پوشاک بهمئی‌ها

لباس بهمئی در واقع همان لباس ایلات کهگیلویه می‌باشد. این لباس که در سال ۱۳۹۸ با شماره ۱۸۶۷ ثبت ملی گشت درگذشته در سراسر استان کهگیلویه و بویراحمد، شرق و جنوب شرق خوزستان، شمال غرب فارس و نیمی از مردم استان بوشهر با تفاوت‌های اندکی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

تنها تفاوت میان این لباس در کلاه آن بود که در میان مردم بهمئی و طیبی از کلاهی به رنگ قهوه‌ای و سرخ تیره استفاده می‌شد.

لباس مردانه بهمئی

لباس مردانه بهمئی شامل:

کلاه: کلاه مردان به رنگ قهوه‌ای یا سرخ تیره که از جنس نمد می‌باشد.

جومه یا دلگ: پیراهنی از جنس پارچه ترمه با رنگهای مختلف و آستین‌های گشاد می‌باشد و اندازه دلگ تا سر زانو یا کمی پایین‌تر از زانو می‌باشد.

جوقا یا حله: پارچه‌ای از جنس کنف می‌باشد که به رنگ سفید، زرد و شیرکی می‌باشد که بر روی دلگ پوشیده می‌شود و کمی بلندتر از دلگ می‌باشد

زناره: زناره بندی هشتی شکل ضربدری و به‌صورت افقی می‌باشد که روی جوقا پوشیده می‌شود و از پشت به دو کتف بسته می‌شود که معمولاً در قسمت هر کتف و قسمت وسط که بند از روی بند به هم وصل هست گمبول‌های رنگی آویزان می‌شود که زیبایی خاصی به لباس می‌دهد.

شال کمر: شالی به اندازه نه متر یا کمتر که به رنگهای مختلف و بیشتر مواقع به رنگ سیاه یا سفید می‌باشد که بر روی دلگ و دور کمر بسته می‌شود.

شلوار: شلوار مردان بهمئی از پارچه دبیت و سایر پارچه می‌باشد اما برخلاف دبیت بختیاری که پاچه‌های گشادی دارد دبیت بهمئی شلواری راسته می‌باشد

پا پیچنه: پارچه‌ای با عرض ده سانت و بلندی دو متر یا کمتر که به دور ساق پا بسته می‌شود و از مچ پا شروع می‌شود تا زیر زانو و بیشتر در مواقعی که شخص به کوهستان یا در جنگ می‌رود دور ساق پا می‌بندند.

کفش: مردم بهمئی مانند سایر ایلات از گیوه‌های ملکی و قیصری استفاده می‌کنند.

لباس زنانه بهمئی

لباس زنان در ایل بهمئی مانند لباس زنان کهگیلویه و بختیاری می‌باشد.

مینا: روسری محلی زنان می‌باشد که به دور سر بسته می‌شود و و معمولاً تا پشت زانوها آویزان می‌شود.

لچک یا کلاه: کلاهی هست که جلوی مینا و در قسمت بالای پیشانی گذاشته می‌شود که در زمان قدیم با سکه‌های نقره و بعضاً طلا تزئین می‌شد.

جومه: حومه یا پیراهن زنانه در بهمئی از کردن تا مچ پا را در بر می‌گیرد همچنین از قسمت لگن تا پائین دوطرف پیراهن چاک دارد.

تومون غری: شلواری هست که در لباس زنانه بیشترین پارچه را مصرف می‌کند و معمولاً از هفت تا دوازده متر می‌باشد که در ناحیه قد تنگ و دارای چین می‌باشد و در قسمت پایین آن فراخ و چین‌های آن به این شلوار زیبایی خاصی می‌دهند همچنین قسمت پایین این شلوار با نوارهایی تزئین می‌شود

لازم به ذکر هست که لباس زنان بستگی سن آنان دارد و دختران جوان از لباس‌هایی با رنگ‌های متنوع، زیبا و براق و زنان میانسال از لباس‌های رنگ یکسان و لباس پیر زنان معمولاً از رنگ‌های تیره استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته

• پوشاک کردی
• پوشاک سیستانی
• پوشاک خراسانی
• پوشاک مازندرانی
• پوشاک لری
• پوشاک لکی
• پوشاک بختیاری
• لباس محلی اقوام ایرانی