گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول
گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول (انگلیسی: Glycosylphosphatidylinositol) یا به اختصار GPI یک فسفوگلیسیرید است که به انتهای کربوکسیل یک پروتئین در هنگام پیرایش پساترجمه‌ای اتصال می‌یابد. پروتئین‌هایی که قلاب GPI دارند، نقش مهمی در بسیاری از فرایندهای بیولوژیک دارند.[۱]
| اجزاء ساخت گلیکوزیل‌فسفاتیدیل‌اینوزیتول | |
|---|---|
| شناسه‌ها | |
| نماد | GPI |
| Membranome | 327 |
این مولکول از یک ریشهٔ فسفاتیدیل‌اینوزیتول تشکیل شده که از طریق یک پیونددهندهٔ حاوی کربوهیدرات (گلوکزامین و مانوز که به‌صورت گلیکوزیدی به ریشهٔ اینوزیتول متصلند) و یک پُل فسفوریل‌اتانول‌آمین (EtNP)، به انتهای کربوکسیل پروتئین‌های بالغ وصل می‌شود. دو اسید چرب در درون قلاب آب‌گریزِ ریشهٔ فسفاتیدیل‌اینوزیتول به پروتئین غشاء سلول اتصال می‌یابد.
اهمیت بالینی
ویرایشنقص در ساخت قلاب GPI در برخی بیماری‌های اکتسابی نادر همچون هموگلوبینوری حمله‌ای شبانه (PNH) و همچنین سندرم هایپرفسفاتازی به‌همراه کم‌توانی ذهنی (HPMRS) دیده شده‌است.
منابع
ویرایش- ↑ Paulick MG, Bertozzi CR (July 2008). "The glycosylphosphatidylinositol anchor: a complex membrane-anchoring structure for proteins". Biochemistry. 47 (27): 6991–7000. doi:10.1021/bi8006324. PMC 2663890. PMID 18557633.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Glycosylphosphatidylinositol». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ اکتبر ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون
ویرایش- Glycosylphosphatidylinositols در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا
