محمد ظاهرشاه
لحن یا سبک این مقاله بازتابدهندهٔ لحن دانشنامهای مورد استفاده در ویکی‌پدیا نیست. |
محمد ظاهرشاه که با عنوان رسمی اعلی‌حضرت معظم همایونی محمد ظاهرشاه و همچنین المتوکل علی الله (در خطبه نماز جمعه) خطاب می‌شد، آخرین پادشاه افغانستان بود که از سال ۱۳۱۲ تا ۱۳۵۲ هجری خورشیدی (۱۹۳۳ تا ۱۹۷۳م) به مدت چهل سال، بر این کشور حاکم بود. ظاهرشاه از زمان پیدایش امپراتوری درانی در قرن هجدهم به بعد، طولانی‌ترین دوران حکومت بر افغانستان را داشت. او در دوران جنگ جهانی دوم و جنگ سرد موضع بی طرفی را برگزید و روابط دیپلماتیک افغانستان را با بسیاری از کشورها توسعه داد از جمله آمریکا و شوروی.[۱] در دهه ۱۳۳۰ (۱۹۵۰)، محمد ظاهرشاه مدرنیته‌سازی کشور را آغاز و قانون اساسی جدیدی برای کشور تهیه کرد که منجر به نظام پادشاهی مشروطه شد. او از هیچ حزب خاصی طرفداری نمی‌کرد و توانست دوره‌ای از صلح پایدار را در افغانستان برقرار کند که اما پس از او از دست رفت.
| محمد ظاهرشاه | |
|---|---|
 پرتره رسمی، ۱۹۶۳ | |
| پادشاه افغانستان | |
| سلطنت | ۸ نوامبر ۱۹۳۳ – ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۷۳ |
| تاج‌گذاری | ۸ نوامبر ۱۹۳۳ |
| پیشین | محمدنادرشاه |
| جانشین | پایان نظام پادشاهی |
| زاده | ۱۵ اکتبر ۲۲/۱۹۱۴ مهر ۱۲۹۳ کابل، افغانستان |
| درگذشته | ۲۳ ژوئیه ۲۰۰۷/ ۱ مرداد ۱۳۸۶ کابل، افغانستان |
| آرامگاه | |
| همسر(ان) | ملکه حمیرا |
| فرزند(ان) | هشت فرزند از جمله: شاهزاده احمدشاه ظاهر (ولیعهد) |
| دودمان | سلسلهٔ بارکزایی |
| پدر | محمدنادرشاه |
| مادر | ماه پرور بیگم |
| امضاء |  |
در سال ۱۳۵۱ (۱۹۷۳)، وقتی محمد ظاهرشاه برای درمان به ایتالیا سفر کرده بود، حکومت سلطنتی وی در کودتایی توسط پسرعمو و نخست‌وزیر سابقش، محمد داوود خان، سرنگون شد. محمد داوود خان نظام جمهوری تک‌حزبی را در کشور برقرار کرد و به ۲۲۵ سال سلطنت در افغانستان پایان داد. ظاهرشاه تا سال ۱۳۸۱ (۲۰۰۲)، به حالت تبعید در شهر رُم ماند و پس از سقوط طالبان به افغانستان بازگشت. به او لقب «پدر ملت» را داده‌اند که تا زمان مرگ وی در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷)، این لقب را حفظ کرد.
بسیاری از مردم افغانستان، سلطنت او را طلایی‌ترین، آرام‌ترین و بهترین دوران تاریخ افغانستان می‌دانند.
محمد ظاهرشاه از پشتون‌های قوم بارکزی افغانستان است. «تبار پشتون» و «گرایش او به زبان فارسی»، به شخصیت محمد ظاهرشاه از سویی در میان «پشتون‌ها» و از سوی دیگر در میان «تاجیکان» افغانستان اعتبار بخشید.
تولد
ویرایشمحمد ظاهر، در تاریخ ۲۲ مهر ۱۲۹۳ (۱۵ اکتبر ۱۹۱۴)، کابل زاده شد. او فقط ۱۵ سال سن داشت که پدرش، محمد نادرخان با پایان دادن به حکمرانی ده‌ماهه امیر حبیب‌الله کلکانی بر تخت سلطنت در کابل نشست.
مادر محمد ظاهر، ماه پرور بیگم بود. همسر وی ملکه حمیرا نام داشت که در سال ۱۳۸۱ (۲۰۰۲) در رم درگذشت و پیکرش به کابل منتقل شد.
مرگ پدر
ویرایشمحمد نادر شاه، در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۱۲ (۸ نوامبر ۱۹۳۳)، در مراسم اعطای جوایز اعضای یک تیم فوتبال، با شلیک گلوله یک نوجوان (از قوم هزاره) حاضر در مراسم، کشته شد. قاتل محمد نادرشاه، دانش آموزی به نام عبدالخالق (دست پرورده خاندان امیر حبیب‌الله کلکانی) بود که از عملکرد نادرشاه و پیشینیان او ناراضی بود.
پادشاهی
ویرایشمحمد ظاهر با مرگ پدرش، در تاریخ ۱۷ آبان ۱۳۱۲ به پادشاهی در افغانستان رسید. او در زمان مرگ پدرش تنها جوانی ۱۹ ساله بود و عمو هایش تا سال‌ها هدایت امور کشور به عنوان نائب سلطنته در دست داشتند.
افغانستان بر خلاف دوره‌های قبل و بعد، درگیر هیچ جنگی نبود و همچنین در جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵)، اعلام بی‌طرفی کرد.
در دهه ۱۳۳۰ (۱۹۵۰)، کشور در مسیر نوسازی و پیشرفت قرار گرفت.
محمد ظاهرشاه در سال ۱۳۴۳ (۱۹۶۴)، قانون اساسی جدید کشور را به اجرا گذاشت. این قانون، بعدها در سال ۱۳۸۰ (۲۰۰۱) با سقوط طالبان، به عنوان قانون اساسی موقت (با حذف مواد مربوط به سلطنت) پذیرفته شد. در طی تصویب قانون اساسی، همه احزاب آزاد شمرده شدند و گام مهمی در جهت مردم سالاری در تاریخ افغانستان برداشته شد که البته همین منجر نارضایتی خاندان سلطنتی مخصوصا پسرعمو وی یعنی محمد داوودخان شد.
واژهٔ افغان برای نخستین بار در سال ۱۳۴۳ (۱۹۶۴) و در قانون اساسی تصویبی، با تعریفی جدید به معنی همهٔ افراد شهروند کشور افغانستان به‌کار رفت. با این حال هنوز اکثریت فارسی‌زبانان افغانستان واژهٔ افغان را به معنی مردم پشتو به کار می‌برند.[۲]
او به قصد مدرنیزه کردن افغانستان، به اصلاحات مختلف سیاسی، اقتصادی، آموزشی، درمانی و رفاهی زد مثل تأسیس نظامی دموکراتیک، تأسیس نظام آموزش و پرورش مدرن، تأسیس دانشگاه و آموزش برای زنان اقدام کرد.
زیر ساخت های آموزشی، درمانی و رفاهی برپا و چهره شهر های بزرگ دگرگون شد و حتی در گردشگری افغانستان نیز تحولاتی صورت گرفت و گردشگران زیادی بابت طبیعت و تاریخ افغانستان به آنجا می آمدند.
او اولین کسی بود که دوباره مساله کشف حجاب در افغانستان را مطرح کرد ولی این‌بار نه مانند دوره امان‌الله خان به سرعت، بلکه به آرامی و به تدریج. او اول از ارکان حکومتی خواست تا دیگر زن‌های خود را در چادر و چاقچور نپیچند. به این ترتیب نخست همسران مقامات دولتی حجاب خود را کنار گذاشتند و به دنبال آن جامعه کم کم به رفع حجاب عادت کرد.
دوره چهل ساله محمد ظاهر شاه را همچنین دوران رشد اقتصادی افغانستان نیز می‌دانند. در دوره او عرصه بانکداری به سرعت رشد کرد و چندین بانک در افغانستان ایجاد شد. همچنین تجارت بین‌المللی نیز رشد کرد و صادرات افغانستان به خارج که بیشتر مواد خام بود، گسترش پیدا کرد.
بعد از تصویب سومین قانون اساسی افغانستان در سال ۱۳۴۳ (۱۹۶۴)، برای اولین بار زنان حق رأی و انتخاب شدن به عنوان نماینده مجلس را به دست آوردند. پس از این تغییرات قانونی، شماری از زنان به مناصب بلند حکومتی تعیین شدند و از جمله کبرا نورزی در سال ۱۳۴۴ (۱۹۶۵) به عنوان «وزیر صحیه» منصوب شد و نامش به عنوان اولین زنی که در تاریخ افغانستان به مقام وزارت رسیده است، ثبت شد.[۳]
افغانستان به عنوان یکی از امن‌ترین و با آبرو‌ترین کشورهای جهان شناخته می‌شد.[۴]
صدراعظم ها
ویرایشصدراعظمهای دوران پادشاهی محمدظاهرشاه:
انتقادها
ویرایشاین بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
منتقدان محمد ظاهرشاه را به مواردی مانند قبضه قدرت و سپردن تمام مقامات اداری به افراد خانواده تا عدم توجه به آبادنی چشمگیر روستاها مخصوصا دهکده های دورافتاده کوهستانی همانند شهر های بزرگ، متهم می‌کنند .
محمد ظاهرشاه که در دوره اول حکومت‌داری به دلیل جوانی هنوز زیر نفوذ اعضای خاندان خود بود، در دور دوم حکومتش تا حدی به استقلال فکری و عملی دست یافت و نخست وزیری را از اعضای خانواده خود به افراد غیر خاندانی‌اش سپرد.
عده‌ای نیز بر این باوراند که محمد ظاهر شاه، شاهی عیاش و خوشگذران بوده است. به خصوص در دوره سیزده ساله اول حکفرمایی‌اش که تحت سیطره عموی بزرگش محمد هاشم خان قرار داشت، کاری دیگری جز خورد و نوش و عیاشی در باغ‌های شمال کابل نداشت.
یکی از دلایلی که او را به خوش‌گذرانی و عیاشی نسبت می‌دهند، ساخت پارک‌های تفریحی و باغ‌های سرسبز در بیشتر نقاط افغانستان است حتی پارک طبیعی دور افتاده پامیر در منطقه بدخشان را که هنوز جاده‌ای به آنجا کشیده نشده به نام محمدظاهر شاه یاد می‌کنند.
افغانستان برای ایجاد توازن میان دو ابرقدرت آمریکا و شوروی به لابی بزرگ، سیاست خارجی قدرتمند و دستگاه دیپلماسی توانمند نیاز داشت که هیچ‌کدام از این ها را نداشت در نتیجه حوادث بعدی پیش آمده، این کشور را برای نزدیک به نیم قرن از قافله تمدن عقب مانده کرد.
روابط با کشور ها
ویرایش
به واسطه وجود دو قدرت استعماری امپراتوری بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، افغانستان مانند ایران به آلمانی نازی نزدیک شد که این نزدیکی منجر به آموزش های نظامی و مهندسی و همچنین کمک ۱۵ میلیون رایشس مارک به ارتش افغانستان شد.
بعد از جنگ جهانی دوم و آغاز عصری نو به نام جنگ سرد، افغانستان در عین عدم تعهد به هر دو بلوک شرق و غرب، روابط خود را با هر دو طرف گسترش داد. افغانستان پیمان هایی را با شوروی منعقد کرد و در زمینه های سیاسی و بازرگانی با هم همکاری کردند.
محمد ظاهرشاه با سفر به کشور هایی مثل آمریکا، فرانسه، آلمان غربی و سایرین و برقراری رابطه با آن ها سعی در جلب توجه آن به سمت افغانستان داشت که تا حدی هم موفق بود.
روابط ایران و افغانستان بر مبنای مشترکات کثیری که درتاریخ، فرهنگ و دین داشته‌است، استوار بوده‌است. در سال‌های قبل از انقلاب اسلامی، روابط نسبتاً خوبی بین دو کشور برقرار بوده‌است و شاهان دو کشور روابط دوستانه‌ای با یکدیگر داشته‌اند. با وقوع انقلاب هفت ثور ۵۷ در افغانستان، رژیم پهلوی گرچه با اکراه دولت کمونیستی افغانستان را به رسمیت شناخت اما روابط خود را تا سطح کاردار تنزل داده بود. از سویی باوقوع انقلاب ۱۳۵۷ در ایران، باعث مضاعف شدن روابط بین دو کشور گردید.
خلع قدرت و تبعید
ویرایشدر سال ۱۳۵۱ (۱۹۷۳)، زمانی که شاه به جهت درمانی در ایتالیا به سر می‌برد، پسرعمو وی یعنی محمد داود خان که در سال‌های ۱۳۳۲ (۱۹۵۳) تا ۱۳۴۱ (۱۹۶۳)، نخست‌وزیر بود، با یاری حزب دموکراتیک خلق افغانستان و پشتیبانی شوروی با انجام کودتایی سفید، محمد ظاهرشاه را از قدرت خلع کرده و با پایان دادن به نظام پادشاهی، در افغانستان نظام جمهوری تک‌حزبی اعلام کرد. محمد ظاهرشاه که در آن زمان، در حال انجام عمل جراحی بر روی چشم خود در شهر رم، پایتخت ایتالیا به سر می‌برد، خلع قدرت را پذیرفت و به دوره چهل و چهار ساله حکومت بارکزی‌ها پایان داد.
شاه مخلوع، به مدت ۲۹ سال در ایتالیا در تبعید به سر می‌برد و در دوره حکومت کمونیست ها در افغانستان، ممنوع‌الورود شده بود. محمد ظاهرشاه در دورهٔ مبارزهٔ (جهاد) افغان‌ها علیه حضور شوروی در افغانستان، از برخی گروه‌های مجاهدین مانند حزب محاذ ملی به رهبری سید احمد گیلانی و جبهه ملی نجات به رهبری صبغت الله مجددی حمایت می‌کرد.
بازگشت به وطن
ویرایشمحمد ظاهر در ماه مرداد ۱۳۸۱ ( ماه اوت ۲۰۰۲)، ده ماه پس از سقوط طالبان به دست ائتلافی به رهبری آمریکا، به افغانستان بازگشت تا لویه جرگه اضطراری را که برای تشکیل دولت انتقالی تشکیل می‌شد، افتتاح کند.
در این جرگه و نیز در قانون اساسی جدید افغانستان که در سایه نظام جدید کشور تصویب شد به محمد ظاهر، لقب «پدر ملت» داده شد.
محمد ظاهر از زمان بازگشت به افغانستان، در مراسم های مهم دولتی از جمله افتتاح مجلس بزرگ، مراسم تحلیف ریاست جمهوری حامد کرزی، آغاز به کار مجلس منتخب مردم و همچنین جشن‌های ملی و مذهبی، شخصاً یا با ارسال نماینده خود، مشارکت می‌کرد.
درگذشت
ویرایش
در اواسط ماه فروردین ۱۳۸۶ (ماه آوریل ۲۰۰۷)، اخباری مبنی بر مرگ محمد ظاهر در افغانستان پخش شد اما دولت افغانستان همواره این شایعات را رد نموده بود.
دولت افغانستان بالاخره در بامداد دوشنبه مورخ ۱ مرداد ۱۳۸۶ (۲۳ ژوئیه ۲۰۰۷) اعلان کرد: «محمد ظاهر، ساعت پنج و چهل و پنج دقیقه همین روز در کابل پس از یک بیماری طولانی مدت، درگذشت».
محمد ظاهرشاه، روز دوشنبه اول مرداد در سن نود و دو سالگی در "حرمسرای ارگ کابل" درگذشت.[۵][۶][۷]
خبر مرگ او را حامد کرزی (رئیس‌جمهور وقت) در تلویزیون ملی افغانستان اعلام کرد و گفت: «او خادم مردمش بود، دوست مردمش بود، فردی بسیار مهربان و خوش‌قلب بود. او به حاکمیت مردم و حقوق بشر اعتقاد داشت».[۸]
تابوت محمد ظاهرشاه که در پرچم کشورش پیچیده شده بود، ابتدا در محوطه ارگ ریاست جمهوری، جایگاهی که ظاهر شاه چهل سال در آن حکومت کرده بود و در پنج سال گذشته در آن اقامت داشت، گذاشته شده و مراسم رسمی ادای احترام برگزار شد.
محمد ظاهر روز سه‌شنبه در منطقه‌ای بنام تپه مرنجان، قبرستانی که در آن پدر، همسر و تعدادی از اعضای خانواده وی نیز دفن بودند، پس از نواختن سرود ملی و شلیک ۲۱ گلوله به خاک سپرده شد.
عزاداری و تشییع جنازه
ویرایشپس از اعلان خبر مرگ واپسین شاه افغانستان، رسانه‌های صوتی و تصویری این کشور با قطع برنامه‌های عادی به پخش قرآن و نعت پرداختند. دولت افغانستان سه روز عزای عمومی و دو روز تعطیلی عمومی اعلان کرد.[۹]
پرچم افغانستان بر فراز ادارات دولتی به حالت نیم افراشته درآمد. کشورهای مختلف پیام‌های تسلیتی را به دولت افغانستان ارسال نمودند. در این میان دولت هند نیز برای یک روز در کشورش عزای عمومی اعلان کرد و پرچم کشورش را بحالت نیمه افراشته درآورد. دولت پاکستان نیز پس از ارسال پیام‌های تسلیت، نخست‌وزیر، وزیر داخله، وزیر خارجه و تعدادی از مقامات مهم دولتی را برای همدردی به افغانستان فرستاد.
پیکر محمد ظاهر شاه، آخرین پادشاه افغانستان، روز سه شنبه در تپه ای مشرف به کابل دفن شد. حامد کرزی رئیس جمهور افغانستان، زلمی رسول مشاور امنیت ملی رئیس جمهور و شماری از اعضای خانواده پادشاه سابق، تابوت او را به خاک گذاشتند. مراسم تشییع جنازه که در آن علاوه بر افراد گفته شده، روسای مجلس سنا و نمایندگان افغانستان، نمایندگان سیاسی مقیم کابل، اعضای دولت افغانستان، نمایندگان شورای ملی افغانستان و شخصیت های خارجی حضور داشتند، در میان تدابیر امنیتی شدید برگزار شد. شوکت عزیز نخست وزیر پاکستان، دیوید میليبند وزیر امور خارجه بریتانیا، آفتاب احمد شرپائو وزیر داخله پاکستان، خورشید محمود قصوری وزیر امور خارجه پاکستان، اکرم خان دورانی وزیر ارشد خیبر پختونخوا پاکستان، کریم آقاخان امام شیعیان اسماعیلیه نزاریی جهان، معاون مجلس هند و یکی از وزاری کابینه هند، دو تن از اعضای مجلس عالی تاجیکستان، مقاماتی از ژاپن، کانادا، ایتالیا و محمدرضا بهرامی طاقانکی سفیر ایران در کابل از جمله شخصیت‌های خارجی حاظر بودند.[۱۰][۱۱] جرج دابلیو. بوش گفت که وی و همسرش از مرگ پادشاه پيشين افغانستان که وی را شخصيت تاريخی افغانستان خطاب کرد، اندوهناک هستند. بان کی‌مون، دبيرکل سازمان ملل متحد مراتب تسليت خود را به مردم افغانستان، ابراز کرد. وی از پادشاه پيشين افغانستان بخاطر قبول قانون اساسی ۱۹۶۴ آن کشور که «مدل بردباری» ناميد، ستايش کرد.[۱۲]
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ *C-SPAN: Afghan King & Queen 1963 Visit to U.S. Reel America Preview (official U.S. government video; public domain).
- ↑ «tajikistanweb». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ آوریل ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۰۸.
- ↑ «اولین وزیر زن در افغانستان | نیمرخ». ۲۰۲۳-۰۱-۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مه ۲۰۲۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۸.
- ↑ «تصویری...افغانستان 50 سال پیش، یکی از امن‌ترین کشورهای جهان بود». العربیه فارسی. ۲۰۱۹-۰۱-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۵-۰۸.
- ↑ Afghanistan International (2023-07-23), سالگرد درگذشت محمد ظاهر شاه, retrieved 2024-09-15
- ↑ «پیکر ظاهر شاه بر فراز تپه یی در کابل به خاک سپرده می شود». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «BBCPersian.com». www.bbc.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «AP Archive (21 July 2015). "President Karzai announcing death of King Zahir Shah". Retrieved 8 March 2019 – via YouTube».
- ↑ «حامد کرزی سه روز عزای عمومی و مراسم تدفين دولتی برای محمد ظاهرشاه اعلام کرد». صدای آمریکا. ۲۰۰۷-۰۷-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «BBCPersian.com». www.bbc.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ 10 (۲۰۰۷-۰۷-۲۳). «پیکر "محمد ظاهر" شاه سابق افغانستان در کابل به خاک سپرده شد». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
- ↑ «مراسم تشييع جنازه محمد ظاهر شاه برگزار شد». صدای آمریکا. ۲۰۰۷-۰۷-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۹-۱۵.
منابع
ویرایش
- ویکی‌پدیای انگلیسی
- اعدام و ترور؛ صد سال سرنوشت خونبار رهبران افغانستان علی حسینی، بی‌بی‌سی
- https://www.aparat.com/v/j6QeT
- https://www.independentpersian.com/node/11441/%DA%86%D9%87%D9%84-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%D8%AA-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B8%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%9B-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D8%AF-%D9%86%D8%B1%D9%85-%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D8%B5%D9%84%D8%A7%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D8%AD%DA%A9%D9%88%D9%85%D8%AA%DB%8C%D8%9F