گلی ترقی

نویسنده و فیلمنامه‌نویس ایرانی

گلی ترقّی (با نام اصلی زهره مقدم ترقی)، (زاده ۱۷ مهر ۱۳۱۸) نویسنده ایرانی ساکن فرانسه است.[۱] از داستان‌های قابل تأمل او می‌توان به بی‌تا، بزرگ‌بانوی روح من، اتوبوس شمیران و خانه‌ای در آسمان اشاره کرد.[۲]

گلی ترقّی
زاده۱۷ مهر ۱۳۱۸ ‏(۸۵ سال)
تهران، ایران
محل زندگیپاریس، فرانسه
پیشهنویسنده
ملیتایرانی
همسر(ها)هژیر داریوش
فرزند(ان)۲ فرزند
پدر و مادرلطف‌الله ترقّی

زندگی

ویرایش

تولّد و تحصیلات

ویرایش

گلی ترقّی در ۱۷ مهرِ ۱۳۱۸ در تهران زاده شد. پدرش لطف‌الله ترقّی مدیر مجلهٔ ترقی بود. در خیابان خوشبختی چشم به جهان گشود. گلی ترقی در شمیران به مدرسه و سپس دبیرستان انوشیروان دادگر رفت. در ۱۹۵۴ پس از به پایان رساندن سیکل اول دبیرستان به آمریکا رفت. ۶ سال در آمریکا زندگی کرد و در رشته فلسفه فارغ‌التحصیل شد و از آن‌جا که زندگی در آمریکا را دوست نداشت[۳] به ایران بازگشت. پس از بازگشت، به داستان‌نویسی روی آورد. او ۹ سال در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تدریس در رشته شناخت اساطیر و نمادهای آغازین پرداخت و سپس به فرانسه رفت. مهدی یزدانی‌خرم در بخشی از یادداشتش با انتشار روایتی تلخ از زندگی این روزهای گلی ترقی نویسنده مطرح ایرانی و خالق رمان «درخت گلابی» نوشت:«گلی خانم ترقی در خانه سالمندان تنهاست... تنهایی اجباری که به تصمیم فرزند ارشدش گرفته شده. در یک خانه سالمندان نه چندان سطح بالا در فرانسه. 

ازدواج

ویرایش

هنگامی که در ایران بود با هژیر داریوش، سینماگر و منتقد ازدواج کرد و دارای ۲ فرزند شدند و سپس از یکدیگر جدا شدند.[۱]

داستان‌نویسی

ویرایش

اولین مجموعه داستان‌اش به نام من هم چه‌گوارا هستم در ۱۳۴۸ توسط انتشارات مروارید منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت و در آنجا هم به نوشتن ادامه داد. یکی از داستان‌های او به نام بزرگ‌بانوی روح من، به فرانسه ترجمه شد. در ۱۹۸۵ این داستان به‌عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد.

در نخستین داستان‌های گلی ترقی شخصیت آدم‌ها بیمارگونه، ناامید، ناتوان و تنها و منزوی هستند که از همه چیز بیم دارند، سرخورده‌اند و رابطه‌ای با اجتماع ندارند، چرا که اغلب مردم جامعه را نادان و سطحی می‌بینند. ترقی پس از سال ۱۳۵۷ داستان‌های تامل‌برانگیزی مانند «بزرگ‌بانوی روح من»، «اتوبوس شمیران» و «خانه‌ای در آسمان» نوشته‌ است که نمونه‌های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند.[۲] آثار او به‌جز خواب زمستانی، به‌صورت داستان کوتاه بوده‌ است.[۴]

ترقی برنده دومین دورهٔ جایزه بیتا به سال ۲۰۰۹ است.

کتاب‌شناسی

ویرایش

مجموعه داستان‌ها

ویرایش

رمان‌ها

ویرایش

داستان منظوم

ویرایش

فیلم‌نامه

ویرایش

تک داستان‌های برگزیده

ویرایش
  • ۱۹۸۵، ترجمهٔ فرانسوی داستان بزرگ‌بانوی روح من، به‌عنوان بهترین داستان سال فرانسه برگزیده شد.
  • ۱۳۸۰، داوران دورهٔ اول جایزه هوشنگ گلشیری، داستان‌های انار بانو و پسرهایش، بزرگ‌بانوی روح من و درخت گلابی،[۷] از مجموعهُ جایی دیگر، را به‌عنوان داستان برگزیده انتخاب کردند.
  • ۱۳۸۲، داوران دورهٔ سوم جایزه هوشنگ گلشیری، داستان‌های آن سوی دیوار[۸] و گل‌های شیراز، از مجموعهٔ دو دنیا، را به‌عنوان داستان برگزیده انتخاب کردند.

پانویس

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ کارنمای زنان کارای ایران
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ در آستانه فصلی سرد، ص. ۱۱
  3. نقش ۸۱ صفحهٔ ۶۳
  4. «گلی ترقی: زمان احمدی‌نژاد اسمم در لیست قرمز بود». فرارو. ۲۷ دی ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۳۹۴.
  5. «اتفاق (نیلوفر)». کتاب سایه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۰ فروردین ۱۳۹۴.
  6. ليست كامل عوامل فيلم چه خوبه كه برگشتي
  7. فیلم درخت گلابی به کارگردانی داریوش مهرجویی که در ۱۳۷۶ ساخته شد اقتباسی از این داستان است.
  8. جزو داستان‌های چاپ‌شده در مجموعه داستان نقش ۸۱ است.

منابع

ویرایش

پیوند به بیرون

ویرایش