جنگش چاقوسو
جَنگِش چاقوسو (به قرقیزی: Жеңиш чокусу) به معنای قلهٔ پیروزی که پیشتر پوبدی[۴] یا قلهٔ پابدا (به روسی: Пик победы) نامیده می‌شد[۲] کوهی به ارتفاع ۷٬۴۳۹ متر واقع در رشته‌کوه تیان‌شان در مرز قرقیزستان با چین است و بلندترین نقطهٔ قرقیزستان و تیان‌شان شناخته می‌شود.[۲][۱] این قله در سال ۱۹۴۶ به منظور یادآوری و گرامی‌داشت پیروزی اتحاد جماهیر شوروی و متفقین در جنگ جهانی دوم قلهٔ پیروزی نامگذاری شد.[۱][۵]
| جنگش چاقوسو | |
|---|---|
| قله پابدا/پوبدی قله پیروزی | |
 نمایی از کوه جنگش چاقوسو | |
 | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۷٬۴۳۹ متر[۱][۲][۳] |
| برجستگی | ۴٬۱۴۸ متر[۳] |
| قله مادر | |
| ایزولاسیون | ۵۶۰ کیلومتر (۳۵۰ مایل)  |
| مختصات | ۴۲°۰۲′۱۵″ شمالی ۸۰°۰۷′۳۰″ شرقی / ۴۲٫۰۳۷۵۰°شمالی ۸۰٫۱۲۵۰۰°شرقی |
| نامگذاری | |
| ترجمه فارسی | قله پیروزی |
| زبانِ نام | قرقیزی و روسی |
| تلفظ | [dʒeŋiʃ tʃoqusú] و [pʲik pˠaˈbʲɛdˠɨ] |
| جغرافیا | |
| موقعیت | قرقیزستان چین |
| رشته‌کوه مادر | تیان شان |
| صعود | |
| نخستین صعود | ۱۹۵۶ توسط گروه کوهنوردان شوروی |
مشخصات
ویرایشجنگش چاقوسو کوهی عظیم و گنبدی‌شکل واقع در کوه‌های قاشقال‌داغ[۱] در تیان شان مرکزی[۲] است که در جنوب شرقی دریاچه ایسیق‌کول[۴] قرار دارد. تا پیش از دههٔ ۱۹۴۰ گمان می‌رفت که کوه خان تنگری بلندترین کوه تیان شان است[۶] اما با اندازه‌گیری ارتفاع جنگش چاقوسو در سال ۱۹۴۳ مشخص شد که این کوه بلندترین قله در رشته‌کوه تیان شان و دومین قلهٔ مرتفع در اتحاد جماهیر شوروی است.[۱] با فروپاشی شوروی، این کوه امروزه بلندترین نقطه در کشور قرقیزستان است.
تاریخچه صعود
ویرایشدر سال ۱۹۵۵ تلاشی فاجعه‌بار برای صعود به جنگش چاقوسو صورت گرفت که نتیجه‌اش کشته‌شدن ۱۱ نفر از اعضای گروه صعودکننده بر اثر کولاک شدید بود.[۵] اما نخستین صعود موفقیت‌آمیز به جنگش چاقوسو که کوهی به‌شدت یخچالی و غالباً پوشیده از ابر است در سال ۱۹۵۶ و توسط گروهی از کوهنوردان شوروی صورت گرفت.[۱] سرپرستی این تیم برعهدهٔ ویتالی آبالاکوف بود.[۵]
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ «Victory Peak». Encyclopedia Britannica Online. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Laurence Mitchell. Kyrgyzstan: The Bradt Travel Guide. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-221-4. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۴ آوریل ۲۰۱۲).
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «Central Asian Republics Ultras». PeakList.org. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ واحد پژوهش و تألیف گیتاشناسی زیر نظر سعید بختیاری (تابستان ۱۳۸۷)، «نقشهٔ طبیعی آسیا»، اطلس جامع گیتاشناسی ۸۷–۸۸، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ص. ص ۲۳، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۲-۲۷۰-۷
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «National geographic magazine: Volume 170». National Geographic Society. ۱۹۸۶: p٫۲۵۸. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ Paul Brummell. Kazakhstan. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-234-6. p. 161. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۱۲).