گهات غربی

گهات غربی
میراث جهانی یونسکو
معیار ثبت	طبیعی: ix, x
شمارهٔ ثبت	۱۳۴۲
تاریخ ثبت	۲۰۱۲ (طی نشست ۳۶اُم)

گهات غربی (به انگلیسی: Western Ghats) یا سَهیادْری رشته‌کوهی است در امتداد کناره باختری شبه جزیره هندوستان. این کوهستان ازجمله مکان‌های میراث جهانی یونسکو و یکی از ۱۰ کانون اصلی تنوع زیستی جانوری در جهان به‌شمار می‌رود.^[۱] به گهات غربی به خاطر شیب تند کناره‌های رشته‌کوه، گاه اصطلاحاً «پرتگاه هند» هم گفته‌اند.^[۲] میانگین ارتفاع این رشته‌کوه ۱۲۰۰ متر است.^[۳] و باعث می‌شود تا ابرهای باران‌زا به اندازه کافی به فلات دکن نرسند.

گهات غربی از شمال به جنوب در امتداد لبه غربی فلات دکن ادامه می‌یابد و این فلات را از نواره باریک ساحلی جدا می‌کند. این نواره ساحلی که در امتداد دریای عرب قرار گرفته کُنکان نامیده می‌شود.

رشته‌کوه گهات غربی از جنوب رودخانه تاپتی در نزدیکی مرز گجرات و مهاراشترا آغاز شده و در حدود ۱۶۰۰ کیلومتر در ایالت‌های مهاراشترا، گوآ، کارناتاکا، تامیل‌نادو و کرالا ادامه یافته و در کانیاکوماری در منتهی‌الیه جنوب هند پایان می‌یابد.

گهات غربی کوهستان به معنی واقعی زمین‌شناسی نیست بلکه گسله‌ای بزرگ است که در لبه فلات دکن به‌وجود آمده و پیدایش این گسله مربوط به زمان ازهم‌گسیختن ابرقاره گوندوآنا در حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش است.^[۴]

منابع طبیعی

گهات غربی یکی از ۱۰ کانون اصلی تنوع زیستی جانوری در جهان به‌شمار می‌رود. مجموعاً ۳۹ مکان منابع طبیعی شامل پارک‌های ملی، حفاظت‌گاه وحوش، و جنگل‌های حفاظت‌شده در امتداد این رشته‌کوه قرار دارد که بیست مورد آن در ایالت کرالا، ۱۰ مورد در کارناتاکا، ۵ در تامیل نادو و چهار مورد در مهاراشترا قرار گرفته‌است.^[۵]^[۶]

در گهات غربی بیش از ۵۰۰۰ گونه از گیاهان گلدار، ۱۳۹ گونه ار پستانداران، ۵۰۸ گونه پرنده، و ۱۷۹ گونه از دوزیستان زندگی می‌کند. دست‌کم ۳۲۵ گونه که از نظر بین‌المللی در خطر انقراض هستند نیز در گهات غربی یافت می‌شود.^[۷]

منابع

↑ "UN designates Western Ghats as world heritage site". Times of India. Archived from the original on 31 January 2013. Retrieved 2 July 2012.
↑ Migon, Piotr (2010-05-21). Geomorphological Landscapes of the World. Springer. p. 257. ISBN 978-90-481-3054-2. Retrieved 2012-12-01.
↑ «Asia-Pacific Mountain Network: "The Peninsula"». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹.
↑ "Paleogeography, 180 million years ago to the present". Eclogae geologicae Helvetiae. 74 (2): 443–470. 1981. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
↑ "Western Ghats". Whc.unesco.org. Retrieved 2013-01-03.
↑ Clara Lewis, TNN Jul 3, 2012, 04.02AM IST (2012-07-03). "39 sites in Western Ghats get world heritage status". The Times of India. Archived from the original on 7 July 2012. Retrieved 2013-02-21.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑ Myers, N. , R.A. Mittermeier, C.G. Mittermeier, G.A.B. Da Fonseca, and J. Kent. (2000) "Biodiversity Hotspots for Conservation Priorities." Nature 403:853–858, retrieved 6/1/2007 MYERS, N.

[1] "UN designates Western Ghats as world heritage site". Times of India. Archived from the original on 31 January 2013. Retrieved 2 July 2012.

[2] Migon, Piotr (2010-05-21). Geomorphological Landscapes of the World. Springer. p. 257. ISBN 978-90-481-3054-2. Retrieved 2012-12-01.

[3] «Asia-Pacific Mountain Network: "The Peninsula"». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۱ ژانویه ۲۰۰۹.

[Barron,_E.J.-4] "Paleogeography, 180 million years ago to the present". Eclogae geologicae Helvetiae. 74 (2): 443–470. 1981. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)

[5] "Western Ghats". Whc.unesco.org. Retrieved 2013-01-03.

[6] Clara Lewis, TNN Jul 3, 2012, 04.02AM IST (2012-07-03). "39 sites in Western Ghats get world heritage status". The Times of India. Archived from the original on 7 July 2012. Retrieved 2013-02-21.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[7] Myers, N. , R.A. Mittermeier, C.G. Mittermeier, G.A.B. Da Fonseca, and J. Kent. (2000) "Biodiversity Hotspots for Conservation Priorities." Nature 403:853–858, retrieved 6/1/2007 MYERS, N.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]