ویکی‌پدیا

نقد اسرائیل

(تغییرمسیر از نقد دولت اسرائیل)

نقد دولت اسرائیل، که غالباً از آن به سادگی به نقد اسرائیل یاد می‌شود، موضوع گزارش و پژوهش روزنامه‌نگارانه و دانشورانه در حوزه نظریه روابط بین‌الملل در علوم سیاسی است. در حوزه تمایلات جهانی برای اجتماع ملت‌ها، اسرائیل به دلیل اعلامیه استقلالش در سال ۱۹۴۸، به دلیل موضوعات بسیاری مورد نقد قرار گرفته است.[۱][۲][۳]

شارون در خاورمیانه اثر محمود کاهی

نقد بین‌المللی اسرائیل عموماً تحت نظم قانون بین‌الملل و الزامات گوناگون، واقعی یا تصور شده، که اسرائیل متهم به عدم انطباق با یک عضو سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های بین‌المللی ست. نقد سیاست‌های معاصر معمولاً مربوط به مسائلی در مناطق فلسطینی همچون شهرنشینی‌های اسرائیلی، حقوق بشر اعراب فلسطینی، عملکرد نیروهای مسلح اسرائیل در جریان مناقشات و اتهامات حصر اقتصادی مناطق فلسطینی[۴] می‌شود. نقد دولتهای قبلی اسرائیل مربوط به مسائلی چون عدم اجازه به آوارگان فلسطینی برای بازگشت به خانه‌شان پس از جنگ، و تعرض، اشغال، و ضمیمه کردن مناطق همسایه و ساختن شهرک در آنجا ست. منبع دیگر نقد اختلافات ناشی از تبدیل بین خاخام‌گری ارتودوکس اسرائیل و بخش‌های غیرارتودوکس مهاجران یهودی ست. در یک سوی طیف، این نقدها از تلاش‌هایی برای مشروعیت زدایی حق وجود اسرائیل حمایت می‌کنند.[۵] این مسئله منجر به بحثی جاری در خصوص این است که نقد اسرائیل در چه نقطه ای از خط یهودستیزی می‌گذرد.

یکی از تأثیرات نقد بین‌المللی تأثیر بر روان‌شناسی اجتماعی اسرائیلیان است - بنا به یک بررسی بیش از نیمی از اسرائیلیان معتقدند که «همه دنیا علیه ما ست»، و سه چهارم آنان باور دارند که «بی‌توجه به این که اسرائیل چه می‌کند و چه قدر به سوی حل نزاع با فلسطینیان پیش برود، جهان به نقد اسرائیل ادامه خواهد داد». تأثیر دیگر نمونه‌های از سوءاستفاده ذهنی و حمله‌های فیزیکی به اسرائیلیان و یهودیان در کشورهای مختلف بوده است. جدا از نزاع محلی اجتماعی پدید آمده بین آنانی که نقد را تأیید می‌کنند با آنان که آن را تأیید نمی‌کنند، تلاش‌هایی دیپلماتیک برای ایزوله کردن اسرائیل از جامعه جهانی و تشویق عدم بهره‌برداری از اسرائیل، به عنوان شکلی از بایکوت غیررسمی اسرائیل، وجود داشته است.[۶]

منبع نقد اسرائیل ناشی از گروه‌های مختلفی است: فعالان عرب و یهودی در اسرائیل و از مهاجران یهودی، سازمان‌هایی در سازمان ملل متحد، دیگر سازمان‌های غیردولتی، و اغلب رسانه‌های ارتباط جمعی به عنوان بخشی از یک معضل سیاسی-رسانه‌ای. مانند هر مسئله اجتماعی دیگر، به عدم بی‌طرفی رسانه‌ها توجه می‌شود: از ۲۰۰۳ سازمان ملل ۲۳۲ قطعنامه در ارتباط با اسرائیل صادر کرده، که ۴۰ درصد کل قطعنامه‌های صادر شده توسط سازمان ملل در این بازه بوده و بیش از شش برابر کشور رتبه دوم، سودان است. این تصمیمات اغلب با پشتیبانی کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی تصویب می‌شوند.[۷]

موضوعات نقد

ویرایش

پناهندگان فلسطینی

ویرایش
مقالهٔ اصلی: مهاجرت دسته‌جمعی فلسطینی‌ها در سال ۱۹۴۸

آوارگان فلسطینی توسط سازمان ملل متحد به عنوان اعراب شناخته می‌شوند که حداقل دو سال قبل از سال ۱۹۴۸ در فلسطین زندگی می‌کردند و فرزندان آنها از خانه‌های خود گریختند یا در طول جنگ فلسطین ۱۹۴۸ و پس از آن اخراج شدند. علل و مسئولیت‌های مهاجرت موضوعی است که در میان مورخان و مفسران این درگیری مورد مناقشه است.[۸] در حالی که تاریخ نگاران اکنون در مورد بیشتر وقایع آن دوره اتفاق نظر دارند، در مورد اینکه آیا مهاجرت نتیجه طرحی بود که قبل یا در طول جنگ توسط رهبران صهیونیست طراحی شده بود یا پیامد ناخواسته جنگ بود، اختلاف نظر وجود دارد.[۹] در کنفرانس لوزان ۱۹۴۹ فشار بین‌المللی قابل توجهی بر دو طرف برای حل بحران پناهندگان وارد شد. طرفین پروتکل مشترکی را در مورد چارچوب صلح جامع امضا کردند که شامل سرزمین‌ها، پناهندگان و اورشلیم می‌شد، که در آن اسرائیل «در اصل» موافقت کرد که اجازه بازگشت همه آوارگان فلسطینی را بدهد. به گفته ایلان پاپه، عضو گروه مورخان نوین، این توافق اسرائیل تحت فشار ایالات متحده انجام شد و به این دلیل که اسرائیلی‌ها خواهان عضویت در سازمان ملل بودند، که مستلزم موافقت اسرائیل برای اجازه بازگشت همه پناهندگان بود. زمانی که اسرائیل در سازمان ملل پذیرفته شد، از پروتکلی که امضا کرده بود عقب‌نشینی کرد، زیرا کاملاً از وضعیت موجود راضی بود و نیازی به دادن هیچ گونه امتیازی در مورد پناهندگان یا مسائل مرزی نمی‌دید. این امر منجر به انتقادات قابل توجه و پایدار بین‌المللی شد.[۱۰]

در سال ۱۹۴۸، بیش از ۷۰۰۰۰۰ فلسطینی[۱۱] - تقریباً نیمی از جمعیت عرب فلسطین قبل از جنگ - از خانه‌های خود گریختند یا توسط شبه نظامیان صهیونیست و بعداً ارتش اسرائیل[۱۲][۱۳][۱۴] در طول دوران جنگ بیرون رانده شدند.[۱۵] از آغاز جنگ ۲۰۲۳ اسرائیل و حماس، نزدیک به ۲ میلیون نفر در نوار غزه آواره شده‌اند.[۱۶] [۱۷]

اتهامات پاکسازی قومی

ویرایش
مقالهٔ اصلی: اتهام نسل‌کشی فلسطینیان

ایلان پاپه در «پاکسازی قومی فلسطین» استدلال کرد که سیاست اسرائیل بین سال‌های ۱۹۴۷ و ۱۹۴۹، زمانی که «بیش از ۴۰۰ روستای فلسطینی عمداً ویران شد، غیرنظامیان قتل‌عام شدند و حدود یک میلیون مرد، زن و کودک از خانه‌هایشان اخراج شدند.[۱۸][۱۹][۲۰] در جریان رویدادهای بنیادین نکبت در سال ۱۹۴۸، ده‌ها قتل‌عام علیه اعراب انجام شد و حدود ۴۰۰ شهر و روستای عرب‌نشین خالی از سکنه شد. [۲۱] پس از بمباران غزه توسط اسرائیل، در پاسخ به حملات حماس، نگرانی‌هایی در میان فلسطینی‌ها، علمای حقوق بین‌الملل و نسل‌کشی دربارهٔ احتمال وقوع نسل‌کشی علیه فلسطینی‌ها توسط نیروهای اسرائیلی ایجاد شد.[۲۲] به گزارش تایم، در حال حاضر بین محققان در مورد اینکه آیا اقدامات اسرائیل را می‌توان به عنوان نسل‌کشی علیه فلسطینیان توصیف کرد، اختلاف نظر وجود دارد. [۲۳] در ۱۵ اکتبر، بیانیه ای با امضای بیش از ۸۰۰ محقق حقوقی در دفاع از نقض حقوق فلسطینی‌ها منتشر شد.[۲۴] [۲۵][۲۶] ۱۰۰ سازمان جامعه مدنی و شش محقق نسل‌کشی از کریم خان، دادستان دادگاه کیفری بین‌المللی، درخواست کردند تا جنایات جدید در سرزمین‌های فلسطینی را بررسی کند و حکم بازداشت مقامات اسرائیلی را صادر کند.[۲۷]

در دسامبر ۲۰۲۳، آفریقای جنوبی اولین کشوری بود که علیه اسرائیل در دیوان دادگستری بین‌المللی شکایت کرد و این کشور را به ارتکاب نسل‌کشی در غزه برخلاف کنوانسیون نسل‌کشی متهم کرد.[۲۸][۲۹][۳۰] در ۱ مارس ۲۰۲۴، نیکاراگوئه بر اساس کنوانسیون نسل‌کشی، در دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) علیه آلمان شکایت کرد. این اقدامات ناشی از حمایت آلمان از اسرائیل در جنگ اسرائیل و حماس بود.[۳۱][۳۲][۳۳]

در طول جنگ اسرائیل و حماس در ۲۰۲۳، که در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، بیش از ۱۵۲۷۱ فلسطینی در غزه کشته شده‌اند، ۳۲۳۱۰ فلسطینی زخمی شده‌اند. و تخمین زده می‌شود که ۴۱۵۰۰ مورد شناسایی نشده‌اند.[۳۴] چندین رسانه خبری و دانشگاهی متعاقباً ارقام به روز شده را گزارش کردند و حداقل ۲۰۰۰۰ فلسطینی در غزه کشته شدند که تخمین زده می‌شود ۷۰ درصد از آنها زن و کودک بودند.[۳۵][۳۶] بر اساس آمار وزارت بهداشت غزه و دفتر اطلاعات دولتی تا ۳ ژانویه ۲۰۲۴، بیش از ۲۲۳۰۰ نفر کشته شده‌اند.[۳۷] حدود ۷۰۰۰ نفر ناپدید شده‌اند که احتمالاً در زیر آوار مدفون شده‌اند.[۳۸]

حقوق بشر

ویرایش
مقالهٔ اصلی: حقوق بشر در اسرائیل

دیده‌بان حقوق بشر (HRW) اعلام کرده است که اسرائیل یک سیستم قضایی «دو لایه» را در مناطقی از اراضی اشغالی فلسطین که تحت مدیریت خود اداره می‌کند، اجرا می‌کند، به گونه ای که خدمات ترجیحی، توسعه و مزایایی را برای اسرائیلی‌هایی که در شهرک سازی در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند ارائه می‌کند. تحمیل شرایط سخت بر فلسطینی‌ها و سایر شهروندان غیر اسرائیلی. در برخی موارد اسرائیل رفتار متفاوت با فلسطینی‌ها و اسرائیلی‌ها را پذیرفته است، مانند داشتن جاده‌های مجزا برای هر دو جامعه و ایست‌های بازرسی برای فلسطینی‌ها، و تأکید می‌کند که اقدامات لازم برای محافظت از اسرائیلی‌ها در برابر حملات گروه‌های مسلح فلسطینی است. در سال ۲۰۱۱، پارلمان اسرائیل قانونی را تصویب کرد که مشارکت در تحریم شهرک‌های اسرائیلی را جرم انگاری می‌کند. این قانون مورد انتقاد اتحادیه اروپا، ایالات متحده و اتحادیه ضد افترا قرار گرفت.[۳۹]

عفو بین‌الملل گزارش داد که در سال ۲۰۰۹ صدها فلسطینی توسط اسرائیل بازداشت و برای مدت طولانی در بی‌حرکتی نگهداری شدند. در حالی که بیشتر آنها بعداً بدون اتهام آزاد شدند، صدها نفر در دادگاه‌های نظامی محاکمه شدند که رویه‌های آنها اغلب مطابق با استانداردهای بین‌المللی برای محاکمه عادلانه نبود. به گفته عفو بین‌الملل، تقریباً تمامی اسرای فلسطینی با نقض قوانین بشردوستانه بین‌المللی، که انتقال زندانیان به قلمرو قدرت اشغالگر (یعنی اسرائیل خاص) را ممنوع می‌کند، نگهداری می‌شوند. این سازمان ادعا کرد که حدود ۳۰۰ خردسال و ۵۵۰ بزرگسال برای بیش از یک سال بدون اتهام یا محاکمه در بازداشت بودند.[۴۰]

طرح همسایه

ویرایش

ارتش اسرائیل اذعان کرد که از "رویه همسایه" یا "رویه هشدار زودهنگام" استفاده می‌کند، که در آن ارتش اسرائیل یکی از آشنایان فلسطینی مرد تحت تعقیب را تشویق می‌کند تا او را متقاعد کند که تسلیم شود. این عمل توسط برخی به عنوان استفاده از " سپر انسانی " مورد انتقاد قرار گرفت، ادعایی که ارتش اسرائیل آن را رد کرد و گفت که هرگز مردم را مجبور به اجرای رویه همسایه نکرده است و اینکه فلسطینی‌ها برای جلوگیری از تلفات جانی "داوطلبانه" در این طرح شرکت کردند.[۴۱] عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر از جمله گروه‌هایی هستند که مقایسه «سپر انسانی» را با طرح همسایه اسرائیل انجام دادند.[۴۲][۴۳]

بمب‌های هسته‌ای و شیمیایی

ویرایش

اسرائیل دارای زرادخانه هسته ای با حدود ۱۵۰ بمب هسته‌ای است و به دلیل حفظ سلاح‌های هسته ای و عدم موافقت با منطقه عاری از سلاح هسته ای در خاورمیانه مورد انتقاد قرار گرفته است. در سپتامبر ۲۰۰۹، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قطعنامه‌ای را تصویب کرد که «نگرانی خود را در مورد توانایی‌های هسته‌ای اسرائیل ابراز می‌کند و از اسرائیل می‌خواهد به NPT ملحق شود و تمام تأسیسات هسته‌ای خود را تحت پادمان‌های جامع آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قرار دهد…»[۴۴] اسرائیل کنوانسیون تسلیحات شیمیایی را امضا کرده است اما آن را تصویب نکرده است.[۴۵] به‌طور گسترده اعتقاد بر این است که اسرائیل دارای تسلیحات شیمیایی است، اما مقامات هرگز مستقیماً به آن اعتراف نکرده‌اند، اگرچه در سال ۱۹۹۰، یووال نیمن، وزیر علوم تهدید کرد که حمله شیمیایی عراق را «با همان نوع بمب» تلافی خواهد کرد.[۴۶] اسرائیل کنوانسیون سلاح‌های بیولوژیکی را امضا نکرده است.[۴۵]

سیاست ترور

ویرایش
مقالهٔ اصلی: ترورهای هدفمند اسرائیل

عفو بین‌الملل سیاست اسرائیل در ترور افراد را محکوم کرده است.[۴۷] مقامات اسرائیلی اعتراف کرده‌اند که این سیاست وجود دارد و در حال پیگیری است و می‌گویند این سیاست به جلوگیری از انجام اقدامات تروریستی علیه اسرائیل کمک می‌کند. ایالات متحده سیاست بسیار مشابهی دارد.[۴۸] انتقادهایی نیز از سوی برخی از جناح چپ اسرائیل مطرح شده است که می‌گویند سیاست ترور «رفتار گانگستری» مناسب یک دولت نیست و خلاف قوانین اسرائیل است.[۴۹] دادگاه عالی اسرائیل حکم به غیرقانونی بودن ترورها داده است، اما اسناد فاش شده حاکی از آن است که ارتش اسرائیل این حکم را نادیده گرفته است.[۵۰]

منابع

ویرایش
  1. ↑ Rosenfeld, Alvin (Feb 2007). "Rhetorical Violence and the Jews". Critical Distance. Retrieved 6 Feb 2011. "The ubiquitous rubric "criticism of Israel," however, has also come to designate another kind of discourse--one that has almost become a politico-rhetorical genre unto itself, with its own identifiable vocabulary, narrative conventions, and predictable outcomes"
  2. ↑ Wiedl, Kathrin Nina (2007). "Is Criticism of Israel on Issues of Rights, Pluralism, Equality and Minorities Justified Given the Historic and Regional Context of the State?". GRIN Verlag. Retrieved 6 Feb 2011. "This essay analyses the criticism of Israel on issues of rights, pluralism, equality and minorities. It views issues, such as the 1948 war, the traetment of Misrachi Jews and raises the question if a Jewish state is racist and colonialistic and excludes minorities, such as Arab Israelis"
  3. ↑ Community Security Trust (2009). "Antisemitic Discourse Report 2009". Retrieved 6 Feb 2011. "The term “criticism of Israel” continued to be used as a catch-all defense against the raising of Jewish concerns about antisemitic manifestations, public speakers, groups, websites, agitprop and other phenomena"
  4. ↑ Watt, Nicholas; Sherwood, Harriet (27 July 2010). "David Cameron: Israeli blockade has turned Gaza Strip into a 'prison camp'". The Guardian (London).
  5. ↑ «Want to delegitimize Israel? Be careful who you mess with - Haaretz Daily Newspaper | Israel News». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰.
  6. ↑ «The Peace Index». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۱.
  7. ↑ «Human Rights Actions - by UN Body». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۷ مارس ۲۰۱۱.
  8. ↑ Shlaim, Avi, "The War of the Israeli Historians." بایگانی‌شده در ۲۰۰۶-۰۹-۰۳ توسط Wayback Machine Center for Arab Studies, 1 December 2003 (retrieved 17 February 2009)
  9. ↑ Benny Morris, 1989, The Birth of the Palestinian Refugee Problem, 1947-1949, Cambridge University Press; Benny Morris, 1991, 1948 and after; Israel and the Palestinians, Clarendon Press, Oxford; Walid Khalidi, 1992, All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948, Institute for Palestine Studies; Nur Masalha, 1992, Expulsion of the Palestinians: The Concept of "Transfer" in Zionist Political Thought, Institute for Palestine Studies; Efraim Karsh, 1997, Fabricating Israeli History: The "New Historians", Cass; Benny Morris, 2004, The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited, Cambridge University Press; Yoav Gelber, 2006, Palestine 1948: War, Escape and the Palestinian Refugee Problem, Oxford University Press; Ilan Pappé, 2006, The Ethnic Cleansing of Palestine, OneWorld
  10. ↑ Benny Morris, 1989, The Birth of the Palestinian Refugee Problem, 1947-1949, Cambridge University Press; Benny Morris, 1991, 1948 and after; Israel and the Palestinians, Clarendon Press, Oxford; Walid Khalidi, 1992, All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948, Institute for Palestine Studies; Nur Masalha, 1992, Expulsion of the Palestinians: The Concept of "Transfer" in Zionist Political Thought, Institute for Palestine Studies; Efraim Karsh, 1997, Fabricating Israeli History: The "New Historians", Cass; Benny Morris, 2004, The Birth of the Palestinian Refugee Problem Revisited, Cambridge University Press; Yoav Gelber, 2006, Palestine 1948: War, Escape and the Palestinian Refugee Problem, Oxford University Press; Ilan Pappé, 2006, The Ethnic Cleansing of Palestine, OneWorld
  11. ↑ (Abu-Laban و Bakan 2022);
  12. ↑ (Ibish 2018); (Hazkani 2019); (Warf و Charles 2020); (Gerber 2008); (Petersen-Overton، Schmidt و Hersh 2010); (Natour 2015)
  13. ↑ (Slater 2020): "There is no serious dispute among Israeli, Palestinian, or other historians about the central facts of the Nakba. All of the leading Israeli New Historians—particularly Morris, Shlaim, Pappé, and Flapan—extensively examined the issue and revealed the facts. Other accounts have reached the same conclusions. For example, see Ben-Ami, "A War to Start All Wars"; Rashid Khalidi, "The Palestinians and 1948"; Walid Khalidi, "Why Did the Palestinians Leave, Revisited"; Masalha, Expulsion of the Palestinians; Raz, Bride and the Dowry. Reviewing the evidence marshaled by Morris and others, Tom Segev concluded that "most of the Arabs in the country, approximately 400,000, were chased out and expelled during the first stage of the war.
  14. ↑ "Why Nakba is the Palestinians' most sombre day, in 100 and 300 words". بی‌بی‌سی نیوز. 15 May 2018. Archived from the original on 22 January 2024. up to 750,000 Palestinians who had lived on that land fled or were expelled from their homes.
  15. ↑ {{cite book}}: Empty citation (help)
  16. ↑ Graham-Harrison, Emma; Borger, Julian (19 December 2023). "Palestinian death toll in Gaza nears 20,000 with nearly 2 million people displaced". گاردین. Archived from the original on 24 December 2023. Retrieved 25 December 2023.
  17. ↑ El-Affendi 2024, p. 6.
  18. ↑ Benny Morris. The Liar as Hero, MARCH 17, 2011
  19. ↑ Ian Black Divided Loyalties February 17, 2007
  20. ↑ David Pryce-Jones Raus Mit Uns, Literary Review
  21. ↑ Slater 2020, p. 406.
  22. ↑ (Mackenzie و Lubell 2023); (Antonio 2023); (Chacar 2023); (Smith و دیگران 2023); (Nichols 2023); (Bishara 2023)
  23. ↑ Burga 2023.
  24. ↑ "Public Statement: Scholars Warn of Potential Genocide in Gaza". Third World Approaches to International Law Review. 17 October 2023. Archived from the original on 23 November 2023.
  25. ↑ Narea & Samuel 2023.
  26. ↑ Johnson, Jake (18 October 2023). "800+ Legal Scholars Say Israel May Be Perpetrating 'Crime of Genocide' in Gaza". Common Dreams. Archived from the original on 22 November 2023. Retrieved 24 November 2023.
  27. ↑ Speri, Alice (19 October 2023). "Going All-In for Israel May Make Biden Complicit in Genocide". اینترسپت. Archived from the original on 16 November 2023. Retrieved 23 October 2023. calculated to destroy the Palestinian population in Gaza […] U.S. officials can be held responsible for their failure to prevent Israel's unfolding genocide, as well as for their complicity, by encouraging it and materially supporting it.
  28. ↑ Lawal, Shola (3 January 2024). "Can South Africa's ICJ case against Israel stop war in Gaza?". الجزیره انگلیسی. Archived from the original on 4 January 2024. Retrieved 5 January 2024.
  29. ↑ Wintour, Patrick (4 January 2024). "Stakes high as South Africa brings claim of genocidal intent against Israel". گاردین. Archived from the original on 6 January 2024. Retrieved 5 January 2024.
  30. ↑ "Application instituting proceedings and request for the indication of provisional measures" (PDF). دیوان بین‌المللی دادگستری. 29 December 2023. Retrieved 9 January 2024.
  31. ↑ "Nicaragua files application to World Court, accusing Germany of complicity in Gaza genocide". میدل ایست آی. 1 March 2024. Archived from the original on 2 March 2024.
  32. ↑ Argüello Gómez, Carlos J. (1 March 2024). "Application instituting proceedings" (PDF). International Court of Justice.
  33. ↑ van den Berg, Stephanie (1 March 2024). "Nicaragua files case at World Court against Germany for aiding Israel". رویترز. Archived from the original on 4 March 2024.
  34. ↑ Euro-Med Monitor (18 November 2023). "Friday 17 November: Twenty thousand Palestinians believed to be killed in Israel's genocide of Gaza". Reliefweb. Archived from the original on 26 December 2023. Retrieved 25 December 2023.
  35. ↑ Faddoul, Alix; Shannon, Geordan; Asghar, Khudejha; Boukari, Yamina; Smith, James; Neilson, Amy (18 December 2023). "The health dimensions of violence in Palestine: a call to prevent genocide". لنست. 403 (10421): 25–26. doi:10.1016/S0140-6736(23)02751-4. PMID 38128558. Archived from the original on 21 December 2023.
  36. ↑ (Thomas 2023); (AP News 2023a); (Sawafta و Fick 2023); (Euro-Med Human Rights Monitor 2023); (Burga 2023)
  37. ↑ "Health Ministry In Hamas-run Gaza Says War Death Toll Hits 22,313". بارونز. 3 January 2024. Archived from the original on 3 January 2024. Retrieved 3 January 2024.
  38. ↑ "Deaths in Gaza surpass 14,000, according to its authorities". اکونومیست. ISSN 0013-0613. Archived from the original on 1 December 2023. Retrieved 28 November 2023.
  39. ↑ "'EU worried 'Boycott Bill' will affect Israeli free speech'". 13 July 2011. Archived from the original on 2011-07-13. Retrieved 2021-05-18.
  40. ↑ "Countries". Amnesty International.
  41. ↑ "Israel and the Occupied Territories Shielded from scrutiny: IDF violations in Jenin and Nablus". Amnesty International. 2002-11-04. Retrieved 2007-09-09.
  42. ↑ Human Rights Watch, Jenin: IDF Military Operations, VII. Human Shielding and the Use of Civilians for Military Purposes, May 2002.
  43. ↑ B'Tselem, "20 July 2006: Israeli Soldiers use civilians as Human Shields in Beit Hanun", July 20, 2006.
  44. ↑ "Q&A: Nuclear disarmament". 29 May 2010.
  45. ↑ ۴۵٫۰ ۴۵٫۱ "Chemical and Biological Weapons Status at a Glance - Arms Control Association". armscontrol.org.
  46. ↑ AP (28 July 1990). "Israeli Sees Chemical Option Against Iraqis". The New York Times.
  47. ↑ ISRAEL AND THE OCCUPIED TERRITORIES: ISRAEL MUST PUT AN IMMEDIATE END TO THE POLICY AND PRACTICE OF ASSASSINATIONS (Amnesty, 3 July 2003) "Amnesty International calls for an immediate end to the policy and practice of assassinations. For many years the Israeli army and security services have pursued a policy of extrajudicially executing Palestinians, without offering any proof of guilt and no right of defence. The pursuit of this policy has also resulted in the unlawful killing of scores and injury of hundreds of bystanders, including children"
  48. ↑ "Targeted Killing". American Civil Liberties Union (به انگلیسی). Retrieved 2020-08-05.
  49. ↑ "Israel's 'assassination policy'". 1 August 2001.
  50. ↑ "Israeli soldier faces jail for passing secrets to reporter". Independent.co.uk. 7 February 2011.
برگرفته از «https://fa.wiki.x.io/w/index.php?title=نقد_اسرائیل&oldid=39887896»