ایمان (بودیسم)
ایمان (انگلیسی: faith)، واژه ایمان، سدها (Saddhā) در بیان پالی معادل شراددها (Śraddhā) در زبان سانسکریت، به معنای اعتماد و اطمینان است.
ایمان عمدتاً با مفاهیمی چون شناخت و معرفت عقلی، (اعتقاد به گزاره‌ها با اصولی خاص)، اعتماد و اتکا، تصدیق (پذیرش یک سخن به مثابهٔ حقیقت)، اطاعت و پیروی (از اصول عبادی و اخلاقی)، وابستگی و تسلیم، تعهد و وفاداری، تجربهٔ قدسی ارتباط معنایی می‌یابد.
بالطبع بر حسب اینکه از کدام سنت دینی سخن می‌گوییم، ایمان در قالب یک یا چند از این مفاهیم معنا می‌یابید که در آن سنت دینی دربارهٔ آن تأکید شده‌است.
جایگاه ایمان در آیین بودایی، هم در ورود به طریق و هم به لحاظ استقامت در طریق حائز اهمیت است. ایمان، نوری است که انسان به واسطهٔ آن متبرک می‌شود، زندگی او هدفمند است و غایتی دارد (نیل به نیروانا)
الف - یکی از پنج نیروی شریف:
ب - یکی از چهار فضیلت رفتاری:
برای مطالعهٔ بیشتر
ویرایشhttps://coth.ui.ac.ir/article_25590_15ff6da67039dbaee7fd46ac3abcd0f8.pdf
منابع
ویرایش | این یک مقالهٔ خرد دین و آیین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |