دومین SH2
دومین SH2 (انگلیسی: SH2 domain) یک دومین پروتئین محافظتشدهٔ ساختاری در درون آنکوژن C-Src[۲] و بسیاری دیگر از پروتئینهای درونسلولیِ ترارسانی پیام است.[۳] پروتئینهایی که حاوی این دومین باشند، میتوانند به ریشههای تیزوزینی فسفریلیزهشده در سایر پروتئینها متصل شوند. دومینهای SH2 در بسیاری از پروتئین وفقدهنده ترارسانی پیام یافت میشوند که در ترارسانی سیگنالهای یاختهای از طریق تیروزین کیناز گیرندهای نقش دارند.[۴]
شناسهها | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
نماد | SH2 | ||||||||||
پیفم | PF00017 | ||||||||||
اینترپرو | IPR000980 | ||||||||||
SMART | SH2 | ||||||||||
PROSITE | PDOC50001 | ||||||||||
SCOPe | 1sha / SUPFAM | ||||||||||
OPM protein | 1xa6 | ||||||||||
سیدیدی | cd00173 | ||||||||||
|
دومین SH2 نقش مهمی در ارتباطات بینسلولی ایفا میکنند. طول این دومین در حدود ۱۰۰ اسید آمینه است و در ۱۱۱ پروتئین انسانی یافت میشود.[۵] از لحاظ ساختاری، دومین SH2 دارای ۲ مارپیچ آلفا و ۷ صفحه بتا است.
این دومینها به پروتئینهای حاوی ریشههای فسفوتیروزین متصل میشوند. علاوه بر C-Src، چند نمونهٔ دیگر از پروتئینهایی که حاوی دومین SH2 هستند، ABL1، BMX GRB2، GRB7، SHC1، STAT2، STAT1، FER و FES هستند. این دومین نقش مهمی در آبشار کینازی در انتقال پیام درون سلولی دارد.[۶]
منابع
ویرایش- ↑ پیدیبی 1lkk; Tong L; Warren TC; King J; Betageri R; Rose J; Jakes S (March 1996). "Crystal structures of the human p56lck SH2 domain in complex with two short phosphotyrosyl peptides at 1.0 A and 1.8 A resolution". J. Mol. Biol. 256 (3): 601–10. doi:10.1006/jmbi.1996.0112. PMID 8604142.
- ↑ Sadowski I; Stone JC; Pawson T (December 1986). "A noncatalytic domain conserved among cytoplasmic protein-tyrosine kinases modifies the kinase function and transforming activity of Fujinami sarcoma virus P130gag-fps". Mol. Cell. Biol. 6 (12): 4396–408. PMC 367222. PMID 3025655.
- ↑ Russell RB; Breed J; Barton GJ (June 1992). "Conservation analysis and structure prediction of the SH2 family of phosphotyrosine binding domains". FEBS Lett. 304 (1): 15–20. doi:10.1016/0014-5793(92)80579-6. PMID 1377638.
- ↑ Koytiger G; Kaushansky A; Gordus A; Rush J; Sorger PK; Macbeath G (January 2013). "Phosphotyrosine signaling proteins that drive oncogenesis tend to be highly interconnected". Mol. Cell. Proteomics. 12: 1204–1213. doi:10.1074/mcp.M112.025858. PMID 23358503.
- ↑ Liu, B. A.; Shah, E.; Jablonowski, K.; Stergachis, A.; Engelmann, B.; Nash, P. D. (2011). "The SH2 Domain-Containing Proteins in 21 Species Establish the Provenance and Scope of Phosphotyrosine Signaling in Eukaryotes". Science Signaling. 4 (202): ra83. doi:10.1126/scisignal.2002105. PMC 4255630. PMID 22155787.
- ↑ زیستشناسی سلولی گروه تألیفی دکتر خلیلی- نویسنده:ناصر جعفر قلیزاده
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «SH2 domain». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۵ فوریه ۲۰۱۸.
پیوند به بیرون
ویرایش- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_GRB2 در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_PTP2 در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_SRC در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_STAT3 در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_STAT5 در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی LIG_SH2_STAT6 در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی MOD_TYR_ITAM در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی MOD_TYR_ITIM در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- ردهٔ موتیفی MOD_TYR_ITSM در مرجع موتیف خطی یوکاریوتیک
- Li S (2007). "SMALI site". University of Western Ontario. Archived from the original on 10 March 2009. Retrieved 2009-01-08.
- Mayer BJ (2007-10-23). "SH2 Domain Database link page". University of Connecticut. Archived from the original on July 7, 2009. Retrieved 2009-01-08.
- The Nash Lab (2005). "the SH2 domain". The Nash Lab. Retrieved 2012-12-13.
- The Pawson Lab. "SH2 Domain". Mount Sinai Hospital, Ontario, Canada. Archived from the original on 16 October 2014. Retrieved 2009-01-08.
- Rose T; Waksman G (2000-02-29). "SH2 domains: Introduction and Overview". Washington University School of Medicine. Archived from the original on 21 August 2008. Retrieved 2009-01-08.