تیمور شرقی، اتیوپی، اریتره، ایران، عراق، جزایر مارشال، پالائو، سومالی، سومالیلند و سودان جنوبی.
بنابراین، آثاری که شهروندان این کشورها برای نخستین بار در کشور خودشان منتشر کردهاند، در خارج از مرزهای آن کشور مشمول حمایت قانون حق نشر (کپیرایت) نخواهد شد. این دست آثار در اغلب کشورهای دیگر جهان احتمالاً در مالکیت عمومی قرار دارند.
با وجود این
آثاری که شهروندان یا مقیمان دائم سایر کشورهایی که عضو کنوانسیون برن یا معاهدات بینالمللی دیگر حق نشر هستند برای نخستین بار در این کشورهای نامبرده منتشر کردهاند، مشمول حمایت قانون در کشور خود (کشور بومی) و نیز در سطح جهان خواهند بود. این دست آثار حتی شاید مشمول حمایت قانون محلی کشورهای نامبرده نیز بشوند.
آثاری که برای نخستین بار در یکی از این کشورهای نامبرده منتشر شدهاند ولی ظرف ۳۰ روز در کشور دیگری (جز کشورهای نامبرده) منتشر شدهاند، نیز معمولاً مشمول حمایت قانون در آن کشور دیگر (و سطح بینالملل) میشوند. اگر این دست آثار تحت حمایت قانون سایر کشورها قرار گیرند، ممکن است مدت حمایت از این آثار در سایر کشورها از مدت حمایت در کشورهای نامبرده بیشتر باشد.
آثار منتشرنشده از کشورهای نامبرده احتمالاً مشمول حمایت کامل هستند.
اگر یکی از این کشورهای نامبرده وارد معاهدهای راجع به حق نشر با ایالات متحدهٔ آمریکا شود، شاید آثار آن کشور به استناد مصوبهٔ URAA در ایالات متحده مشمول حمایت قانون کپیرایت شوند، به شرط آنکه اثر مذکور همچنان در کشور خاستگاه تحت حمایت قانون محلی باشد.
قانون حق نشر ایران در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۴۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسیده است. متن فارسی آن در وبگاه مجلس در دسترس است و ترجمهٔ رسمی انگلیسی آن در تاریخ ۲۰ آوریل ۱۹۷۰ به یونسکو ارائه شد.توجه: بنا بر سیاستهای ویکیانبار، این برچسب بهتنهایی کافی نیست. باید برچسب دیگری نیز به پرونده بیفزایید که توضیح دهد چرا تصویر در کشور خاستگاهش در مالکیت عمومی است.