اوون ویلسون
اوون کانینگهام ویلسن (انگلیسی: Owen Cunningham Wilson؛ زاده ۱۸ نوامبر ۱۹۶۸)[۳] یک بازیگر آمریکایی است. او ارتباط طولانی‌ای با فیلم‌ساز وس اندرسون داشته‌است و با او در فیلم‌های منور (۱۹۹۶)، راشمور (۱۹۹۸) و خانواده اشرافی تننبام (۲۰۰۱) نویسندگی و بازیگری را به اشتراک گذاشته‌است که آخرین مورد نامزدی جایزه اسکار و جایزه بفتا برای بهترین فیلمنامه را برای او به ارمغان آورده‌است. او همچنین در فیلم‌های دیگر از اندرسون از جمله زندگی در آب با استیو زیسو (۲۰۰۴)، دارجلینگ محدود (۲۰۰۷)، هتل بزرگ بوداپست (۲۰۱۴)، و گزارش فرانسوی (۲۰۲۱) ظاهر شده‌است. ویلسون همچنین در کمدی رمانتیک نیمه‌شب در پاریس (۲۰۱۱) از وودی آلن در نقش گیل پندر، فیلمنامه‌نویس ناراضی بازی کرد، نقشی که نامزدی جایزه گلدن گلوب را برای او به ارمغان آورد. در سال ۲۰۱۴ او در فیلم خباثتِ ذاتی از پل توماس اندرسن و اونجوری بامزه است اثر پیتر باگدانوویچ ظاهر شد.
اوون ویلسن | |
|---|---|
 ویلسون در جشنواره کن اولین نمایش برای نیمه‌شب در پاریس (۲۰۱۱) | |
| نام هنگام تولد | اوون کانینگهام ویلسون[۱] |
| زادهٔ | ۱۸ نوامبر ۱۹۶۸ (۵۶ سال)[۲] |
| محل تحصیل | دانشگاه تگزاس در آستین (بدون مدرک) |
| پیشه‌ها |
|
| سال‌های فعالیت | ۱۹۹۶–اکنون |
| فرزندان | ۳ |
| والدین | لورا ویلسون (مادر) |
| خویشاوندان |
|
ویلسون همچنین به‌خاطر حرفه‌اش به‌عنوان کمدین روی صحنه و عضو گروه دسته برادران از جمله بازی در کمدی‌هایی مانند زولندر (۲۰۰۱)، استارسکی و هاچ (۲۰۰۴)، مهمانان ناخوانده عروسی (۲۰۰۵)، شما، من و دوپری (۲۰۰۶)، از کجا می‌دانی (۲۰۱۰)، بیگ یر (۲۰۱۱) و کارآموزی (۲۰۱۳) شناخته می‌شود. او همچنین برای فیلم‌های خانوادگی مارلی و من (۲۰۰۸) و فرنچایز شب در موزه (۲۰۰۵–۲۰۱۴) شناخته شده‌است. او صداپیشگی لایتنینگ مک‌کوئین را در فرنچایز ماشین‌ها (۲۰۰۶–اکنون)، کوچ اسکیپ در فیلم آقای فاکس شگفت‌انگیز (۲۰۰۹)، شخصیت اصلی در مارمادوک (۲۰۱۰) و رجی در پرندگان آزاد (۲۰۱۳) بر عهده دارد. او در نقش موبیوس ام. موبیوس در مجموعه تلویزیونی لوکی (۲۰۲۱–اکنون) از دنیای سینمایی مارول که در دیزنی پلاس پخش می‌شود، بازی می‌کند.
جوایز ویلسون شامل نامزدی اسکار و بفتا برای بهترین فیلمنامه اصلی (برای خانواده اشرافی تننبام)، گلدن گلوب و دو نامزدی جایزه انجمن بازیگران فیلم (برای نمیشه‌شب در پاریس و هتل بزرگ بوداپست) و جایزه ایندیپندنت اسپیریت (برای خباثت ذاتی) است.
زندگی
ویرایشویلسون در دالاس تگزاس به دنیا آمد. او فرزند لورا کانینگهام ویلسون (عکاس) و رابرت اندرو ویلسون تهیه‌کننده آگهی‌های بازرگانی و گردانندهٔ یک ایستگاه تلویزیون عمومی است. اوون یک برادر بزرگتر به نام اندرو و برادری کوچکتر به نام لوک دارد که هردو دست‌اندرکار سینما هستند.[۴] خانواده او ایرلندی‌تبار و کاتولیک هستند.[۵]
ویلسون در اوت ۲۰۰۷ با مصرف مقدار نامشخصی قرص و زدن رگ دست چپ خود، اقدام به خودکشی کرده بود اما خیلی زود توسط یکی از بستگانش در حالی که بیهوش و غرق در خون بود به بیمارستان منتقل شد و با تلاش پزشکان از مرگ نجات یافت.[۶] او پس از این حادثه از رسانه‌ها خواسته بود که او را به حال خودش رها کنند تا در آرامش هرچه زودتر بهبود یابد. ویلسون سرانجام پس از چند ماه برای اکران افتتاحیه فیلم دارجلینگ محدود از وس اندرسون در لس آنجلس در انظار عمومی ظاهر شد و به‌شدت مورد تشویق حاضران قرار گرفت.[۷]
فیلم‌شناسی
ویرایشفیلم
ویرایش| سال | عنوان | نقش | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۱۹۹۶ | منور | دیگنان | همچنین نویسنده |
| پسر کابلی | قرار ملاقات رابین | ||
| ۱۹۹۷ | آناکوندا | گری دیکسون | |
| بهتر از این نمی‌شه | — | تولیدکننده وابسته | |
| ۱۹۹۸ | آرماگدون | اسکار چویس | |
| نیمه‌شب ماندگار | نیکی | ||
| راشمور | — | نویسنده همکار | |
| ۱۹۹۹ | تسخیرشده | لوک ساندرسون | |
| صبحانه قهرمانان | مونت رپید | ||
| مرد منفی | وان سیگرت | ||
| ۲۰۰۰ | ظهر شانگهای | روی اوبانن | |
| ملاقات والدین | کوین راولی | ||
| ۲۰۰۱ | زولندر | هانسل مک‌دونالد | |
| خانواده اشرافی تننبام | الی کش | همچنین نویسنده | |
| پشت خطوط دشمن | ستوان کریس برنت | ||
| ۲۰۰۲ | من جاسوس | الکس اسکات | |
| جعبه عرق | خودش | قطعه آرشیوی؛ برای عموم منتشر نشده | |
| ۲۰۰۳ | شوالیه‌های شانگهای | روی اوبانن | |
| بله درسته! | خودش | حضور افتخاری | |
| ۲۰۰۴ | جهش بزرگ | جک رایان | |
| استارسکی و هاچ | کن هاچینسون | ||
| دور دنیا در ۸۰ روز | برادران رایت | ||
| زندگی در آب با استیو زیسو | ند پلمپتون | ||
| ملاقات با فاکرها | کوین راولی | ||
| ۲۰۰۵ | داستان وندل بیکر | نیل کینگ | |
| مهمانان ناخوانده عروسی | جان بکویث | ||
| ۲۰۰۶ | ماشین‌ها | لایتنینگ مک‌کوئین | صدا |
| ماتر و روح | صدا؛ فیلم کوتاه | ||
| شما، من و دوپری | راندولف دوپری | همچنین تهیه‌کننده | |
| شب در موزه | جدیه | ذکرنشده | |
| ۲۰۰۷ | دارجلینگ محدود | فرانسیس ویتمن | |
| ۲۰۰۸ | دریلبیت تیلور | دریل بیت تیلور | |
| مارلی و من | جان گروگان | ||
| ۲۰۰۹ | شب در موزه: نبرد اسمیتسونین | جدیه | |
| آقای فاکس شگفت‌انگیز | مربی پرش | صدا | |
| ۲۰۱۰ | مارمادوک | مارمادوک | صدا |
| از کجا می‌دانی | متی رینولدز | ||
| فاکرهای کوچک | کوین راولی | ||
| ۲۰۱۱ | مجوز موقت | ریچارد «ریک» میلز | |
| نیمه‌شب در پاریس | گیل پندر | ||
| ماشین‌ها ۲ | لایتنینگ مک‌کوئین | صدا | |
| بیگ یر | کنی بوستیک | ||
| ۲۰۱۳ | کارآموزی | نیک کمبل | |
| پرندگان آزاد | رجی | صدا | |
| شما اینجایید | استیو دالاس | ||
| ۲۰۱۴ | هتل بزرگ بوداپست | ام. چاک | |
| قهرمان شهر رنگی | ریکی اژدها | صدا | |
| خباثت ذاتی | کوی هارلینگن | ||
| شب در موزه: راز مقبره | جدیه | ||
| ۲۰۱۵ | اونجوری بامزه است | آرنولد آلبرتسون | |
| گریزناپذیر | جک دوایر | ||
| ۲۰۱۶ | زولندر ۲ | هانسل مک دونالد | |
| مغزهای متفکر | استیو چمبرز | ||
| ۲۰۱۷ | گم‌شده در لندن | خودش | |
| ماشین‌ها ۳ | لایتنینگ مک کوئین | صدا | |
| اعجوبه | نیت پولمن | ||
| پدران جایگزین | کایل رینولدز | ||
| ۲۰۲۱ | سعادت | گرگ ویتل | |
| گزارش فرانسوی | گیاه دارویی سالزراک | ||
| ۲۰۲۲ | با من ازدواج کن | چارلی گیلبرت | |
| مقر مخفی | |||
| ۲۰۲۳ | عمارت متروکه | کنت | پس‌تولید |
| نقاشی | کارل نارگل | پس‌تولید |
تلویزیون
ویرایش| سال | عنوان | نقش | یادداشت |
|---|---|---|---|
| ۱۹۹۹ | هیت ویژن و جک | هیت ویژن | صدا؛ کوتاه |
| ۲۰۰۱ | پادشاه تپه | رت ون در گراف | صدا؛ قسمت: «Luanne Virgin 2.0» |
| ۲۰۱۰ | اجتماع | رهبر گروه مطالعاتی دیگر | قسمت: «روزنامه‌نگاری تحقیقی»؛ ذکرنشده |
| ۲۰۱۳ | تاریخ مستی | جان هاروی کلاگ | قسمت: «دیترویت» |
| ۲۰۱۴ | کار تونز: داستان‌هایی از رادیاتور اسپرینگز | لایتنینگ مک‌کوئین | صدا؛ |
| ۲۰۱۶ | پخش زنده شنبه شب | هانسل مک‌دونالد | قسمت: «لری دیوید/د ناینتین سونتی فایو" |
| ۲۰۱۹ | حالا مستند! | پدر را-شابرد | قسمت: «Batsh*t Valley» |
| ۲۰۲۱–اکنون | لوکی | موبیوس ام. موبیوس | |
| ۲۰۲۱ | پخش زنده شنبه شب | خودش (میزبان) | قسمت: «اوون ویلسون/کیسی ماسگریوز» |
| ۲۰۲۲ | ماشین‌ها در سفر | لایتنینگ مک‌کوئین | صدا؛ مجموعه کوتاه دیزنی پلاس |
بازی‌های ویدئویی
ویرایش| سال | عنوان | نقش |
|---|---|---|
| ۲۰۰۶ | ماشین‌ها | لایتنینگ مک‌کوئین |
| ۲۰۱۲ | کینکت راش: ماجراجویی دیزنی-پیکسار | |
| ۲۰۱۴ | ماشین‌ها: سریع مثل لایتنینگ | |
| ۲۰۱۸ | لگو شگفت‌انگیزان |
منابع
ویرایش- ↑ Pulliam, June Michele; Fonseca, Anthony J. (September 26, 2016). Ghosts in Popular Culture and Legend. ISBN 978-1-4408-3491-2.
- ↑ "Monitor". انترتینمنت ویکلی. No. 1181. November 18, 2011. p. 34.
- ↑ "Today in history: November 18". NBC News. November 18, 2006. Retrieved April 13, 2012.
- ↑ "زندگی‌نامهٔ اوون ویلسون" (به انگلیسی). filmreference.com. Retrieved 25 May 2009.
- ↑ "The Brothers Grin" (به انگلیسی). The Washington Post. Retrieved 25 May 2009.
- ↑ «اوون ویلسون: از رسانه‌ها خواهش می‌کنم، مرا راحت بگذارند». هموطن سلام. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۰۹.
- ↑ «اوون ویلسون بالاخره از گوشه عزلت درآمد!». سینمای ما. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۰۹.
پیوند به بیرون
ویرایش
- اوون ویلسون در IMDb