شبه‌نهنگ تکشاخ
شبه‌نهنگ تکشاخ،[۲] نیزه ماهی[۳] (به انگلیسی: Narwhale) (نام عربی ذوالقرن،[۴] نام فارسی ختو[۵]) پستانداری آبزی است از راستهٔ آب‌بازسانان خانواده تک‌دندانان (Monodontidae)؛ عضو دیگر این خانواده نهنگ سفید است. این پستاندار دریایی متعلق به گروه نهنگ‌های دندان‌دار است و در آب‌های سرد قطبی زندگی می‌کند. شبه‌نهنگ تکشاخ سر کوچک و پیشانی مدور دارد که فاقد پوزه و بالهٔ پشتی است و بااینکه فاقد دندان است از نهنگ‌های دندان‌دار به‌شمار می‌آید. عجیب‌ترین مشخصهٔ شبه‌نهنگ‌های تکشاخ، عاج (دندان) پیچ خوردهٔ نیزه مانند بلند آنهاست که فقط در جنس نر مشاهده می‌گردد.
| شبه‌نهنگ تکشاخ | |
|---|---|
| |
| شبه‌نهنگ تکشاخ در آب‌های بخش شمالی مجمع الجزایر سرزمین فرانتس یوزف، ژوئن ۲۰۱۹ | |
| |
| جثهٔ شبه‌نهنگ تکشاخ در مقایسه با انسان متوسط | |
| وضعیت حفاظت | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | آب‌بازان |
| زیرراسته: | آب‌بازان دندان‌دار |
| تیره: | تک‌دندانان |
| سرده: | تک‌دندان‌ها |
| گونه: | M. monoceros |
| نام دوبخشی | |
| Monodon monoceros | |
| |
| گسترهٔ شبه‌نهنگ تکشاخ | |
به دلیل وجود باور کهن به تکشاخ درمیان اروپاییان و تشابه عاج ناروال به شاخ این موجود افسانه‌ای، شبه‌نهنگ‌های تکشاخ در معرض صید بی‌رویه قرار داشتند. کمیاب بودن این جانور و دوری محل زندگی آن‌ها بر باورهای مربوط به تکشاخ بودنشان تأثیر زیادی گذاشته‌است. نهنگ‌های تک شاخ یکی از کمیاب‌ترین جانوران جهان است.
نام و رده‌بندی
ویرایشفرهنگ معین معادل نیزه ماهی را پیشنهاد کرده‌است. ناروال توسط لینه، در کتاب خود با نام «سیستما ناتوره» رده‌بندی و شناسایی شد. نام «ناروال» تشکیل شده از دو بخش «نار»، به معنای جسد در زبان نروژی کهن، و «وال» به معنای صفحه شاخی در زبان نروژی است.[۶] نام دوجمله‌ای این جانور (Monodon monoceros) نیز از زبان یونانی گرفته شده‌است و به معنای «دندان تک، شاخ تک» می‌باشد.[۷]
ویژگی‌ها
ویرایش
طول بدن و سر، بی در نظر گرفتن عاج، میان ۳۶۰ تا ۶۲۰ سانتی‌متر است. وزن میانگین در نرها ۱٬۶۰۰ کیلوگرم و در ماده‌ها ۹۰۰ کیلوگرم است. نزدیک به یک سوم وزن بدن چربی است.[۸]
رنگ بدن با بالا رفتن سن کم‌رنگ می‌شود. رنگ بخش‌هایی بالایی بدن بالغ‌ها قهوه‌ای یا خاکستری تیره است و بخش زیرین بدن سفید. خال‌های متعددی نیز بر روی پوست وجود دارند. سر به نسبت کوچک و پوزه ضخیم است. شبه‌نهنگ تکشاخ باله پشتی ندارد.
تنها دو دندان در دهان این جانور وجود دارند که هر دو در فک بالا هستنند. در ماده‌ها، دندان‌ها معمولاً کارایی ندارند و درون استخوان می‌مانند. در نرها دندان سمت راست در استخوان می‌ماند اما دندان چپ به جلو می‌آید و با الگویی پادساعت‌گرد همچون عاجی بلند و دراز به دور خود می‌گردد. عاج میان یک سوم تا نیمی از طول بدن را دارد و وزن آن گاه به ۱۰ کیلوگرم می‌رسد. در بعضی موارد نادر، دندان سمت راست نیز همانند چپی دراز می‌شود ولی در هر دو صورت عاج‌ها پادساعت‌گرد به دور خود می‌گردند.[۸]
گستره
ویرایششبهنهنگ تکشاخ درمناطق گسترده‌ای از قطب شمال یافت می‌شود، به ویژه در شمال شرقی کانادا، گرینلند، دریای بارنتز در °۸۵–۶۵ شمالی.[۹]
این جانوران به ندرت در آب‌های روسیه، سیبری، بخش غربی کانادا در قطب شمال نیز دیده شده‌اند.[۸]
احتمال دارد جمعیت آن‌ها بیش از ۵۰٬۰۰۰ عدد باشد که ۳۵٬۰۰۰ تای آن در خلیج بافین وجود داشته باشند.[۹]
پیوند به بیرون
ویرایش- «اطلاعات شبه‌نهنگ تکشاخ در کنوانسیون جانوران مهاجر». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ فوریه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۱.
- «عکس‌ها و فیلم‌هایی از شبه‌نهنگ تکشاخ». ARKive. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰ نوامبر ۲۰۱۱.
پانویس
ویرایش- ↑ Jefferson, T.A. , Karczmarski, L. , Laidre, K. , O’Corry-Crowe, G. , Reeves, R.R. , Rojas-Bracho, L. , Secchi, E.R. , Slooten, E. , Smith, B.D. , Wang, J.Y. & Zhou, K.(۲۰۰۸). «Monodon monoceros». IUCN Red List of Threatened Species 2008. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اوت ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱.
- ↑ واژه‌های مصوّب فرهنگستان تا پایان دفتر یازدهم فرهنگ واژه‌های مصوّب
- ↑ فرهنگ معین
- ↑ علی امبر دهخدا. «ذوالقرن». واژه یاب (به فا).
- ↑ علی اکبر دهخدا. «ختو». واژه یاب (به فا).
- ↑ Heide-Jørgensen, M. P. and K. L. Laidre (۲۰۰۶)، Greenland’s Winter Whales: The beluga, the narwhal and the bowhead whale، Ilinniusiorfik Undervisningsmiddelforlag, Nuuk, Greenland، شابک ۹۷۸-۸۷-۷۹۷۵-۲۹۹-۳
- ↑ «Monodon monoceros». Online Etymology Dictionary. دریافت‌شده در ۱۹ نوامبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ "ناروال" (به انگلیسی). موزه جانورشناسی دانشگاه میشیگان. Retrieved 19 November 2011.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Shirihai H. , Jarrett B. (۲۰۰۶)، Dolphins and other Marine Mammals of the World، Princeton University Press، ص. ۹۷–۹۹، شابک ۹۷۸-۰-۶۹۱-۱۲۷۵۷-۶
