آلبرت فینی
آلبرت فینی (به انگلیسی: Albert Finney) (زاده ۹ مهٔ ۱۹۳۶ – درگذشته ۷ فوریهٔ ۲۰۱۹) هنرپیشه انگلیسی بود که جوایز گوناگونی از جمله گلدن گلوب و بفتا و نامزدی ۵ جایزه اسکار را به دست آورد. او یکی از چهره‌های برجسته سینمای آزاد انگلستان به‌شمار می‌رود.
آلبرت فینی | |
|---|---|
 آلبرت فینی در سال ۱۹۶۶ | |
| زادهٔ | ۹ مهٔ ۱۹۳۶ |
| درگذشت | ۷ فوریهٔ ۲۰۱۹ (۸۲ سال) |
| ملیت | بریتانیایی |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۵۶–۲۰۱۲ |
| همسر | جین ونهام (۱۹۵۷–۱۹۶۱)آنوک امه (۱۹۷۰–۱۹۷۸)پن دلماج (۲۰۰۷–تا هنگام مرگ)[۱] |
| فرزندان | سایمن[۱] |
| جوایز | جایزه بافتا ۲۰۰۳ جایزه امی ۲۰۰۲ جایزه گلدن گلوب ۱۹۷۰، ۲۰۰۲ |
زندگی‌نامه
ویرایشفینی از آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک فارغ‌التحصیل شد و به عضویت گروه رویال شکسپیر درآمد. زندگی حرفه‌ای وی با تئاتر آغاز شد. او نخستین حضور خود را در تئاتر لندن در سال ۱۹۵۸ (میلادی) با نمایش «مهمانی» نوشته جین آردن و کارگردانی چارلز لوتن تجربه کرد.[۲]
در دهه ۱۹۹۰ (میلادی) فینی برنامه‌های تلویزیونی بسیاری برای بی‌بی‌سی ساخت که شامل «مرد سبز» ۱۹۹۰ (میلادی) بر پایه داستانی از کینگزلی آمیس می‌شد.[۳]
او هوادار همیشگی باشگاه فوتبال منچستر یونایتد بود. وی همچنین داستان‌گوی مستند سانحه هوایی مونیخ بود این مستند دربارهٔ سقوط هواپیمای بازیکنان منچستر یونایتد در سال ۱۹۵۸ و کشته شدن شمار زیادی از بازیکنان این تیم (موسوم به بچه‌های بازبی) بود. این مستند در فوریه ۲۰۰۸ از کانال منچستر یونایتد پخش شد.[۴]
زندگی شخصی
ویرایشبین سال‌های ۱۹۵۷ (میلادی) - ۱۹۶۱ (میلادی) همسر جین ونهام و ۱۹۷۰ (میلادی) تا ۱۹۷۸ (میلادی) همسر آنوک امه هنرپیشه زن سرشناس فرانسوی بود. از سال ۲۰۰۷ (میلادی) تا هنگام مرگ با پن دلماج زندگی کرد.[۱]
در سال ۲۰۱۱ (میلادی) وی اعلام کرد که بیماری سرطان کلیه خود را معالجه کرده‌است.[۵][۶] فینی در ۷ فوریه ۲۰۱۹ بر اثر عفونت قفسه سینه در بیمارستان سلطنتی ماردسن درگذشت.[۷][۸][۹]
فیلم‌شناسی
ویرایشسینما
ویرایشجوایز و افتخارات
ویرایشفینی جوایز بفتا (۲۰۰۳)، گلدن گلاب (۱۹۷۰)، امی(۲۰۰۲) و انجمن منتقدان بازیگری را دریافت کرده، و چهار بار برای فیلم‌های تام جونز، قتل در قطار سریع‌السیر شرق، آماده‌ساز، زیر کوه آتشفشان نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و یک بار نیز برای فیلم ارین براکویچ نامزد جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بفتا گردیده‌است.
- کاندیدای بفتای بهترین بازیگر مکمل مرد برای فیلم ماهی بزرگ در نقش Edward Bloom سال ۲۰۰۳
فینی در سال ۱۹۸۰ پیشنهاد رتبه امپراتوری بریتانیا و در سال ۲۰۰۰ مقام شوالیه‌ای را رد کرد. وی سیستم جایزه دهی را با عنوان " خودخواهی جاودانه " مورد نقد و نکوهش قرار می‌داد.[۱۰]
پانویس
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Barnes, Mike; Byrge, Duane. "Albert Finney, Chameleon-Like Star of Stage and Screen, Dies at 82". The Hollywood Reporter. Retrieved 9 February 2019.
- ↑ Taubman, Howard. "Theater: 'Luther' Stars Albert Finney; John Osborne Drama Is at the St. James". The New York Times. Retrieved 9 February 2019.
- ↑ "Dorset On Screen: A Report On The Use Of Dorset As A Film-TV Location For The British Film Centenary 1996". South Central Media. Archived from the original on 24 March 2016. Retrieved 8 February 2019.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) - ↑ Albert Finney remembers. Timesonline.co.uk. 5 February 2008
- ↑ Eden, Richard (15 May 2011). "Film star Albert Finney won't let cancer grind him down". The Daily Telegraph. telegraph.co.uk. Retrieved 2 April 2013.
- ↑ Taylor, Paul (30 November 2012). "Actor Albert Finney – son of Salford – loves to come home". Manchester Evening News. manchestereveningnews.co.uk. Retrieved 2 April 2013.
- ↑ "Actor Albert Finney dies aged 82". BBC News. BBC.
- ↑ CNN, Jack Guy. "Albert Finney, five-time Oscar nominee, dead at 82". CNN.
- ↑ "Albert Finney, 'Angry Young Man' Who Became a Hollywood Star, Dies at 82". The New York Times. Retrieved 8 February 2019.
{{cite web}}: Italic or bold markup not allowed in:|publisher=(help) - ↑ "Revealed: secret list of 300 who scorned honours", The Sunday Times, 21 December 2003
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Albert_Finney». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۴.
