محمد بن ادریس شافعی
محمد ادریس الشافعی (۱۵۰–۲۰۴ه.ق) ملقب به أبو عبدالله،[۵] و معروف به امام شافعی[۶] از علما اهل سنت بود. نام کامل وی (أبو عبدالله محمد بن إدریس بن عباس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبدالله بن عبد یزید بن المطلب بن عبد مناف بن قصی بن کلاب بن مرة بن کعب بن لؤی بن غالب بن فهر بن مالک بن النضر وهو قریش بن کنانة بن خزیمة بن مدرکة بن إلیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان، الشافعی المطّلبی القرشی. یلتقی فی نسبه مع النبی محمد فی عبد مناف بن قصی) بود. وی در ماه رجب سال ۱۵۰ هجری قمری برابر با ۷۶۸ میلادی در شهر غزه از سرزمین فلسطین (و به قولی در سوریه) به دنیا آمد. پدرش همراه مسلمانان از مکه به فلسطین ناحیه الرُباط و غزه و عسقلان هجرت کرد. مدت کمی بعد از تولد شافعی پدرش در غزه فوت کرد. بعد از فوت پدر، شافعی و مادرش به مکه بازگشتند. مادر شافعی، «فاطمه» (أم حبیبه) نام داشت که از قبیله ازد بود. الأزدیة، یکی از قبائل معروف در یمن السعید (یمن پر برکت، بخش سر سبز و پرآب سرزمین یمن) بود. نسب شافعی به عبد مناف می‌رسد که جد اعلای محمد پسر عبدالله‌است؛ بنابراین شافعی از جهت پدر قریشی است. عبدمناف چهار پسر داشت به نام‌های هاشم،مطلب،نوفل و عبدشمس که شافعی از نسل برادر هاشم، مطلب است. شافعی در مکه در زمینه علوم فقهی پیشرفت می‌کند و یکی از علماء برجسته آن دیار می‌شود. وی بنا به ترتیب زیر سومین فقیه بزرگ از فقهای اهل سنت است.
امام الفقه محمد بن ادریس شافعی | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | اوت ۷۶۷ میلادی ۱۵۰ ه.ق |
| درگذشته | ۱۹ ژانویه ۸۲۰ میلادی (عمر ۵۴) ۲۰۴ ه. ق فسطاط، مصر |
| قومیت | عرب |
| مذهب | اجتهاد |
| شناخته شده برای | فقه شافعی |
| پیشه | فقه، حدیث |
| مرتبه | |
تأثیرگذاران | |
تأثیرپذیرندگان | |
پیروان محمد بن ادریس شافعی به شافعی مشهورند.
گفته شده است که محمد بن ادریس شافعی در زمان هارون الرشید توسط عده‌ای شیعه خوانده شده بود.[۷]
آثار
ویرایششافعی آثار تألیفی زیادی دارد که برخی از آن‌ها در زیر فهرست شده‌اند:
۱- الرسالة القدیمة
۲ـ الرسالة الجدیدة
۳ـ اختلاف الحدیث
۴ـ جماع العلم
۵ـ ابطال الاستحسان
۶ـ احکام القرآن
۷ـ بیاض الغرض
۸ـ صفة الأمر والنهی
۹ـ اختلاف مالک و الشافعی
۱۰ـ اختلاف العراقیین
۱۱ـ فضائل قریش
۱۲ـ الأم
۱۳ـ السُـنَن
۱۴ـ المبسوط
۱۵ـ المسند الشافعی
۱۶- دیوان الشافعی
اساتید
ویرایش- جعفر بن محمد الصادق (متوفی ۱۴۸ ه.ق)
- مالک ابن انس (متوفی ۱۷۹ هـ. ق)
- مسلم بن خالد المخزومی (متوفی ۱۸۰ هـ. ق)
- محمد بن الحسن (متوفی ۱۸۹ هـ. ق)
- سفیان بن عیینه (متوفی ۱۹۸ هـ. ق)
- سیده نفیسه (متوفی ۲۰۸ هـ. ق)
- یحیی بن حسان (متوفی ۲۰۸ هـ. ق)
شاگردان
ویرایشاز مشهورترین شاگردان شافعی:
- یوسف بن یحیی البویطی (متوفی ۲۳۱ هـ. ق)
- اسحاق بن راهویه (متوفی ۲۳۸ هـ. ق)
- احمد بن حنبل (متوفی ۲۴۱ هـ. ق)
- اسماعیل بن یحیی بن اسماعیل المزنی (متوفی ۲۶۴ هـ. ق)
- الربیع بن سلیمان المرادی الجیزی (متوفی ۲۷۰ هـ. ق)
- ابو ثور ابراهیم بن خالد الکلبی
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ "Imam Ja'afar as Sadiq". History of Islam. Archived from the original on 21 July 2015. Retrieved 2012-11-27.
- ↑ The Origins of Islamic Law: The Qurʼan, the Muwaṭṭaʼ and Madinan ʻAmal, by Yasin Dutton, pg. 16
- ↑ «Nafisa at-Tahira». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۶ مه ۲۰۱۹.
- ↑ Aliyah, Zainab. "Great Women in Islamic History: A Forgotten Legacy". Young Muslim Digest. Archived from the original on 14 August 2020. Retrieved 18 February 2015.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۳.
- ↑ «دائرةالمعارف طهور: امام محمد شافعی». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۵ اوت ۲۰۱۳.
- ↑ ویکی شیعه؛ صفحهٔ محمد بن ادریس شافعی.
- دکتر: الشکعة، مصطفی. (الأئمة الأربعة) ، دارالکتاب اللبنانی، چاپ بیروت، سال انتشار ۱۹۸۵ میلادی به (عربی).
- دکتر: فؤاد، عبدالنبی، محمد. (اَللُؤلُؤ وَالمُرجان) ، دار احیاء الکتب العربیة، چاپ دمشق، سال انتشار ۱۹۵۵ میلادی به (عربی).
- دیوان امام محمد ادریس شافعی، با مقدمه، تحقیق و ترجمه راهب عارفی مینا آباد، تهران، راشدین، ۱۳۹۴.
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |