بودجه نظامی (انگلیسی: Military budget) (یا هزینه‌های نظامی) که به عنوان بودجه دفاعی نیز شناخته می‌شود، به میزان منابع مالی اختصاص یافته توسط دولت مستقل اطلاق می‌گردد، که به ارتقاء و نگهداری نیروهای نظامی یا سایر روش‌های ضروری برای اهداف دفاعی اختصاص می‌یابد. بودجه نظامی عمدتاً برای خرید سلاح‌های دفاعی و تحاجمی، مانند: تانک، پهپاد، ناو، موشک و … استفاده می‌شود و بخشی از آن نیز به حقوق پرسنل و سربازان نظامی تعلق می‌گیرد. بسیاری از اقتصاددانان بین بودجه نظامی بالا و پیامدهای منفی اقتصادی متنوع ارتباطی علی برقرار کرده‌اند.

نمایی از نقشهٔ جهانیِ سرانهٔ بودجهٔ نظامی در سال ۲۰۰۵

پیامدهای منفی بودجه نظامی بالا

ویرایش

بودجه نظامی بالا دارای پیامدهای منفی چون تشویق افزایش تورم، کاهش سرمایه‌گذاری، کاهش میزان قابلیت رقابت تجارتی در عاملان اقتصادی، ایجاد مشکل در رشد اقتصادی و کاهش موقعیت‌های کاری در موقعیت‌ها و فرصت‌های اقتصادی غیر نظامی می‌شود.[۱][۲][۳][۴]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Chan, Steve; Davis, David R. (1991-12-01). "Defense Allocation, Inflation, and Unemployment in South Korea and Taiwan: A Granger Analysis". Korean Journal of Defense Analysis. 3 (2): 239–257. doi:10.1080/10163279109464264. ISSN 1016-3271.
  2. Hause, John C. (1973). "Enlistment Rates for Military Service and Unemployment". The Journal of Human Resources. 8 (1): 98–109. doi:10.2307/144638. ISSN 0022-166X.
  3. "How Military Spending Affects the Economy". Investopedia (به انگلیسی). Retrieved 2023-03-25.
  4. «The Effects of Military Spending on Economic Growth - War Prevention Initiative» (به انگلیسی). ۲۰۱۸-۰۱-۰۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۲۵.

پیوند به بیرون

ویرایش