یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد
غزلی با مطلع «یاری اندر کس نمیبینیم یاران را چه شد»، غزل شمارهٔ ۱۶۹ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
یاری اندر کس نمیبینیم | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۹ | ||
بحر | رَمَل مُثَمَّن محذوف فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه
ویرایشوزن
ویرایشدر اجراها
ویرایشعبدالوهاب شهیدی در برنامهٔ شمارهٔ ۱۵ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ دشتی اجرا کردهاست. همچنین محمدرضا شجریان نیز در سالهای اولیهٔ پس از انقلاب این غزل را خوانده است.[۲]
ترجمهها
ویرایشدر دیگر آثار هنری
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۱۱۴ - ۱۱۵.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۹۹۹.
منابع
ویرایش- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.