چون غنچه گل قرابه‌پرداز شود

رباعی با مطلع «چون غنچه گل قرابه پرداز شود» چهاردهمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می‌باشد.[۱]

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود 
اثر حافظ
زبانفارسی
قالبرباعی
پس ازهر دوست که دم زد ز وفا، دشمن شد
پیش ازبا می به کنار جوی می‌باید بود
چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شودنرگس بهوای می قدح ساز شود
فارغ دل آنکسی که مانند حبابهم در سر میخانه سرانداز شود

منابع

ویرایش
  1. «ویکی‌نبشته، رباعی شماره 14».