مضارع در لغت به معنای «مانند شونده» و صیغه‌ای از فعل که معمولاً به زمان حال یا آینده دلالت کند.[۱]

مضارع ساده از بن مضارع و شناسه ساخته می‌شود.[۲]


  • مضارع فعلی است که انجام گرفتن کار یا رخ دادن حالتی را در زمان حال بیان میکند.
مضارع ساده
شخص بن مضارع شناسه بن مضارع ساده
اول شخص مفرد خور –′م خورم
دوم شخص مفرد خور –‌ی خوری
سوم شخص مفرد خور –′‌د خورد
اول شخص جمع خور –‌یم خوریم
دوم شخص جمع خور -‌ید خورید
سوم شخص جمع خور –′ند خورند

منابع

ویرایش
  1. «مضارع در فرهنگ معین». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ مارس ۲۰۱۲.
  2. کتاب «دستور زبان فارسی ۱»، صفحه 43،تالیف دکتر حسن احمدی گیوی/ دکتر حسن انوری، ویرایش ۲، تهران: انتشارات فاطمی،