گوریو

پادشاهی گوریو

고려국 (高麗國)
고려왕조 (高麗王朝)
گوریو
پادشاهی گوریو; 고려국 (高麗國); 고려왕조 (高麗王朝); گوریو
۹۱۸–۱۳۹۲
	پرچم سلطنتی مهر سلطنتی
	پادشاهی گوریو، ۱۳۸۹ میلادی
وضعیت	; (۹۱۸–۱۲۷۰, ۱۳۵۶–۱۳۹۲); خراجگزار دودمان یوآن (۱۲۷۰–۱۳۵۶)
پایتخت	که‌سونگ; (۹۱۹–۱۲۳۲, ۱۲۷۰–۱۳۹۲); جزیره گانگوا; (۱۲۳۲–۱۲۷۰); ۳۷°۵۸′ شمالی ۱۲۶°۳۳′ شرقی / ۳۷٫۹۶۷°شمالی ۱۲۶٫۵۵۰°شرقی
زبان(های) رایج	کره‌ای میانه
دین(ها)	بودیسم کره‌ای، کنفوسیوس کره‌ای، تائوئیسم کره‌ای، شمن باوری کره‌ای
حکومت	سلطنت
رژیم نظامی گوریو
• ۱۱۷۰–۱۱۷۱	جئونگ جونگ-بو (اولین)
• ۱۱۷۱–۱۱۷۴	یی اوی بنگ
• ۱۱۹۶–۱۲۱۹	چویی چونگ-هیون
• ۱۲۷۰	ایم یو-مو (آخرین)
تاریخ
• شروع آخرین سه امپراتوری	۹۰۰
• تاج گذاری ته‌جو	۱۵ ژوئن، ۹۱۸
• وحدت آخرین سه امپراتوری	۹۳۶
• جنگ گوریو خیتان	۹۹۳–۱۰۱۹
• تکمیل تریپیتاکا کوریانا	۱۲۵۱
• رژیم نظامی گوریو	۱۱۷۰–۱۲۷۰
• خراجگزار سلسله مغولی دودمان یوآن	۱۲۷۰–۱۳۵۶
• کناره‌گیری گونگ یانگ	۱۷ ژوئیه، ۱۳۹۲
پیشین	پسین
	شیلای متحد
	بالهائه
	گوگوریو جدید
	باکجه جدید
چوسان
امروز بخشی از	کره جنوبی; کره شمالی

گوریو (کره‌ای: 고려; هانجا: 高麗; مک‌کیون–ریشاور: Koryŏ؛ [ko.ɾjʌ])، یک دودمان‌ کره‌ای بود که در سال ۹۱۸، در دوره سه پادشاهی پایانی کره، تأسیس شد که تا سال ۱۳۹۲ شبه‌جزیره کره را متحد کرد و بر آن حکومت کرد.^[۱] ^[۲]^[۳]^[۴] به گفته مورخان کره‌ای، در دوره گوریو بود که هویت‌های فردی گوگوریو، بکجه و شیلا با موفقیت در یک موجودیت واحد ادغام شدند که اساس هویت کره‌ای امروزی شد.در اوایل قرن سیزدهم گوریو به تصرف چنگیز خان مغول درآمد و در پی آن آیین کنفسیوس در این کشور رواج بیشتری یافت، تسلط مغولها بر کره تا سال ۱۲۶۰ میلادی ادامه داشت و پس از آن حکومت کوریو دوباره برقرار گردید و به مرور پیروان کنفسیوس در دستگاههای دولتی رخنه کردند. در نهایت، در اواخر قرن چهاردهم (۱۳۹۲)، ژنرال یی سونگ کی" به حکومت کوریو پایان داد و از آن پس سلسله یی کنترل کشور را در دست گرفت و تا سال ۱۹۱۰ بر شبه جزیره حکومت راند و امپراتوری چوسان را بنیانگذاری کرد.

فهرست پادشاهان گوریو

شماره	پادشاهان رژیم گوریو	دوره زندگانی (میلادی)	نسبت با پادشاهان قبلی	دوره حکومت (میلادی)
۱	ته‌جو	۸۷۷–۹۴۳	مؤسس سلسله گوریو	۹۱۸–۹۴۳
۲	هیه‌جونگ	۹۱۲–۹۴۵	پسر ته‌جو	۹۴۳–۹۴۵
۳	جونگجونگ یکم	۹۲۳–۹۴۹	پسر ته‌جو	۹۴۵–۹۴۹
۴	گوانگجونگ	۹۲۵–۹۷۵	پسر ته‌جو	۹۴۹–۹۷۵
۵	گیونگجونگ	۹۵۵–۹۸۱	پسر گوانگجونگ	۹۷۵–۹۸۱
۶	سونگجونگ	۹۶۰–۹۹۷	نوه ته‌جو	۹۸۱–۹۹۷
۷	موکجونگ	۹۸۰–۱۰۰۹	پسر گیونگجونگ	۹۹۷–۱۰۰۹
۸	هیونجونگ	۹۹۲–۱۰۳۱	نوه ته‌جو	۱۰۰۹–۱۰۳۱
۹	دوکجونگ	۱۰۱۶–۱۰۳۴	پسر هیونجونگ	۱۰۳۱–۱۰۳۴
۱۰	جونگجونگ دوم	۱۰۱۸–۱۰۴۶	پسر هیونجونگ	۱۰۳۴–۱۰۴۶
۱۱	مونجونگ	۱۰۱۹–۱۰۸۳	پسر هیونجونگ	۱۰۴۶–۱۰۸۳
۱۲	سانجونگ	۱۰۴۷–۱۰۸۳	پسر مونجونگ	۱۰۸۳
۱۳	سونجونگ	۱۰۴۹–۱۰۹۴	پسر مونجونگ	۱۰۸۳–۱۰۹۴
۱۴	هونجونگ	۱۰۸۴–۱۰۹۷	پسر سونجونگ	۱۰۹۴–۱۰۹۵
۱۵	سوکجونگ	۱۰۵۴–۱۱۰۵	پسر مونجونگ	۱۰۹۵–۱۱۰۵
۱۶	یه‌جونگ	۱۰۷۹–۱۱۲۲	پسر سوکجونگ	۱۱۰۵–۱۱۲۲
۱۷	اینجونگ	۱۱۰۹–۱۱۴۶	پسر یه‌جونگ	۱۱۲۲–۱۱۴۶
۱۸	اویجونگ	۱۱۲۷–۱۱۷۳	پسر اینجونگ	۱۱۴۶–۱۱۷۰
۱۹	میونگجونگ	۱۱۳۱–۱۲۰۲	پسر اینجونگ	۱۱۷۰–۱۱۹۷
۲۰	شینجونگ	۱۱۴۴–۱۲۰۴	پسر اینجونگ	۱۱۹۷–۱۲۰۴
۲۱	هیجونگ	۱۱۸۱–۱۲۳۷	پسر شینجونگ	۱۲۰۴–۱۲۱۱
۲۲	گانگجونگ	۱۱۵۲–۱۲۱۳	پسر میونگجونگ	۱۲۱۱–۱۲۱۳
۲۳	گوجونگ	۱۱۹۲–۱۲۵۹	پسر گانگجونگ	۱۲۱۳–۱۲۵۹
۲۴	وونجونگ	۱۲۱۴–۱۲۷۴	پسر گوجونگ	۱۲۵۹–۱۲۷۴
۲۵	چونگنیول	۱۲۳۶–۱۳۰۸	پسر وونجونگ تقریباً از زمان حکومت این پادشاه و بعد از آن قدرت خاندان سلطنتی ضعیف شد و به دست افرادی همچون دوک یسونگ گی یچول که از مغولان سلسله یوآن بودند افتاد.	۱۲۷۴–۱۳۰۸
۲۶	چونگسون	۱۲۷۵–۱۳۲۵	پسر چونگنیول	۱۳۰۸–۱۳۱۳
۲۷	چونگسوک	۱۲۹۴–۱۳۳۹	پسر چونگ سون پس از رسیدن به پادشاهی درسال ۱۳۱۴ تا سال ۱۳۳۰ حکومت کرد ولی پس از این که پسرش چونگهیه را در سال ۱۳۲۱ به دنیا آورد موقعیت ولیعهد سابق (الجایتو نوه امپراتور چونگ نیول) متزلزل شد به همین خاطر الجایتو با امپراتور یوآن یینگ زونگ برای عزل چونگسوک همدست و چونگسوک را در سال ۱۳۳۰ از حکومت برکنار و به تبت تبعید کردند.	ابتدا از ۱۳۱۳ تا ۱۳۳۰
۲۸	چونگهیه	۱۳۱۵–۱۳۴۴	پسر چونگسوک این پادشاه که در سال ۱۳۳۰ پس از برکناری پدرش برای به دست گرفتن حکومت توسط یینگ زونگ امپراتور یوآن به گوریو فرستاده شده بود سرانجام در سال ۱۳۳۲ توسط امپراتور بعدی یوآن تای دینگ از حکومت عزل و به یوآن فرستاده شد و پدرش مجدداً به پادشاهی رسید.	ابتدا از ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲
۲۷	چونگسوک	۱۲۹۴–۱۳۳۹	پسر چونگسون این پادشاه که پس از عزل پسرش برای بار دوم در سال ۱۳۳۲ به پادشاهی رسیده بود سرانجام در سال ۱۳۳۹ بر اثر بیماری درگذشت.	بار دوم از ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۹
۲۸	چونگهیه	۱۳۱۵–۱۳۴۴	پسر چونگسوک این پادشاه که پس از مرگ پدرش در سال ۱۳۳۹ و برای بار دوم به پادشاهی رسیده بود تمام اوقات خود را به عیاشی و خوشگذرانی می‌گذراند. سرانجام عیاشی‌های این پادشاه سبب نفرت مردم و تعدادی از مقامات از وی شد تا این که سرانجام وی در سال ۱۳۴۴ از حکومت عزل و به شهرستان یوئانگ در یوآن تبعید شد و در آن جا به خاطر خوردن نارنگی مسمومی از دنیا رفت	بار دوم از ۱۳۳۹ تا ۱۳۴۴
۲۹	چونگموک	۱۳۳۷–۱۳۴۸	پسر چونگهیه	۱۳۴۴–۱۳۴۸
۳۰	چونگجونگ	۱۳۳۸–۱۳۵۱	پسر چونگهیه در ده سالگی دوک یسونگ گی یچول او را به امپراتوری رساند و در سینزده سالگی دوک یسونگ گی یچول او را از حکومت عزل و با زهر مسموم کرد. در قسمتی از سریال سرنوشت لحظه مسموم شدن و مرگ این پادشاه توسط دوک یسونگ گی یچول به نمایش درآمده است.	۱۳۴۸–۱۳۵۱
۳۱	گونگمین	۱۳۳۰–۱۳۷۴	پسر چونگسوک که از کودکی در یوآن بزرگ شده بود.	۱۳۵۱–۱۳۷۴
۳۲	یو	۱۳۶۵–۱۳۸۹	پسر گونگمین	۱۳۷۴–۱۳۸۸
۳۳	چانگ	۱۳۸۱–۱۳۸۹	پسر یو	۱۳۸۸–۱۳۸۹
۳۴	گونگیانگ	۱۳۴۵–۱۳۹۴	از نسل شینجونگ	۱۳۸۹–۱۳۹۲

منابع

↑ "Koryŏ dynasty | Korean history". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica, Inc. Retrieved 8 February 2019.
↑ Kim 2012, p. 120.
↑ Lee 1984, p. 103.
↑ "고려". 문화콘텐츠닷컴 (به کره‌ای). Korea Creative Contents Agency. Retrieved 2 November 2018.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Goryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۰۷ آبان ۱۴۰۲.

[1] "Koryŏ dynasty | Korean history". Encyclopedia Britannica (به انگلیسی). Encyclopædia Britannica, Inc. Retrieved 8 February 2019.

[FOOTNOTEKim2012120-2] Kim 2012, p. 120.

[FOOTNOTELee1984103-3] Lee 1984, p. 103.

[Korea-4] "고려". 문화콘텐츠닷컴 (به کره‌ای). Korea Creative Contents Agency. Retrieved 2 November 2018.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]