لیدوکائین

بی‌حس کنندهٔ موضعی

لیدوکائین (به انگلیسی: Lidocaine) یا لیگنوکائین دارویی بی‌حس‌کننده موضعی از نوع آمینو آمیدی است که دارای اَشکال دارویی مختلفی چون ویال، آمپول، پماد، افشانه و ژل می‌باشد. از این دارو همچنین در درمان تاکی‌کاردی بطنی استفاده می‌شود.

لیدوکائین
داده‌های بالینی
تلفظLidocaine ‎/ˈldəˌkn/‎[۱][۲]
Lignocaine ‎/ˈlɪɡnəˌkn/‎
نام‌های تجاریXylocaine, Ztlido, others
نام‌های دیگرlignocaine
AHFS/Drugs.comLocal monograph

Systemic monograph

Ophthalmic
مدلاین پلاسa682701
داده‌ها
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: A
روش مصرف داروIntravenous, subcutaneous, topical, by mouth
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی35% (by mouth)
3% (topical)
متابولیسمLiver,[۷] 90% CYP3A4-mediated
اثر داروwithin 1.5 min (IV)[۷]
نیمه‌عمر حذف1.5 h to 2 h
مدت زمان اثر10 min to 20 min(IV),[۷] 0.5 h to 3 h (local)[۸][۹]
دفعKidney[۷]
شناسه‌ها
  • 2-(diethylamino)-
    N-(2,6-dimethylphenyl)acetamide
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEBI
ChEMBL
لیگاند بانک داده پروتئین
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.004.821 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC14H22N2O
جرم مولی۲۳۴٫۳۴۳ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
نقطه ذوب۶۸ درجه سلسیوس (۱۵۴ درجه فارنهایت)
  • CCN(CC)CC(=O)NC1=C(C)C=CC=C1C
  • InChI=1S/C14H22N2O/c1-5-16(6-2)10-13(17)15-14-11(3)8-7-9-12(14)4/h7-9H,5-6,10H2,1-4H3,(H,15,17) ✔Y
  • Key:NNJVILVZKWQKPM-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

در اورژانس از لیدوکائین برای فیبریلاسیون بطنی (VF) و تاکیکاردی بطنی بدون نبض (PVT) پس از شوک سوم (در صورتی که تا ۱۵ دقیقه دسترسی به آمیودارون وجود نداشته باشد) استفاده می‌شود.

نام تجاری : دیلوکائین (Dilocaine) / آلفاکائین (Alphacaine) / زایلوکائین (Xylocaine)

طبقه دارویی: مشتقات آمیدها (آمیدها یک ترکیب آلی است که شامل یک گروه کربونیل (c=o) می‌باشد و با یک اتم نیتروژن پیوند دارد)

طبقه درمانی: ضد آریتمی بطنی، بی‌حس کننده موضعی

موارد مصرف

ویرایش

+ فیبریلاسیون بطنی (VF) و تاکیکاردی بطنی بدون نبض (PVT) پس از شوک سوم (آمیودارون به دلیل عوارض کمتر نسبت به لیدوکائین جانشین این دارو شده است. در نتیجه، لیدوکائین خط دوم درمان آریتمی های کشنده بطنی و در مواردی که تا ۱۵ دقیقه دسترسی به آمیودارون وجود نداشته باشد میتوان از لیدوکائین استفاده کرد).

+ تاکیکاردی بطنی دارای نبض همودینامیک پایدار

+ کاهش فشار جمجمه (ICP) و تسهیل در لوله گذاری در بیماران آسیب به سر

+ آریتمی های بطنی به دنبال آنفارکتوس حاد میوکارد (MI)

+ مسمومیت با دیژیتال ها، جراحی قلبی و کاتتر قلبی

+ جلوگیری از فیبریلاسیون بطنی به دنبال کاردیو ورژن در ایسکیمی حاد

مصارف جانبی دیگر:

بی حسی موضعی، عقرب گزیدگی، کاهش ریفلاکس گگ، مدیریت راه هوایی، انفیلتراسیون و برای بلوک عصبی

لیدوکائین به عنوان بی‌حس‌کننده موضعی در جراحی‌های کوچک و دندانپزشکی استفاده می‌شود. این دارو به همراه کوکائین پرمصرف‌ترین داروهایی هستند که در دندانپزشکی به عنوان بی‌حس‌کننده به کار می‌رود. پماد لیدوکائین در درمان دردهای موضعی مانند سوختگی، گزش حشرات و هموروئید به کار می‌رود (گاه در ترکیب با هیدروکورتیزون). لیدوکائین برای بی‌حسی نخاعی در اطراف سخت شامه یا زیر نخاع نیز تزریق می‌شود.

دوز دارو

ویرایش

بزرگسالان: ابتدا 1mg/kg تا 1.5mg/kg به صورت وریدی با سرعت 20 تا 50 میلی‌گرم در یک دقیقه. در صورت عدم بهبودی 0.5mg/kg تا 0.75mg/kg به صورت وریدی تا حداکثر 3mg/kg

نکته: دوز انفوزیون لیدوکائین یک تا چهار میلی‌گرم بر دقیقه است.

کودکان: در ابتدا 1mg/kg به صورت IV/IO تا سقف 100mg سپس به دنبال آن انفوزیون

دوز داخل تراشه: دو تا چهار میلی‌گرم بر کیلوگرم (mg/kg)

کاربرد در آریتمی

ویرایش

لیدوکائین به صورت وریدی در آریتمی‌های قلبی به خصوص آریتمی‌های بطنی کاربرد دارد. از داروهای ضد آریتمی کلاس1 -b است و بر فاز صفر پتانسیل عمل سلول‌های قلبی مؤثر است. سرعت هدایت الکتریکی را در سراسر سیستم هدایتی میوکارد کند می‌سازد.

مکانیسم اثر

ویرایش

اثر بی حس کنندگی: لیدوکائین با رقابت با کلسیم در نشستن بر روی گیرنده‌های غشائی عصبی باعث کنترل عبور سدیم از وراء غشای سلولی می‌شود و مرحله دپولاریزاسیون پتانسیل عمل را کاهش می‌دهد. این اثرات با تثبیت برگشت‌پذیر غشای سلول‌های عصبی در نتیجه کاهش نفوذپذیری این غشا به یون سدیم، شروع و هدایت امواج عصبی را متوقف می‌کند. درصورت جذب مقادیر زیاد لیدوکائین ابتدا می‌تواند اثر تحریکی و سپس اثر تضعیفی بر روی سیستم عصبی مرکزی داشته باشد.

اثر ضد آریتمی: این دارو با اثر مستقیم به خصوص روی شبکه پورکینژ باعث کاهش دپولاریزاسیون و خودکاری و تحریک پذیری بطن طی دیاستول می‌شود، این دارو همچنین آستانه فیبریلاسیون بطنی (vf) را افزایش داده و در اثر مصرف دارو سرعت هدایت گره AV بدون تغییر می‌ماند و یا کوتاه تر می‌شود.

عوارض جانبی

ویرایش

لرزش دست‌ها، بی‌قراری، وزوز گوش، تیرگی دید یا دوبینی می‌باشد که با مصرف زیادتر می‌تواند موجب کاهش ضربان قلب، تشنج، ایست قلبی، آسم و ایست تنفسی نیز بشود.

مصرف به عنوان تسکین درد دندان

ویرایش

بنا به گفتهٔ یکی از پزشکان، مصرف اسپری بی‌حسی لیدوکائین به مینای دندان هیچ گونه آسیبی نمی‌رساند، اما مصرف بیش از حد آن احتمال زخم کردن لثه‌ها و گونه‌ها را به همراه خواهد داشت. افرادی که از درد دندان رنج می‌برند، بهتر است اسپری لیدوکائین را در طول ۲۴ ساعت سه مرتبه استفاده کنند و بیشتر از این مقدار توصیه نمی‌شود. همچنین داروهایی که به عنوان مسکن درد دندان مصرف می‌شوند، بهتر است به صورت خوراکی باشد و موضعی بر روی دندان گذاشته نشوند.[۱۰]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. مریم-وبستر Lidocaine
  2. "Lidocaine". Dictionary.com Unabridged. Random House, Inc.
  3. "Poisons Standard February 2021". Federal Register of Legislation. 1 January 2021. Retrieved 11 April 2021.
  4. "Lidocaine Hydrochloride Injection BP 1% w/v - Summary of Product Characteristics (SmPC)". (emc). 29 June 2020. Retrieved 11 April 2021.
  5. "Xylocaine MPF- lidocaine hydrochloride injection, solution Xylocaine- lidocaine hydrochloride injection, solution Xylocaine- lidocaine hydrochloride,epinephrine bitartrate injection, solution". DailyMed. Retrieved 11 April 2021.
  6. "Ztlido- lidocaine patch". DailyMed. Retrieved 11 April 2021.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام AHFS2015A وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام AHFS2015L وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  9. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Wh1997 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  10. «برای تسکین درد دندان چه باید کرد؟». ایسنا. ۱۴ اکتبر ۲۰۱۶.
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷