گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
غزلی با مطلع «گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد»، غزل شمارهٔ ۱۶۸ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
گداخت جان که شود | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ[۱] | ||
شمار ابیات | ۹ | ||
بحر | مجتث مُثَمَّن مَخبون محذوف مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه
ویرایشوزن
ویرایشدر اجراها
ویرایشقوامی در برنامهٔ شمارهٔ ۴۵ از مجموعهٔ گلهای تازه این غزل را به همراه غزل دردم از یار است و درمان نیز هم، در دستگاهِ سهگاه اجرا کردهاست.[۲]
ترجمهها
ویرایشدر دیگر آثار هنری
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۱۱۴.
- ↑ دادجو، «خوشخوانیهای شعر حافظ»، دانشنامهٔ حافظ، ۲: ۱۰۰۰.
منابع
ویرایش- دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانیهای دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظپژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.