کمیته مشترک ضدخرابکاری

کمیتهٔ مشترک ضدخرابکاری ساواک و شهربانی نهادی امنیتی در عصر پهلوی بود که ایجاد هماهنگی در سازمان‌های مختلف امنیتی و انتظامی برای مقابله با مخالفان سلطنت در ۴ بهمن ۱۳۵۰ ایجاد گردید و دارای یک زندان مستقل به نام زندان کمیتهٔ مشترک ضدخرابکاری بود.

تأسیس

در بهمن ۱۳۵۰ با مشارکت ادارهٔ کل سوم (امنیت داخلی) ساواک، و ادارات دوم ارتش، شهربانی و ژاندارمری برای تداوم و هماهنگی عملیات مقابله‌جویانه با گروه‌های مسلح تشکیل شد. در اوایل خرداد ۵۲، کمیته به سه واحد اجرایی، اطلاعاتی و پشتیبانی تقسیم شد.

ابتدا، در ادارهٔ اطلاعات شهربانی کل کشور مستقر بود، اما بعد از مدتی به ساختمان مستدیر (ساختمان آلمان‌ها به سال ۱۳۱۶) در محل باغ ملی منتقل شد.

ادارهٔ کمیته و مأموران

پس از تشکیل این کمیته، کمیته‌های موازی منحل و کارمندانشان مأمور به خدمت در کمیتهٔ مشترک شدند و کلیهٔ سرنخ‌های عملیاتی نیز در اختیار آن قرار گرفت.

ابتکار عمل در کمیتهٔ مشترک، در دست ادارهٔ کل سوم ساواک بود و غالب مأموران به‌کارگرفته‌شده از ساواک بودند.

رؤسای کمیته

رؤسای کمیته به ترتیب ۱. سپهبد جعفرقلی صدری ۲. سرتیپ رضا زندی‌پور ۳. سرتیپ علی‌اصغر ودیعی ۴. سرتیپ جلال سجده‌ای (سجادی) ۵.سرتیپ هرمز آیرم بودند.

جستارهای وابسته

• زندان کمیتهٔ مشترک ضدخرابکاری
• ساواک

منابع

• وبگاه موزه عبرت
• همنشین بهار: خاطرات خانه زندگان (قسمت چهارم)