کلینت ایستوود
کلینتون ایستوود جونیور (انگلیسی: Clinton Eastwood Jr.؛ زادهٔ ۳۱ مه ۱۹۳۰) بازیگر، کارگردان فیلم، آهنگساز و تهیه‌کننده آمریکایی است. ایستوود شهرت جهانیش را با بازی در فیلم‌های سه‌گانهٔ دلار، به نام‌های به خاطر یک مشت دلار، به خاطر چند دلار بیشتر و خوب بد زشت کسب کرده‌است. هر سهٔ این فیلم‌ها اثر کارگردان ایتالیایی، سرجو لئونه است.
کلینت ایستوود | |
|---|---|
.jpg) ایستوود در پیش‌نمایش جی. ادگار در ۲۰۱۱ | |
| شهردار کارمل-بای-د-سی، کالیفرنیا | |
| دوره مسئولیت ۸ آوریل ۱۹۸۶ – ۱۲ آوریل ۱۹۸۸ | |
| پس از | شارلوت تاونسند[۱] |
| پیش از | جین گریس[۲] |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | کلینتون ایستوود جونیور ۳۱ مهٔ ۱۹۳۰ (۹۴ سال) سان فرانسیسکو، ایالات متحده |
| حزب سیاسی | لیبرترین (۲۰۰۸–اکنون)[۳] |
| دیگر عضویت‌های سیاسی |
|
| همسر(ان) | مگی جانسون (ا. ۱۹۵۳–۱۹۸۴) دینا ایستوود (ا. ۱۹۹۶–۲۰۱۴) |
| شریک زندگی | سوندرا لوک (م. ۱۹۷۵؛ جدا. ۱۹۸۹) فرانسیس فیشر (م. ۱۹۹۰؛ جدا. ۱۹۹۵) |
| فرزندان | حداقل[الف] ۸[ب][پ] از جمله کایل، آلیسون، اسکات و فرانچسکا |
| پیشه |
|
| پیشینه نظامی | |
| وفاداری | ایالات متحده آمریکا |
| شاخه نظامی |  نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا |
| سال‌های خدمت | ۱۹۵۱–۱۹۵۳ |
| امضاء |  |
کلینت ایستوود به‌خاطر دو فیلم نابخشوده و محبوب میلیون دلاری علاوه بر نامزدی‌اش برای دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر، توانست جایزه اسکار بهترین کارگردانی و تهیه‌کنندگی بهترین فیلم را برای خود کسب کند. از فیلم‌های مشهور وی می‌توان به این موارد اشاره نمود: محکم دارشان بزن (۱۹۶۸)، قلعهٔ عقاب‌ها (۱۹۶۸)، هری کثیف (۱۹۷۱)، ولگرد دشت‌های مرتفع (۱۹۷۳)، تاندربولت و لایت فوت (۱۹۷۴)، جوزی ولز یاغی (۱۹۷۶)، فرار از آلکاتراز (۱۹۷۹)، سوار رنگ‌پریده (۱۹۸۵)، روی خط آتش (۱۹۹۳)، پل‌های مدیسون کانتی (۱۹۹۵)، پرچم‌های پدران ما (۲۰۰۶)، نامه‌هایی از ایوجیما (۲۰۰۶)، گرن تورینو (۲۰۰۸).
ایستوود علاوه بر کارگردانی، در عمده فیلم‌های خودش به‌عنوان بازیگر نیز ظاهر شده‌است. اما از فیلم‌هایی که وی فقط در نقش کارگردان آن بوده و بازیگری نکرده می‌توان از رودخانه میستیک (۲۰۰۳)، نامه‌هایی از ایووجیما (۲۰۰۶) و تک‌تیرانداز آمریکایی (۲۰۱۴) که به‌خاطرش نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد و بچهٔ جایگزین (۲۰۰۸) یاد کرد. اما نکتهٔ جالب در مورد فیلم‌های وی این است که چند فیلم او که در آمریکا با استقبال خوب منتقدان روبه‌رو نشد، در فرانسه بسیار مورد توجه قرار گرفت، تا جایی که ایستوود درجات افتخاری‌ای در فرانسه مرتبط با این فیلم‌ها دریافت کرده‌است.
از سال ۱۹۶۷ کلینت ایستوود مالک شرکت تهیهٔ فیلم خود به نام مالپاسو پروداکشنز است و تقریباً همهٔ فیلم‌های آمریکایی‌اش به جز چهار عدد، همگی از محصولات این کمپانی هستند. وی همچنین از پنج زن، صاحب هفت فرزند است؛ درحالی‌که رسماً فقط دو بار ازدواج کرده‌است. از سوابق وی در سینما می‌توان به ریاست هیئت داوران جشنواره فیلم کن اشاره کرد.
کودکی
ویرایشکلینت ایستوود متولد شهر سان فرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا است. مادرش روت (۲۰۰۶–۱۹۰۹) کارگر شرکت آی‌بی‌ام، و پدرش سینیور کلینت ایستوود (۱۹۷۰–۱۹۰۶) کارگر فولاد و کارگر موقت بوده‌است. وی همچنین یک خواهر جوان‌تر (متولد ۱۹۳۴) دارد. خانواده آنها بخاطر شغل پدرش مدام در حال حرکت بین شهرهای مختلف بودند اما در نهایت ساکن پیمونت، کالیفرنیا شدند و کلینت ایستوود در این شهر تحصیلات دبیرستان خود را به پایان رساند. در دوران دبیرستان معلمانش وی را تشویق به حضور در برنامه‌ها و کلاس‌های نمایش می‌کردند اما وی خودش علاقه‌ای به کارهای نمایشی نداشت. در نهایت نیز مشغول به انجام کارهای پاره‌وقت متفاوتی چون غریق‌نجات، فروشنده، آتش‌نشان جنگل و کار در زمین گلف شد.
در سال ۱۹۵۱ وی را برای خدمت در ارتش فراخوان کردند. طبق گفته یکی از هم‌کلاسی‌های ایستوود، او برای جلوگیری از اعزام شدن به جنگ کره، خود را عاشق دختر یکی از فرماندهان پادگانش نشان داد و این فرمانده در مواقع ضروری مراقب ایستوود بود.
یک‌بار که وی در هنگام بازگشت از تعطیلات آخر هفته برای دیدار خانواده‌اش، با یک هواپیمای داگلاس ای-۱ اسکایریدر در حال پرواز بود که در میانه راه هواپیما به علت کمبود سوخت در دریا سقوط می‌کند. وی و خلبان هواپیما برای نجات خودشان ۵ کیلومتر را شنا کردند.
زندگی حرفه‌ای
ویرایشاو در ابتدا بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۷ تقریباً فقط به عنوان بازیگر در فیلم‌ها ظاهر می‌شد. مهم‌ترین نقش‌های او نقش کابوی بدون نام سه گانهٔ سرجو لئونه (به خصوص مشهورترین آنها: خوب بد زشت) و نقش هری در سری فیلم‌های هری کثیف است.
در سمت کارگردانی فیلم‌های فوق‌العاده‌ای ساخته‌است که هر کدام بیانگر حقایقی تلخ از دنیای بدون نقص اطراف ما می‌باشد. فیلم نابخشوده (۱۹۹۲) برای او اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به ارمغان آورد. بعد از نابخشوده چند فیلم جنایی دیگر ساخت که در مقایسه با نابخشوده البته، فیلم‌های ضعیفی بودند. تا اینکه در سال ۲۰۰۳ رودخانه میستیک را می‌سازد که در آن بازیگرانی چون شان پن و تیم رابینز حضور داشتند و جوایزی از جمله اسکار نیز برای این فیلم مهم دریافت کرده‌اند. خود او نیز نامزد بهترین کارگردانی شد.
سال بعد از موفقیت رودخانه میستیک، فیلم تأثیرگذار محبوب میلیون دلاری را می‌سازد و برای بار دوم بعد از نابخشوده، اسکار بهترین کارگردانی و فیلم را کسب می‌کند.
در سال ۲۰۰۶ دوگانهٔ جنگی دربارهٔ جنگ جهانی دوم بین آمریکا و ژاپن با نام‌های پرچم‌های پدران ما و نامه‌هایی از ایوجیما را می‌سازد که هردو از سوی بسیاری از منتقدین بهترین فیلم‌های سال معرفی می‌شوند. نامه‌هایی از ایوجیما توانست در جوایز اسکار نامزد ۴ جایزه (از جمله بهترین فیلم و کارگردانی) بشود هر چند که در مقابل فیلم رفتگان از مارتین اسکورسیزی باخت.
در ۲۰۰۸ دو فیلم مهم می‌سازد. یکی بچهٔ جایگزین (با بازی آنجلینا جولی که برای بازی در این فیلم نامزد جایزهٔ اسکار شد) و یکی گرن تورینو، که برای آن جایزهٔ دست‌آورد یک عمر را گرفت.
در ۲۰۰۹ ایستوود برای بار چندم، از مورگان فریمن در فیلم شکست‌ناپذیر استفاده می‌کند که نامزد دو اسکار شد ولی هیچ‌یک را بدست نیاورد.
آنچه همواره در فیلم‌های وی قابل احساس است، تلخی بیش از حد ولی صادق فیلم‌های اوست که به بحران‌های دنیای اطراف ما می‌پردازد. از جمله جنگ و پیامدهای اشتباه آن، تجاوز، معلولیت و تبعیض نژاد…
زندگی شخصی
ویرایشکلینت ایستوود در طول زندگی‌اش تاکنون در چندین رابطه با افراد مشهور دیگر بوده. افرادی چون کاترین دنو، جیل بنر، ایگر استیونز، جمی رز، شان سبر و ان هریس.
وی در سن ۲۳ سالگی با مگی جانسون ازدواج کرد. البته خود ایستوود در این زمینه می‌گوید که این ازدواج برای او خیلی زود بود. حدوداً ۱۰ سال بعد و زمانی که وی در دادگاه برای طلاق مگی جانسون بود، به علت رابطه‌اش با روکسان تنس، پدر اولین فرزندش به نام کیمبر تنس می‌شود. البته ایستوود تا سال ۱۹۹۶ موضوع ان فرزند خود را تأیید نکرد. کمی بعد که وی مجدداً با مگی جانسون (همسرش) آشتی کرده و وارد رابطه می‌شوند، دو فرزند دیگرش به نام‌های کیل و الیسون متولد می‌شوند. وی در تولد هیچ‌کدام از این دو حضور نداشت. رابطه ایستوود با مگی جانسون خوب نبوده و این رابطه سرد در نهایت در سال ۱۹۸۴ با طلاق به پایان رسید.
وی سپس وارد رابطه‌ای با سوندرا لوک شد. این دو تقریباً به مدت ۱۴ سال با یکدیگر زندگی کردند. در سه سال پایانی این زندگی بود که ایستوود از یک مهماندار هواپیما نیز صاحب دو فرزند به نام‌های اسکات و کاترین شد. ماجرای این فرزندان نیز تا سال ۲۰۰۲ مخفی بود و در نهایت در این سال توسط ایستوود تأیید شد. دخترش کاترین در سال ۲۰۰۴ و در مراسم جایزه گلدن گلوب برای فیلم محبوب میلیون دلاری حضور داشت.
رابطه بعدی وی با فرانسیس فیشر بود. این دو پیشتر در زمان فیلم‌برداری فیلم کادیلاک صورتی با هم آشنا شده بودند و یک دختر به نام فرانچسکا دارند. ایستوود به همراه فیشر در فیلم نابخشوده ظاهر شد. اگرچه رابطهٔ آنها در ۱۹۹۵ به پایان رسید، ولی این دو به شکل دوستانه با هم در ارتباط بودند و در فیلم گناه حقیقی (۱۹۹۹) باز هم در کنار یکدیگر به ایفای نقش پرداختند.
در یکی از آخرین رابطه‌های ایستوود، او با دینا رویز، گزارشگر اخبار تلویزیونی ازدواج کرد. این دو در سال ۱۹۹۳ و در یک مصاحبه با هم آشنا شده بودند. این زوج در سال ۱۹۹۶ و زمانی که ایستوود با برگزاری یک مراسم خصوصی در منزلش در لاس‌وگاس وی را شگفت‌زده کرد با هم ازدواج کردند. حاصل این ازدواج یک دختر به نام مگی است.
در اوت ۲۰۱۳ دینا اعلام کرد که وی و همسرش مدتی است جدای از یکدیگر زندگی می‌کنند. در ماه اکتبر همان سال نیز وی درخواست طلاق از ایستوود را کرد. او همچنین درخواست حضانت کامل دخترشان مگی را دارد. در همین حال، گفته می‌شود ایستوود هم‌اکنون وارد رابطه‌ای با یک زن استرالیایی به نام اریکا فیشر شده‌است.
تفریحات
ویرایشاگرچه که در بیشتر فیلم‌ها ایستوود در حال سیگار کشیدن است، اما در زندگی واقعی وی هیچوقت سیگار نمی‌کشد و بسیار به تغذیه و سلامت بدنی‌اش اهمیت می‌دهد.
وی مالک یک هتل و رستوران است.
ایستوود از طرفداران ورزش گلف است و بیشتر علاقه به انجام این ورزش دارد. وی همچنین مجوز خلبانی داشته و عمدتاً برای رهایی از ترافیک، با هلیکوپتر خود به استودیوها می‌رود.
در ۵ فوریه ۲۰۱۴ ایستوود موفق به نجات یک فرد از مرگ شد. این مرد در حال خفگی بود که ایستوود توانست جان وی را نجات دهد.
سیاست
ویرایش
ایستوود به عنوان یک جمهوری‌خواه نام‌نویسی کرد تا در سال ۱۹۵۲ به دوایت آیزنهاور رأی دهد و از مبارزات انتخاباتی ریچارد نیکسون برای ریاست جمهوری در سال‌های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ حمایت کرد. به هر روی در جریان رسوایی رسوایی واترگیت ایستوود از اخلاقی بودن اقدامات نیکسون و نحوهٔ مدیریت جنگ ویتنام انتقاد کرد و آن را «غیراخلاقی» دانست.[۲۱][۲۲]
ایستوود از جنگ‌های آمریکا در کره (۱۹۵۰–۱۹۵۳)، ویتنام (۱۹۶۴–۱۹۷۳)، افغانستان (۲۰۰۱–تاکنون)، و عراق (۲۰۰۳–۲۰۱۱) ناراضی بود و معتقد است آمریکا نباید نقش پلیس جهانی را ایفا کند.[۲۳][۲۴][۲۵] او خود را «خیلی فردگراتر از این که بخواهد دست چپی یا دست راستی» باشد،[۲۶] در ۱۹۷۴ خود را غیرسیاسی و میانه‌رو[۲۱] و در ۱۹۹۷ «لیبرترین» خوانده‌است.[۲۷] ایستوود گفته من خود را محافظه کار نمی‌دانم، و در عین حال گفته چپگرای تندرو نیز نیست.[۲۸] او گاه گاهی در کالیفرنیا از دموکراتها مثل داین فاینستاین در ۱۹۹۴،[۲۹][۳۰][۳۱] سام فر عضو لیبرال مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا در 2002,[۳۲] و فرماندار گری دیویس که در ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ به او رأی داد، حمایت کرد.[۳۳]
سوابق سیاسی
ویرایشایستوود در آوریل ۱۹۸۶ به عنوان شهردار شهر کارمل-بای-د-سی، کالیفرنیا انتخاب شد. وی دراین منصب ماهیانه ۲۰۰ دلار حقوق دریافت می‌کرد.[۳۴] همه دریافت‌های خود از شهرداری را به مرکز جوانان کارمل اهدا کرد. درسال ۲۰۰۱، ایستوود توسط فرماندار گری دیویس به عضویت در کمیسیون پارک و تفریح ایالتی کالیفرنیا منصوب شد.[۳۵] در سال ۲۰۰۴ ایستوود دوباره به این سمت منصوب شد.[۳۶]
در آوریل ۲۰۰۴ وی توسط فرماندار کالیفرنیا به عضویت در کمیسیون فیلم این ایالت درآمد.[۳۷]
جوایز و افتخارات
ویرایش| سال | فیلم | جوایز اسکار | جوایز بفتا | جوایز گلدن گلوب | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| کاندید | برنده | کاندید | برنده | کاندید | برنده | ||
| ۱۹۷۱ | میستی را برایم پخش کن | ۱ | |||||
| ۱۹۷۳ | بریزی | ۳ | |||||
| ۱۹۷۶ | جوسی ولز یاغی | ۱ | |||||
| ۱۹۸۶ | مرز دل‌شکستگی | ۱ | |||||
| ۱۹۸۸ | پرنده | ۱ | ۱ | ۲ | ۳ | ۱ | |
| ۱۹۹۲ | نابحشوده | ۹ | ۴ | ۶ | ۱ | ۴ | ۲ |
| ۱۹۹۵ | پل‌های مدیسون کانتی | ۱ | ۲ | ||||
| ۲۰۰۰ | گاوچران‌های فضا | ۱ | |||||
| ۲۰۰۳ | رودخانه مرموز | ۶ | ۲ | ۴ | ۵ | ۲ | |
| ۲۰۰۴ | محبوب میلیون دلاری | ۷ | ۴ | ۵ | ۲ | ||
| ۲۰۰۶ | پرچم‌های پدران ما | ۲ | ۱ | ||||
| نامه‌هایی از ایوو جیما | ۴ | ۱ | ۱ | ۱ | |||
| ۲۰۰۸ | بچه جایگزین | ۳ | ۸ | ۲ | |||
| گرن تورینو | ۱ | ||||||
| ۲۰۰۹ | شکست‌ناپذیر | ۲ | ۳ | ||||
| ۲۰۱۰ | آخرت | ۱ | |||||
| ۲۰۱۱ | جی. ادگار | ۱ | |||||
| ۲۰۱۴ | تک‌تیرانداز آمریکایی | ۶ | ۱ | ۲ | |||
| ۲۰۱۶ | سالی | ۱ | |||||
| ۲۰۱۹ | ریچارد جول | ۱ | ۱ | ||||
| جمع | ۴۱ | ۱۳ | ۲۲ | ۱ | ۳۳ | ۸ | |
کلینت ایستوود بی شک جزو پرافتخارترین سینماگران عصر می‌باشد. کلینت ایستوود و ساخته‌های او در زمینه‌های مختلف سینما اعم از بازیگری، کارگردانی، فیلمنامه و غیره به دفعات نامزد و برنده جوایز گوناگونی بوده‌است که برخی از آنها عبارتند از:[۳۸]
- ۴ بار برنده جایزه اسکار
- ۴۱ بار نامزد دریافت جایزه اسکار در زمینه‌های مختلف
- ۸ بار برنده جایزه گلدن گلوب
- ۳۳ بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب
- ۳ بار برنده جایزه جشنواره فیلم کن
- ۵ بار نامزد دریافت جایزه جشنواره فیلم کن
- ۱ بار برنده جایزه بفتا
- ۲۲ بار نامزد دریافت جایزه بفتا
- ۶ بار نامزد دریافت جایزه جشنواره فیلم شیکاگو
- ۱ بار برنده جایزه بهترین کارگردانی جشنواره فیلم شیکاگو
- ۳ بار نامزد دریافت جایزه جشنواره فیلم سزار
- ۴ بار برنده جایزه جشنواره فیلم سزار
در طول تاریخ مراسم آکادمی اسکار تنها دو نفر برای دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی و جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای یک فیلم نامزد شده‌اند که ایستوود یکی از آن دو نفر است و جالب اینکه این اتفاق برای ایستوود دو بار اتفاق افتاده‌است. بار اول در فیلم نابخشوده و بار دوم در فیلم محبوب میلیون دلاری برای او رخ داد. دومین نفر در تاریخ سینما کوین کاستنر است که برای کارگردانی و بازیگری فیلم رقصنده با گرگها کاندید دریافت هر دو جایزه اسکار بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر مرد نقش اول شد.
او در سال ۲۰۰۴ و در سن ۷۴ سالگی برای فیلم محبوب میلیون دلاری موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی گردید و تبدیل به مسن‌ترین فیلمسازی در تاریخ شد که جایزه اسکار بهترین کارگردانی را دریافت کرده‌است.[۳۸]
- دستیابی به ۵ عنوان محبوب‌ترین بازیگر در طول تاریخ
- جایگاه دوم در مجله امپایر انگلیس در بین ۱۰۰ ستاره هالیوود
- دریافت مدال افتخار از سوی انجمن جان‌اف کندی در سال ۲۰۰۰
فیلم‌شناسی
ویرایشیادداشتها
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Leyde, Tom (September 10, 2017). "Monday profile: Charlotte Townsend, the mayor who lost to Clint Eastwood". Monterey Herald. Retrieved August 18, 2018.
- ↑ "1980s – A very, very famous mayor". The Carmel Pine Cone. February 20, 2015. pp. 22–23.
Eastwood opted not to run again for mayor and backed Jean Grace in her successful bid in 1988.
- ↑ Brockes, Emma (February 14, 2009). "Emma Brockes meets Clint Eastwood, one of the last American heroes, to talk about films, politics and ageing". The Guardian. Retrieved March 24, 2016.
- ↑ Rebecca Leung (January 27, 2004). "Clint Eastwood: Improving with Age". سی‌بی‌اس نیوز.
- ↑ برنامه آخر وقت با دیوید لترمن, January 14, 2009
- ↑ ویدئو در یوتیوب
- ↑ "What it feels like... to be Clint Eastwood's daughter" بایگانی‌شده در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. ساندی تایمز. August 7, 2011
- ↑ Bergen, Spencer. "The wild story of Clint Eastwood's eight children". نیویورک پست December 27, 2018.
- ↑ "Clint Eastwood Fast Facts". CNN. May 27, 2013. Archived from the original on April 26, 2016.
- ↑ "In the Matter of Locke vs. Eastwood". Articles.latimes.com. May 8, 1989. p. 2. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ "Suing Clint Eastwood, Sondra Locke Strikes with Magnum Force". People. May 15, 1989. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ Weinraub, Bernard (March 1997). "Clint Eastwood - Interview - Western Movie Star". Playboy. Archived from the original on June 24, 2010.
- ↑ Gliatto, Tom (March 8, 1999). "Learning Experience". People. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ "Behind the Scenes with Clint". Dallas Morning News. October 4, 2003.
- ↑ Junod, Tom (September 19, 2012). "Clint Eastwood Interview – Tom Junod Clint Eastwood Profile". Esquire. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ ویدئو در یوتیوب
- ↑ Duke, Alan (October 25, 2013). "Clint Eastwood's wife files for divorce". CNN.com. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ "Clint Eastwood's Daughter, Alison, Speaks Out About Her Father's Split". People. September 6, 2013. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ Garcia, Jennifer (April 20, 2015). "Scott Eastwood Sexiest Son Alive!". People. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ "For father-daughter duo Clint and Alison Eastwood, directing is a family business". Los Angeles Times. June 16, 2016. Retrieved June 22, 2017.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ "Clint Eastwood: 1974 Playboy Interview". Playboy. February 1974. Archived from the original on 24 January 2011. Retrieved 21 January 2015.
- ↑ Amara, Pavan (May 30, 2010). "Eastwood at 80". London: The Independent. Retrieved September 8, 2012.
- ↑ Munn, Clint Eastwood, p. 103.
- ↑ Eliot, p. 115
- ↑ Palmer, Martyn (January 17, 2011). "'A school reunion? It would be pointless. There wouldn't be anybody there': Clint Eastwood at 80". Daily Mail. London. Retrieved August 25, 2012.
- ↑ "CLINTEASTWOOD.NET". Clinteastwood.net. Archived from the original on 4 September 2012. Retrieved September 8, 2012.
- ↑ "Clint Eastwood: 1997 Playboy Interview". Playboy. March 1997. Archived from the original on 24 January 2011. Retrieved 21 January 2015.
- ↑ McCafferty, Dennis (January 25, 2004). "American Icon series – Clint Eastwood". USA Weekend.
- ↑ Lesher, David (September 30, 1994). "CALIFORNIA ELECTIONS/U.S. SENATE: Huffington Attacks Rival on Judges: Challenger says in new ads that Sen. Feinstein has voted for two lenient federal jurists. But her campaign counters that the judges' records have been distorted". Los Angeles Times.
- ↑ "FAST FACTS: Other Politicians Clint Eastwood Has Endorsed". Fox News Insider. August 30, 2012. Archived from the original on 22 September 2012. Retrieved February 21, 2013.
- ↑ "William Bradley: So What the Heck Happened With Clint Eastwood? (and the Perils of Arguing With Imaginary Obamas)". Huffingtonpost.com. September 4, 2012. Retrieved February 21, 2013.
- ↑ "NEWSMEAT ▷ Clint Eastwood's Federal Campaign Contribution Report". Newsmeat.com. Archived from the original on 22 September 2012. Retrieved September 8, 2012.
- ↑ Cooper, Marc (May 8, 2003). "Left Coast Notes". The Nation. Archived from the original on 24 January 2011. Retrieved 21 January 2015.
- ↑ When Clint Eastwood Was Elected Mayor of Carmel, California
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۰.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۲۱.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۸ مارس ۲۰۲۱.
- ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ «زندگینامه کلینت ایستوود». همشهری انلاین. ۱ آبان ۱۳۸۷. دریافت‌شده در ۱۹ شهریور ۱۳۹۲.
پیوند به بیرون
ویرایش
در میان تصاویر و رسانه‌ها از ویکیانبار
در میان گفتاوردها از ویکیگفتاورد
در میان دادهها از ویکیداده
- کلینت ایستوود در دانشنامهٔ بریتانیکا
- کلینت ایستوود در IMDb
- حضور در سی-سپن
- کلینت ایستوود در چارلی رُز
- اخبار و تفاسیر موجود در گاردین دربارهٔ کلینت ایستوود
- «اخبار و تفاسیر موجود کلینت ایستوود». نیویورک تایمز.
- کلینت ایستوود در راتن تومیتوز
- کلینت ایستوود در تی‌سی‌ام
- آثار مربوط کلینت ایستوود در کتابخانه‌ها (کاتالوگ ورلدکت)
