گونگ
گونگ یا گانگ (به انگلیسی: gong؛ اندونزیایی و مالایی: gong; جاوه‌ای: ꦒꦺꦴꦁ ؛gong; چینی: 鑼؛ ژاپنی:
| گونگ gong | |
|---|---|
| ریشه‌های سبکی | موسیقی اندونزی ( جاوا و بالی) |
| ریشه‌های فرهنگی | اندونزی |
| سازهای معمول | Gamelan • Gong • Bonang • Gambang • گندر • Kemanak • Kendang • Kepyak • Reyong • گانگسا • Kenong/ Kethuk • Peking • سارون • Siter • Slenthem • سولینگ |
منشأ گونگ احتمالاً مناطق غربی چین، در قرن ششم است. اصطلاح گونگ از جزیره اندونزیایی جاوا سرچشمه گرفته‌است. تحقیقات علمی و باستان‌شناسی ثابت کرده‌است که برمه، چین، اندونزی (جاوا) و آنام چهار مرکز اصلی تولید گونگ جهان باستان بودند.[۱] نوعی از گونگ گلدانی برنز معروف به ناقوس استراحت، در یونان باستان و روم به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گرفت، به عنوان مثال در اوراکل معروف دودونا، جایی از گونگ نیز استفاده می‌شد.[۲][۳]
گونگ‌ها عمدتاً از برنز یا برنج ساخته می‌شوند اما بسیاری از آلیاژهای فلزات دیگر نیز در آن‌ها استفاده می‌شود.
انواع
ویرایشگونگها به‌طور گسترده در یکی از سه نوع قرار می‌گیرند:
- گونگ‌های معلق که کم و بیش مسطح هستند، دیسک‌های مدور فلزی که به صورت عمودی معلق هستند و با استفاده از طنابی که از سوراخ‌های نزدیک به لبه بالا عبور می‌کند به ساز متصل شده.
- گونگ‌های نوک پستانی یا رئیس که یک برجستگی یا دکمه در مرکز دارند و اغلب به حالت تعلیق در می‌آیند و به صورت افقی بازی می‌شوند.
- گونگ‌های کاسه‌ای که به صورت کاسه‌ای هستند و روی بالشتک‌هایی قرار می‌گیرند.
دومی ممکن است یکی از اعضای دسته زنگ در نظر گرفته شود.
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ Blades, James (1992). Percussion Instruments and Their History. Bold Strummer. p. 93. ISBN 978-0-933224-61-2.
- ↑ Montagu, Jeremy (2007). Origins and Development of Musical Instruments. Scarecrow Press. pp. 16–17. ISBN 978-0-8108-5657-8. OCLC 123539614.
- ↑ Cook, Arthur Bernard (1902). "The Gong at Dodona". The Journal of Hellenic Studies. 22: 5–28.
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Gong». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ اوت ۲۰۲۰.
پیوند به بیرون
ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد سازهای موسیقی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |