قانون اساسی هند
قانون اساسی هند (به هندی: भारतीय़ संविधान) عالی‌ترین متن قانونی در کشور هند است. این قانون در ۲۶ نوامبر ۱۹۴۹ به تصویب مجلس مؤسسان هند رسیده و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ لازم‌الاجرا شده است.[۱] به همین جهت ۲۶ ژانویه هر سال به عنوان روز جمهوری تعطیل رسمی است و در سراسر هند گرامی داشته می‌شود.[۲] در این قانون هند یک جمهوری دمکراتیک معرفی شده که برقراری عدالت، برابری و آزادی را برای شهروندانش تضمین می‌کند.
| قانون اساسی هند | |
|---|---|
 The original text of the Preamble | |
| تاریخ تصویب | ۲۶ نوامبر ۱۹۴۹ |
| تاریخ اثرگذاری | ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ |
| نویسنده(گان) | بهیمراو رامجی آمبدکار و Drafting committee of the Constituent Assembly of India |
| امضاء‌کننده(گان) | 284 members of the Constituent Assembly |
| آرمان | جایگزینی با Indian Independence Act |
این قانون اساسی طولانی‌ترین قانون اساسی نوشته در بین تمام کشورهای مستقل دنیاست و از ۳۹۵ اصل، ۱۲ پیوست و ۸۳ الحاقیه تشکیل می‌شود.
پانویس
ویرایش- ↑ "Introduction to Constitution of India", Ministry of Law and Justice of India (به انگلیسی), July 29, 2008 Retrieved on 2008-10-14.
- ↑ Das, Hari (2002), Political System of India (به انگلیسی), Anmol Publications, p. p 120
{{citation}}:|صفحه=has extra text (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)