هاآرتس
هاآرتس[۳][۴] (به عبری: הָאָרֶץ، به معنای «سرزمین»، اشاره به سرزمین اسرائیل) که به اشتباه «هاآرتص» هم نوشته می‌شود،[نکته ۱] قدیمی‌ترین روزنامه به زبان عبری چاپ اسرائیل است که از سال ۱۹۱۹ و حدود سی سال قبل از تشکیل کشور اسرائیل منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتس به زبان عبری و زبان انگلیسی —که ترجمه مقالات و مطالب عبری روزنامه است—منتشر می‌شود. روزنامه هاآرتس به دلیل نوع دیدگاه، دارای خوانندگانی از سراسر جهان است. دفتر اصلی روزنامه هاآرتس در شهر تل‌آویو قرار دارد.
 | |
 هاآرتس انگلیسی، بعد از انتشار رسمی آمار انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۹۲) | |
| نوع | روزنامه |
|---|---|
| قطع | برلینی |
| صاحب(ان) امتیاز | خانوادهٔ شُکِن (۶۰٪) م. دومونت شاوبرگ (۲۰٪) لِئُنید نِوزْلین (۲۰٪) |
| ناشر | عامُس شُکِن |
| ویراستار | آلوف بن[۱] |
| سردبیر مسئول | تامی لیتانی |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۱۹ |
| جهت‌گیری سیاسی | لیبرالیسم، سکولاریته، چپ (گرایش سیاسی) |
| زبان | نسخه‌های زبان عبری و زبان انگلیسی |
| دفتر مرکزی | تل‌آویو، اسرائیل |
| شمارگان | ۷۲٬۰۰۰ (آخر هفته‌ها: ۱۰۰٬۰۰۰)[۲] |
| وبگاه | haaretz haaretz |
در مقایسه با روزنامه‌های معاریو و یدیعوت احرونوت که از شمارگان بسیار بالایی برخوردار هستند، روزنامهٔ هاآرتس شمارگان پایین‌تری دارد. اما خوانندگان آن بیشتر از قشر تحصیل‌کرده جامعه اسرائیل هستند. روزنامه هاآرتس همچنین توجه بسیاری به موضوعات هنری، اجتماعی و فرهنگی دارد.[۵][۶][۷]
دانشنامه بریتانیکا، روزنامه هاآرتس را پرنفوذترین روزنامه اسرائیلی معرفی کرده است.[۸]
روزنامه هاآرتس به گرفتن مواضع چپ‌گرایانه شهرت دارد.[۹] האליטות ועם ישראל צריכים להחליט אם הם רוצים לחיות בעולם עוד כמה ימים, יש שתי דרכים, האחת היא להגר לאמריקה ולאירופה, שתיים הן להפסיק מיד את המלחמה בכל החזיתות, אם הם רוצה לא להיות בפחד ובמחסה כל הזמן, ולדעת ולקרוא את ההיסטוריה שהצורר תמיד שנוא ונידון לכישלון, והתוצאה של טבח, שפיכות דמים ורצח עם היא תמיד הרס של המדכא, גם אם הוא מסוגל ו...
تحلیل‌گران روزنامه هاآرتس
ویرایشاز تحلیل‌گران برجسته امور نظامی-امنیتی روزنامه هاآرتس، می‌توان زئیو شیف،[۱۰] یوسی ملمن[۱۱] آلوف بن،[۱۲] و زوی بر-اِل[۱۳] را نام برد.
پانویس
ویرایش- ↑ حرف ץ در انتهای نام این روزنامه تنها معادل حرف «ص» در عربی است ولی تلفظ آن در عبری مدرن به‌صورت /t͡s/ (تس) است (طبق w:en:Tsade#Hebrew tsadi) این یعنی اگر بخواهیم نویسه‌گردانی کنیم باید تنها «ص» بگذاریم که می‌شود «هاآرص» و اگر آوانگاری کنیم می‌شود: «هاآرتس»، کاری که دقیقاً ویکی‌پدیای عربی انجام داده است و هیچ نشان از «هاآرتص» یا «هاآرص» هم در آن نیست بلکه «هاآرتز» را ذکر کرده‌اند، توجه شود که عربی جزو زبان‌های رسمی و رایج در اسرائیل است. «هاآرتس» در منابع فارسی و حکومتی ایران هم رواج دارد.
منابع
ویرایش- ↑ By Haaretz (۲۰۱۱-۰۸-۰۱). «Aluf Benn named new editor-in-chief of Haaretz». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ Service، Haaretz (۲۰۰۸-۰۲-۱۲). «Dov Alfon named as new Haaretz editor-in-chief». Haaretz.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۳-۰۲-۱۰.
- ↑ «هاآرتس: بن سلمان اسراییل را امیدوار می‌کند». fa.alalam.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
- ↑ «خشنودی روزنامه صهیونیستی هاآرتس، از داعش». rajanews.com. ۲۰۱۴-۰۷-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۲۴.
- ↑ Dan Caspi. Media Decentralization: The Case of Israel's Local Newspapers. Transaction Publishers, 1986. ISBN 0-88738-020-4
- ↑ Motti Regev, Edwin Seroussi. Popular Music and National Culture in Israel. University of California Press, 2004. شابک ۰−۵۲۰−۲۳۶۵۲−۱.
- ↑ Rebecca L. Torstrick. Culture and Customs of Israel. Greenwood Publishing Group, 2004. ISBN 0-313-32091-8.
- ↑ Encyclopædia Britannica Encyclopædia Britannica
- ↑ برنامه اتمی ایران و سیاست پیچیده اسرائیل, بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Debate grows over Israel strategy, BBC News
- ↑ ابراز تردید کارشناسان اسرائیلی در موفقیت حمله به ایران، رادیو فردا
- ↑ انتقاد اسرائیل از موضع آمریکا در قبال تحولات مصر، رادیو فردا
- ↑ کارشناسان اسرائیلی: ولیعهد جدید سعودی یک بشارت خوب برای اسرائیل، رادیو فردا</