سید موسی نامجو
سید موسی نامجو (زادهٔ ۲۶ آذر ۱۳۱۷ در بندر انزلی ، استان گیلان– درگذشتهٔ ۷ مهر ۱۳۶۰ در حومه شهرری) سرهنگ نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران بود، که در دولت محمدجواد باهنر به‌عنوان وزیر دفاع فعالیت می‌کرد.[۱][۲] او در فاصله سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۰ فرمانده دانشکده افسری نیروی زمینی بود. وی در حادثه سقوط پرواز هرکولس سی-۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ایران در سال ۱۳۶۰ کشته شد.
سید موسی نامجو | |
|---|---|
 | |
| نام تولد | سید موسی نامجوی |
| زاده | ۲۶ آذر ۱۳۱۷ بندر انزلی، استان یکم، ایران |
| درگذشته | ۷ مهر ۱۳۶۰ (۴۲ سال) کهریزک، استان تهران، ایران |
| مدفن | |
| وفاداری | ایران |
| شاخه نظامی | ارتش شاهنشاهی ایرانارتش جمهوری اسلامی ایران |
| سالهای خدمت | ۱۳۶۰–۱۳۳۷ |
| درجه | سرهنگ |
| فرماندهی | دانشکده افسری |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ ایران و عراق |
| نشان‌ها | نشان نصر (درجهٔ ۱) |
| آلما ماتر | دانشکده افسری |
| همسر(ان) | افسانه طلوعی (ا. ۱۳۴۹–۱۳۶۰) |
| پنجمین وزیر دفاع ملی | |
| دوره مسئولیت ۲۶ مرداد ۱۳۶۰ – ۷ مهر ۱۳۶۰ | |
| رئیس‌جمهور | محمدعلی رجایی |
| نخست‌وزیر | محمدجواد باهنرمحمدرضا مهدوی کنی |
| پس از | جواد فکوری |
| پیش از | محمد سلیمی |
زندگینامه
ویرایشسید موسی نامجو در ۲۶ آذر ۱۳۱۷ در بندر انزلی زاده شد. تاریخ تولد وی در شناسنامه ۱۰ آبان ۱۳۱۷ می‌باشد، اما تاریخ درست وی همان ۲۶ آذر است. پدر وی حافظ قرآن بود. دوم دبیرستان بود که با خانواده به تهران آمد ولی همچنان زندگی سختی را می‌گذراند. او در تهران هم به علت احتیاج مبرم کار می‌کرد. رشته مورد علاقه‌اش پزشکی بود ولی به علت احتیاج مادی وارد مدرسه نظام شد. پس از سه سال با عنوان یکی از بهترین شاگردان دبیرستان نظام دیپلم ریاضی گرفت و وارد دانشکده افسری شد. سپس با مدرک لیسانس نقشه‌برداری (درجه ستوان دومی) در سال ۱۳۴۰ از دانشکده افسری فارغ‌التحصیل شد.[۳] او پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به سمت عضو هیئت علمی دانشکده افسری منصوب شد که این مسئولیت، بعد از انقلاب به ریاست دانشکده، ارتقاء یافت. وی اولین فرمانده دانشکده افسری جمهوری اسلامی ایران بود که در سال ۱۳۵۸ دست اندر کار تحول اساسی در دانشکده افسری بود،[۴] پس از کشته شدن مصطفی چمران، نماینده فرمانده کل قوا (سید روح‌الله خمینی) در شورای عالی دفاع بود[۵] و مدتی بعد در نقش وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به خدمت پرداخت.
زندگی شخصی
ویرایشنامجو در سال ۱۳۴۹ ازدواج کرد. ثمره این ازدواج، ۳ فرزند (۲ پسر و یک دختر) است.[۲]
آشنایی با ناصر رحیمی و شیفتگی نسبت به او از اتفاقات مهم زندگی نامجو است. رحیمی یکی از نظامیان شاخص بهلحاظ مذهبی بود که فوق لیسانس فلسفه داشت و از مبارزین سرسخت علیه بهائیت بوده و بر روی بحث‌های مذهبی تسلط داشته است. بعد از فوت رحیمی نیز از روی ارادتی که به وی داشت نام فرزند پسر خود را ناصر گذاشت.[۳]
دیدگاه‌های نامجو
ویرایشوی مخالف شرایط محیط رژیم سلطنت و جو حاکم بر ارتش شاهنشاهی بود و در جریانات انقلاب ۱۳۵۷ نقش داشت. او از جریانات سیاسی گذشته و اتفاقات جریان «نهضت ملی» آگاهی کامل داشت؛ او نسبت به روح‌الله خمینی علاقه قلبی داشت و وی را سدی در مقابل انحرافات می‌شناخت و سخت نگران انحراف انقلاب بود.[۴][۶]
کشته شدن
ویرایش
مصطفی چمران و موسی نامجو در بهشت زهرا
وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران در حادثه سقوط پرواز هرکولس سی-۱۳۰ نیروی هوایی ارتش ایران ۱۳۶۰ همراه با تعدادی از فرماندهان نظامی دیگر کشته شد. این گروه در حال بازگشت از مأموریت بررسی وضعیت جبهه‌ها پس از عملیات موفق‌آمیز عملیات ثامن‌الائمه بودند.[۷]
علت سقوط هواپیما
ویرایشدر آن زمان دلیل سقوط این هواپیما، حمله هواپیماهای عراقی عنوان شد؛ اما پس از آن مشخص شد که این روایت درست نیست و خلبان و کمک خلبان هواپیما موفق شده‌اند، پس از وقوع یک انفجار، آن را در حوالی کهریزک بر روی زمین بنشانند؛ هر چند به علت شدت برخورد با زمین، بسیاری از مسافران آن کشته شدند.[۸]
نورالدین کیانوری دربارهٔ علل مرگ جواد فکوری (که یکی از کشته‌شدگان این سانحه می‌باشد)، اتفاقی بودن سانحه هوایی را صراحتاً زیر سؤال برد و دست «عوامل دشمن» را در کار دید. ابوالحسن بنی صدر نیز در مصاحبه‌های مختلف سقوط این هواپیما را کار خود حکومت می‌داند و معتقد است هواپیما بی‌دلیل در آسمان منفجر نشده‌است.[۹][۱۰]
افراد و اشخاص دیگری همچون محمود خرم‌دل؛ کمک خلبان این پرواز، سرهنگ صولتی؛ سر خلبان پرواز، ناخدا هوشنگ صمدی؛ فرمانده تکاوران دریایی مدافع خرمشهر و محمدعلی شریف‌النسب؛ از فرماندهان میانی ارتش در دوران جنگ، نیز این واقعه را صد در صد مشکوک و حاصل شلیک موشک پدافند خودی به هواپیما ذکر نموده‌اند.[۱۱]
یادبود
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «معارف جنگ». maarefjang.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۷.[پیوند مرده]
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ کریمی، مریم. «فرازی از زندگی شهید سرتیپ خلبان سید موسی نامجو». fa. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۹.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «درنگی در زندگی شهید سرتیپ سیدموسی نامجو وزیر شهید دفاع». شاهد یاران (۱۰): ۷۳–۷۲. شهریور ۱۳۸۵.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ مدنی، سید جلال الدین (۱۳۸۰). تاریخ سیاسی معاصر ایران جلد اول. دفتر انتشارات اسلامی. صص. ۵. شابک ۹۶۴-۴۷۰-۰۳۵-X.
- ↑ «حکم انتصاب آقای سید موسی نامجو به عضویت در شورای عالی دفاع». سایت جامع امام خمینی.
- ↑ «شهید سید موسی نامجو که بود و چه کرد؟». خبرگزاری برنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۹.
- ↑ «زندگینامه شهید نامجو». پرچمداران. ۲۰۱۴-۰۱-۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مارس ۲۰۲۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۹.
- ↑ https://www.bbc.com/persian/iran-features-52636611
- ↑ کتابچه پرسش و پاسخ با نورالدین کیانوری. مهرماه ۱۳۶۰
- ↑ «سیره زندگی شهید جواد فکوری در برنامه در محضر شهیدان روایت شد». خبرگزاری بین‌المللی قرآن. دریافت‌شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۸.
- ↑ https://www.bbc.com/persian/iran-features-52636611
- ↑ «محله به محله - خیابان گرگان». ایسنا. ۲۰۱۷-۱۲-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۱-۱۹.
- ↑ «رونمایی از سردیس پنج تن از مشاهیر گیلان». خبرگزاری جمهوری اسلامی. ۱۸ بهمن ۱۳۹۵.
- ۱۱ وزیر دفاع؛ از دولت موقت تا دولت دهم بولتن‌نیوز
| مناصب نظامی | ||
|---|---|---|
| پیشین: صادق محمودی |
فرمانده دانشکده افسری ۱۳۶۰–۱۳۵۸ |
پسین: ؟ |
| مناصب حکومتی | ||
| عنوان جدید | نماینده ولی فقیه در شورای عالی دفاع ملی ۱۳۶۰ متصدی همزمان: سید علی خامنه‌ای |
بدون متصدی تصدی بعدی توسط: قاسمعلی ظهیرنژاد
|
| مناصب سیاسی | ||
| پیشین: جواد فکوری |
وزیر دفاع ملی ۱۳۶۰ |
پسین: محمد سلیمی |