یکشنبه خونین (۱۹۷۲)
یکشنبه خونین – گاهی به نام کشتار باگساید[۱] – نیز شناخته می‌شود، حادثه‌ای خونین است که در ۳۰ ژانویه ۱۹۷۲ در منطقه باگساید شهر دری ایرلند شمالی اتفاق افتاد. در این حادثه سربازان انگلیسی به ۲۶ شهروند غیر مسلح که در راهپیمایی اعتراضی علیه توقیف دیمیتریوس شرکت کرده‌بودند آتش گشودند. چهارده نفر در اثر این تیراندازی جان خود را از دست دادند که سیزده نفر آن‌ها در حین این حادثه کشته شدند و نفر چهاردهم چهار ماه بعد بر اثر جراحات حاصل از این تیراندازی جان خود را از دست داد.. بسیاری از قربانیان هنگامی مورد اصابت گلوله قرار گرفتند که در حال فرار از سربازان بودند و برخی نیز در حالی که سعی می‌کردند به مجروحان کمک کنند کشته شدند. معترضان دیگر طی اصابت با گلوله های لاستیکی یا باطوم مجروح شدند و دو نفر نیز توسط اتومبیل‌های ارتشی زیر گرفته شدند.[۲][۳] این پیاده‌روی توسط گروه‌های سازمان حقوق مدنی ایرلند شمالی و جنبش مقاومت شمال سازماندهی شده بود.[۴] سربازان درگیر اعضای گردان اول نظام و چترباز بودند که با نام پارا ۱هم شناخته می‌شد.[۵]
| یکشنبه خونین (۱۹۷۲) | |
|---|---|
| بخشی از درگیری‌های ایرلند شمالی | |
 کشیش کاتولیک ادوارد دالی در حالی که تلاش میکرد جکی دادی، مجروح مرگبار را به محل امن بدرقه کند، دستمال سفید رنگ آمیزی را تکان میدهد. | |
| موقعیت | دری (شهر)، شهرستان لندندری، ایرلند شمالی |
| مختصات | ۵۴°۵۹′۴۹″شمالی ۷°۱۹′۳۲″غربی / ۵۴٫۹۹۶۹۶۷۴°شمالی ۷٫۳۲۵۵۵۸۱°غربی |
| تاریخ | 30 January 1972 16:10 (UTC+00:00) |
گونه حمله | تیراندازی کور |
| اسلحه | L1A1 SLR rifles |
| کشته‌ها | 14 (13 immediate, 1 died 4 ½ months later) |
| زخمی‌ها | 14+ (12 from gunshots, two from vehicle impact, others from rubber bullets and flying debris) |
| مرتکبان | نیروی زمینی بریتانیا (Parachute Regiment) |
دو تحقیق توسط دولت بریتانیا در این باره انجام شد. دادگاه ویدگری که تقریباً بلافاصله پس از حادثه برگزار شد تقریباً به‌طور مشخصی سربازان و مقامات انگلیسی را بی‌تقصیر تشخیص داد. این دادگاه تیراندازی سربازان را با عنوان "مرز بی پروایی" خواند ولی ادعای آن‌ها را که آن‌ها با گلوله افراد مسلح و بمب-انداز را مورد هدف قرار دادند را قبول نمود. گزارش این دادگاه به عنوان یک "ماست مالی" بزرگ مورد انتقاد قرار گرفت.[۶][۷][۸] در خواست ساویل که به ریاست لرد ساویل از نیوجگیت در سال ۱۹۹۸ مجدداً این حادثه را بررسی نمود که پس از ۱۲ سال جستجو گزارش ساویل در سال ۲۰۱۰ به اطلاع عموم رسید و به این نتیجه رسید که این کشتار غیرقابل قبول می‌باشد و نمی‌تواند توجیه پذیر باشد. این گزارش به این نتیجه رسید که تمام کسانی که به ضرب گلوله کشته شدند غیر مسلح بودند و هیچ یک از آنهای به عنوان یک تهدید جدی است مطرح نبودند و اتهامات پرتاب بمب و تیراندازی به عمد برای توجیه عمل سربازان مطرح شده بودند..[۹][۱۰] در پی انتشار این گزارش نخست وزیر بریتانیا دیوید کامرون از طرف انگلستان به صورت رسمی عذرخواهی نمود.[۱۱] پس از این پلیس با شروع تحقیقات به قتل در باره این کشتار کرد.
منابع
ویرایش- ↑ Eamonn McCann (2006). The Bloody Sunday Inquiry – The Families Speak Out. London: Pluto Press. ISBN 0-7453-2510-6.
- ↑ 'Bloody Sunday', Derry 30 January 1972 – Names of the Dead and Injured بایگانی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine CAIN Web Service, 23 March 2006.
- ↑ Extracts from 'The Road to Bloody Sunday' by Dr Raymond McClean بایگانی‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine.
- ↑ "Have You Forgotten Bloody Sunday?". new Communist Party of great Britain. Archived from the original on 2 April 2015. Retrieved 1 April 2015.
- ↑ "Widgery Report". CAIN. Archived from the original on 23 September 2011. Retrieved 18 May 2007.
- ↑ David Granville (28 July 2005). "More 'butcher' than 'grocer'". The Morning Star. Retrieved 18 May 2007.
- ↑ Nick Cohen (1 February 2004). "Schooled in scandal". The Guardian. London. Retrieved 18 May 2007.
- ↑ "1972: 'Bloody Sunday' report excuses Army". BBC News. 19 April 1972. Retrieved 18 May 2007.
- ↑ "Bloody Sunday inquiry: key findings". The Guardian. 15 June 2010. Retrieved 10 November 2015.
- ↑ McDonald, Henry; Norton-Taylor, Richard (10 June 2010). "Bloody Sunday killings to be ruled unlawful". The Guardian. London. Retrieved 12 June 2010.
- ↑ "Bloody Sunday report published". BBC. 15 June 2010. Retrieved 8 April 2011.