قُرَیش (به عربی: قُرَيْش) نام قبیله‌ای بود که در پیش از اسلام بر بخشی از حجاز فرمان می‌راندند و از توانمندان عرب بودند. محمد پیامبر اسلام از این طایفه بود، همچنین دودمان‌های خلیفه‌گری امویان و عباسیان نیز از همین طایفه بودند.

قریش
بنی عدنان بنی‌اسماعیل
قومیتعرب
نَسَبقریشی
مکانمکه، حجاز، عربستان
تبارفهر بن مالک
قبیله اصلیکنانه
شاخه‌هابنی نعامه


بنی‌حارث
بنی‌لوی بن غالب
بنی‌عامر
بنی‌عدی
بنی‌مره
بنی‌تیم
بنو یقاظه
بنی‌مخزوم
بنی‌کلاب
بنی‌احک
بنی‌زهره
بنی‌قصی
بنی‌عبدالدار
بنی‌عبدالمناف
بنی‌عبدشمس
بنی‌نوفل
بنی‌هاشم
بنی‌امیه
بنی‌عبدالمطلب
بنی اسد
بنی‌هصیص
بنی‌عمرو
بنی‌سهم
بنی‌جمح
زبانعربی
دین(۶۳۰–۲۳۰) اسطوره‌شناسی عرب
(۶۳۰ تاکنون) اسلام
عبدالمناف جد محمد بن عبداللّه از قبیله قریش

نسب این قبیله به قریش بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مُضَر بن نزار بن مَعَد بن عدنان که جد قبائل عدنانی‌است می‌رسد. در اینکه قریش لقب چه کسی است در بین مورخان اختلاف وجود دارد. برخی آن را لقب نضر بن کنانه بن خزیمه بن مدرکه بن الیاس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان می‌دانند و گروهی آن را لقب فهر بن مالک بن نضر نوه وی می‌شمارند. اما آنچه مسلم است اینکه نضر یک فرزند بیشتر نداشته که او مالک بوده و او نیز یک فرزند بیشتر نداشته که فهر بوده‌است؛ لذا در هر حال در منسوبان به قریش اختلافی پدید نخواهد آمد.

قبیله‌های قریش

ویرایش

طایفه‌های قبیلهٔ بزرگ قریش مقارن ظهور اسلام را ۲۶ طایفه به شرح زیر دانسته‌اند:

  1. بنی هاشم
  2. بنو مطلب
  3. بنو حارث
  4. بنو عبدشمس
  5. بنی امیه از شاخه‌های بنی عبدالشمس است.
  6. بنو نوفل
  7. بنو حارث بن فهر
  8. بنو اسد
  9. بنی عبدالدار
  10. بنی زهره
  11. بنو تَیم بن مُرَه
  12. بنو مخزوم
  13. بنی یقظه: همان بنی مخزوم است و یقظه فقط یک فرزند به نام مخزوم داشته‌است.[نیازمند منبع]
  14. بنی مره
  15. بنو عدی
  16. بنو سهم
  17. بنو جمح
  18. بنو مالک
  19. بنی معیط: از شاخه‌های بنی عبدالشمس است.[نیازمند منبع]
  20. بنو نزار
  21. بنو سامه: در نسبت داشتن آن‌ها به قریش اکثر مورخین مشکوکند و در حوالی ظهور اسلام نیز خود قریش آن‌ها را از قریش محسوب نمی‌کردند.
  22. بنی ادرم[نیازمند منبع]
  23. بنو محارب
  24. بنو حارث بن عبدالله
  25. بنو خزیمه کنانه
  26. بنو بنانه
  27. بنی‌احک

منابع

ویرایش
  • معجم قبائل العرب ج ۳ ص ۹۴۷
  • تاریخ پیامبر، آیتی، ص ۲۱–۲۷