گوستاو هاوزر
گوستاو هاوزر (آلمانی: Gustav Hauser؛ ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۵۶ – ۳۰ ژوئن ۱۹۳۵) استاد دانشگاه، آسیب‌شناس، پزشک و حشره‌شناس اهل آلمان بود.
گوستاو هاوزر | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۵۶ |
| درگذشت | ۳۰ ژوئن ۱۹۳۵ |
| ملیت | آلمانی |
وی دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و دانشگاه فریدریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ بود و مدتی به‌عنوان پزشک متخصص زنان در کلینیکی به سرپرستی پل سوایفل کار کرد. او در سال ۱۸۸۳ به درجهٔ شایستگی علمی در آسیب‌شناسی تشریحی رسید و استاد و مدیر «مؤسسهٔ آسیب‌شناسی ارلانگن» شد.[۱]
وی نخستین کسی بود که در سال ۱۸۸۵ باکتری پروتئوس ولگاریس را در محیط کشت شناسایی و جداسازی کرد.[۲] او همچنین با توسعه روشی برای حفظ کشت‌های باکتریایی توسط فرمالین شناخته می‌شود.[۳]
منابع
ویرایش- ↑ Gustav Hauser @ Who Named It
- ↑ Proteus bacillus @ Who Named It
- ↑ Pagel: Biographical Dictionary outstanding physicians of the nineteenth century. Berlin, Vienna, 1901, 696-697 Sp.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گوستاو هاوزر موجود است.
 | این یک مقالهٔ خرد زندگی‌نامه یک پزشک است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |