شهرستان مشگینشهر
شهرستان مشگینشهر یکی از شهرستانهای استان اردبیل است. این شهر بعد از مرکز استان دومین شهر بزرگ استان است. مرکز این شهرستان، شهر مشگینشهر است. شهرستان مشگینشهر با وسعت ۳۸۲۵ کیلومترمربع بزرگترین شهرستان استان اردبیل است و دارای پنج بخش و هفت شهر است و از نظر موقعیت جغرافیایی در ایران، در شمال غربی ایران و ۵۰۰ کیلومتری تهران واقع شدهاست و جمعیتی بالغ بر ۸۹۰۰۰ نفر[۲] را در خود جای داده است. آب و هوای این شهرستان معتدل کوهستانی است. کوه ساوالان در ۲۵ کیلومتری این شهر واقع شدهاست. شواهد و قرائن به دست آمده از منطقه باستانی شهریری، حکایت از تمدنی با قدمت شش هزار سال قبل از میلاد در منطقه مشگینشهر دارد.
شهرستان مشگینشهر | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | اردبیل |
مرکز شهرستان | مشگینشهر |
سایر شهرها | (کنگرلاهرود) لاهرود ، رضی ، مرادلو ، فخرآباد ، قصابه ، آلنی |
بخشها | مرکزی ، ارشق ، مشگین شرقی ، مرادلو ،قصابه |
سال تأسیس | ۱۳۲۷ خورشیدی |
نامهای پیشین | خیاو ، مغان ، موغان ، |
اداره | |
فرماندار | شهرام محمدی |
مردم | |
جمعیت | ۱۸۱٬۱۵۶ نفر (۱۳۹۵)[۱] |
مذهب | شیعه |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۳۸۲۵ کیلومتر مربع |
دادههای دیگر | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۴۵ |
مشگین شهر روستا های بسیار زیادی دارد که می توان به روستای ساطی علیا و ... اشاره کرد .[۳]
جغرافیا
ویرایشرودهای مهم: خیو چای - مشگین چای - اونار چای - قره سو
مناطق طبیعی: سبلان و دامنههای آن - پارک جنگلی – شیروان دره سی و آبشار آن- قره سو - زیستگاههای قاراگول-حاتم مشه سی، موئیل، آیقار، منطقه گردشگری کپز ، محوطه ایلانلی داغ، آبشار گورگور خیاوچای، هوشنگ میدانی
همچنین در بهمن ماه ۱۳۹۹ چهار اثر طبیعی دیگر شامل منطقه فسیلی درهتنگ و سه درخت کهنسال گردو در روستای هدف گردشگری اونار شهرستان مشگین شهر در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.[۴]
آبگرمهای معدنی: قوتورسویی – قینرجه – ایلاندو – شابیل – موئیل سویی ...
چشمههای معدنی مشگین شهر
ویرایشاین شهرستان در ۹۰ کیلومتری غرب شهرستان اردبیل واقع شدهاست. مشگین شهر به جهت واقع شدن در دامنه ساوالان، از طبیعتی زیبا و آب و هوایی خنک و آبهای معدنی فراوان برخوردار است. این شهرستان دارای 10 چشمه معدنی است که به فاصله تقریبی ۱۹ کیلومتری از مرکز شهرستان مشگین شهر قرار دارند.
تقسیمات کشوری
ویرایش- بخش مرکزی شهرستان مشگینشهر
- دهستان دشت یا مشگین مرکزی
- دهستان شعبان یا مشگین جنوبی
- دهستان مشگین شرقی
- دهستان مشگین غربی
شهرها: مشکینشهر و قصابه و آلنی،
شهرها: رضی،
- بخش مشکین شرقی یا لاهرود
- بخش مرادلو
- دهستان ارشق غربی یا مشگین شمالی
- دهستان صلوات
- دهستان یافت
شهرها: مرادلو،
آثار تاریخی
ویرایشسنگ نبشته شاپور دوم ساسانی _ بقعه شیخ حیدر _ قلعه قهقهه _ قلعه ارشق _ کهنه قلعه و سنگنبشته آن _ قزقلعهسیلنگهبیز _ اوغلانقلعهسیلنگهبیز _ عسگرقایاسیلنگهبیز _ کاروانسراهای قانلی بلاغ، _ قلعه قشلاق زاخور _ دیو قالاسی _ قلعه بربر _ منطقه باستانی شهریئری _ سنگنگارههای شیخ مدی،موزه باستان شناسی مشگین شهر و ... .
شهرستان مشگین شهر بزرگترین تولید کننده محصولات باغی استان اردبیل و دومین تولید کننده محصولات زراعی این استان است. این شهرستان در سال ۴۰۰هزارتن میوه تولید میکند که این میوه ها شامل هلو و شلیل با ۷۰ هزار تن، سیب با ۱۰۰هزارتن ،انگور با ۳۰ هزارتن ،زردآلو با ۱۰ هزارتن ، گیلاس و آلبالو با ۸ هزار تن ، گلابی با ۵ هزارتن ، آلو با ۱۰ هزارتن و سایر میوه های جالیزی و سردرختی با ۱۲۰ هزار تن میشود. همچنین بیش از چندین هکتار از اراضی کشاورزی شهرستان مشگین شهر به کشت محصولات جالیزی مثل هندوانه اختصاص یافته است و بیشترین محصول تولیدی خیار است. همچنین سالانه بیش از ۱۰۰هزارتن سیب زمینی و گوجه فرنگی از مزارع شهرستان مشگین شهر برداشت میشود. تولید گندم و جو هم از قرن های پیش در شهرستان مشگین شهر رونق داشته است. از سایر محصولات تولیدی در مشگین شهر میتوان به سیر ، برنج ، کدوتنبل و ... اشاره کرد.
همچنین در بهمن ماه ۱۳۹۹ چهار اثر طبیعی دیگر شامل منطقه فسیلی درهتنگ و سه درخت کهنسال گردو در روستای هدف گردشگری اونار شهرستان مشگین شهر در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفت.[۴]
جستارهای وابسته
ویرایشپیوند به بیرون
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانیشده از اصلی (PDF) در ۳ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۷ دسامبر ۲۰۱۴.
- ↑ Hadi (1403.07.1). ساطی علیا. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک); پارامتر|عنوان= یا |title=
ناموجود یا خالی (کمک); پارامتر|پیوند=
ناموجود یا خالی (کمک) - ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ «چهار اثر طبیعی مشگینشهر ثبت ملی شد». پایگاه خبری ایرنا|. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۴-۲۷.
بخش تقسیمات کشوری: اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.