گویش بندری
گویشی از زبان فارسی
گویش بندری یا گویش هرمزگانی گویشی قدیمی از زبان فارسی است که خالصی بسیاری دارد و بازمانده از فارسی میانه است که در استان هرمزگان به آن گفتگو می‌کنند. به دلیل رواج روابط بازرگانی بسیار در بندر عباس و استان هرمزگان شماری از واژه‌های اروپایی - پَچ:وصله پینه، تکه (انگلیسی میانه) - تُماته: گوجه فرنگی، انگلیسی (اسپانیایی، مکزیکی) - جوتی: کفش (هندی اردو) - جیک: تاب (دادن) جنبش (انگلیسی) - لیسی: نوعی روسری یا دستمال که زنان روی سر قرار می‌دهند/ انگلیسی (فرانسوی باستان) و عربی نیز در آن دیده می‌شود.
| بندری | |
|---|---|
| زبان بومی در | ایران |
| منطقه | استان هرمزگان |
Default
| |
| فارسی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| گلاتولوگ | band1335[۱] |
نمونه‌های از واژگان گویش هرمزگانی
ویرایش| گویش هرمزگانی | فارسی معیار |
|---|---|
| پِشترون | قدیما، پیشترها |
| دُخت | دختر |
| شو | شوهر |
| بَپ | پدر |
| مُم | مادر |
| کَفت | افتاد |
| بایی | پدر بزرگ |
| بی بی | مادر بزرگ |
| چوک | پسر |
| خالو | دایی |
| مال کَم محله ای؟ | اهل کدام محله ای؟ |
| بِی‌چه ووستادی؟ | برای چه ایستادی؟ |
| خاش | خوش |
| خاشی؟ | خوبی؟ |
| اتی پَلو ما؟ | پیش ما میای؟ |
| اَخاری / اَخُری؟ | می‌خوری؟ |
| فارسی | بندری | کوهمره‌ای | اچمی |
|---|---|---|---|
| خورده‌ام | اُم‌خاردِن | اُم‌خَردِن | ام‌خَردِه |
| برده‌اند | شُبُردُن | شوبُردِن | شُبُردِه |
| آمده‌است | هُندِن | اَندِه/اَندِن | اُندِه/اُندِن |
| بده | هادَه | هاذِه | هادِه |
منابع
ویرایش- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "بندری". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help)