangana as state passes Bill". The News Minute. 17 November 2017. Retrieved 27 February 2018.
- ↑ "Bengali and Kokborok are the state/official language, انگلیسی، هندی، Manipuri and Chakma are other languages". Tripura Official government website. Archived from the original on 12 February 2015. Retrieved 29 June 2013.
- ↑ Tripura Official Language Act, 1964 بایگانی‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine www.lawsofindia.org
- ↑ Tripura Official Language Act, 1964 lawsofindia.blinkvisa.com, accessed 4 August 2020
- ↑ Commissioner Linguistic Minorities, 43rd report: July 2004 – June 2005, pp. paras 6.1–6.2, archived from the original on 10 April 2009, retrieved 16 July 2007
- ↑ "Fact and Figures". www.wb.gov.in. Retrieved 30 March 2018.
- ↑ "Multi-lingual Bengal". The Telegraph. 11 December 2012.[پیوند مرده]
- ↑ Roy, Anirban (28 February 2018). "Kamtapuri, Rajbanshi make it to list of official languages in". ایندیا تودی.
- ↑ Shiv Sahay Singh (2 March 2017). "Revitalising a language". هندو (روزنامه). Retrieved 31 March 2018.
- ↑ "Administration of Dedra and Nagar Haveli, U.T. (Official Language Department) Secretariat Citizens charter-2011" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2 February 2014. Retrieved 1 July 2013.
- ↑ Urdu and Punjabi are the two secondary official languages of Delhi under the Delhi Official Language Bill, 2000 Punjabi, Urdu made official languages in Delhi, تایمز هند, 25 June 2003, archived from the original on 11 August 2011, retrieved 17 July 2007
- ↑ Thomas Benedikter (2009). Language Policy and Linguistic Minorities in India: An Appraisal of the Linguistic Rights of Minorities in India. LIT Verlag Münster. p. 134. ISBN 978-3-643-10231-7.
- ↑ There are three primary languages used for official purposes – Tamil, Telugu, and Malayalam. Only, انگلیسی is recognized for official uses as per the official language policy. The official language policy of the union territory states that the Tamil language should be the primary language used for all or any of the official purposes of the union territory. In case of Mahe and Yanam, Malayalam and Telugu, respectively, may be used instead of or in conjunction with Tamil. The انگلیسی language may also be used for official purposes. (ACT 28, Gazetteer, Pondicherry Vol. 1, P. II)Multilingualism and second language acquisition and learning in Pondicherry
- ↑ Office of the Chief Electoral Officer, Puducherry, General Information on Pondicherry, archived from the original on 28 September 2007, retrieved 6 June 2007
پیوند به بیرون
ویرایش- Department of Official Language (DOL) – Official webpage explains the chronological events related to Official Languages Act and amendments
- Central Institute of Indian Languages – A comprehensive central government site that offers complete info on Indian Languages
- Reconciling Linguistic Diversity: The History and the Future of Language Policy in India by Jason Baldridge
- Multilingualism and language policy in India
- Words and phrases in more than 30 Indian languages