گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو
غزلی با مطلع «گلبن عیش میدمد ساقی گلعذار کو»، غزل شمارهٔ ۴۱۴ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
گلبن عیش میدمد | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۷ | ||
بحر | رجز مثمن مطوی مخبون مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه
ویرایشوزن
ویرایشدر اجراها
ویرایشمحمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۸۷ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را در آوازِ بیات اصفهان اجرا کردهاست.[۲]
ترجمهها
ویرایشدر دیگر آثار هنری
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۲۸۶.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۱.
منابع
ویرایش- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.