عبیدالله مهدی

عبیدالله مهدی(نام کامل وی: عبیدالله سعید بن الحسین المهدی بالله) (۹۰۹–۹۳۴) بنیان‌گذار خلافت فاطمی، تنها خاندان بزرگ خلافت شیعه در تاریخ اسلام بود.

عبیدالله مهدی
خلافت	۹۰۹–۹۳۴
پیشین	تاسیس خلافت
جانشین	محمد قائم بأمرالله
زاده	ژوئیه ۸۷۳ یا ۸۷۴
درگذشته	آوریل ۹۳۴ المهدیه
فرزند(ان)	محمد قائم بأمرالله
دودمان	فاطمیان
پدر	عبدالله زکی

وی شیعه اسماعیلی بود و نسب خود را به فاطمه دختر محمد می‌رسانید؛ در بین مورخین مسلمان برخی مانند ابن خلدون و عزالدین ابن اثیر ادعای او را پذیرفته‌اند و برخی مانند ابن خلکان و سیوطی این نسب نامه را جعلی می‌دانند.

عبیدالله مهدی در شهر سلمیه از سرزمین حمص در شهرهای شام علیه خلیفه خروج کرد و به مراکش پناه آورد، پس از مدتی از آنجا نیز خارج شده و به سجلماسه رفت. سرانجام، او موفق به تشکیل خلافت فاطمی شد؛ دو سال پیش از مرگش، خلافت وی از مراکش تا مصر و تونس گسترش یافته بود.

عبیدالله مهدی در مذهب اسماعیلیه، امام دانسته می‌شود.

کتابشناسی/ یادکردها

• ویلیام بوردهی (۱۳۶۴=)، تحقیقی در آیین اسماعیلیه، ترجمهٔ زهرا سعیدی، مشهد: تابناک
• محمد بن زین العابدین (۱۳۶۲=)، تاریخ جماعت اسمعیلیه:هدایت المومنین الطالبین، ترجمهٔ هما خاقان زاده، به کوشش الکساندر سیمونوف.، تهران: اساطیر