با می به کنار جوی می‌باید بود
رباعی با مطلع «با می به کنار جوی می باید بود» پانزدهمین رباعی از دیوان حافظ به تصحیح محمد قزوینی و قاسم غنی می باشد.[۱]
| اثر حافظ | |
| زبان | فارسی |
|---|---|
| قالب | رباعی |
| پس از | چون غنچه گل قرابه‌پرداز شود |
| پیش از | این گل ز بر همنفسی می‌آید |
| با می بکنار جوی می‌باید بود | وز غصّه کناره‌جوی می‌باید بود | |
| این مدّت عمر ما چو گل ده روزست | خندان لب و تازه‌روی می‌باید بود |