گاو نشسته
گاو نر نشسته (به انگلیسی: Sitting Bull) با نام اصلی «تاتانکا ایوتاکه» زادهٔ ۱۸۳۱ میلادی در داکوتای جنوبی، نام یکی از رهبران سرخپوستان آمریکا بود. وی متعلق به قبیلهٔ لاکوتا و رهبر قبیلهٔ هانکپاپا سو بود.
گاو نر نشسته | |
---|---|
Tȟatȟáŋka Íyotake | |
هانکپاپا لاکوتا holy man & leader | |
اطلاعات شخصی | |
زاده | Húŋkešni (or "Slow") or Jumping Badger c. 1831 Grand River, Dakota Territory |
درگذشته | ۱۵ دسامبر ۱۸۹۰ (سال ۵۸–۵۹) Standing Rock Indian Reservation Grand River, South Dakota |
آرامگاه | موبریدگ، داکوتای جنوبی ۴۵°۳۱′۰″ شمالی ۱۰۰°۲۹′۷″ غربی / ۴۵٫۵۱۶۶۷°شمالی ۱۰۰٫۴۸۵۲۸°غربی |
همسر(ان) |
|
روابط |
|
فرزندان | |
والدین |
|
امضا | |
خدمات نظامی | |
جنگها/عملیات | نبرد لیتل بیگهورن |
در تاریخ ۲۵ ژوئن ۱۸۷۶ و با ترغیب گاو نشسته، تعداد ۳۵۰۰ نفر از جنگجویان قبایل سو و شاین علیه هنگ هفتم سوارهنظام ایالات متحده بسیج شده و در نبرد لیتل بیگهورن با نیروهای ژنرال جرج آرمسترانگ کاستر درگیر شدند؛ علاوه بر شکست نیروهای دولتی، جرج کاستر نیز کشته شد. هرچند گاو نر نشسته خود شخصاً در این جنگ شرکت نداشت اما رئیسان قبیلهها به خاطر رؤیایی که او در مورد اسیر گرفتن گروهی از سربازان آمریکایی دیده بود به شرکت در این نبرد ترغیب شدند.
در پی این شکست، دولت ایالات متحده هزاران سرباز را به منطقه گسیل کرد و طی یک سال، بسیاری از لاکوتاها تسلیم شدند؛ گاو نشسته تسلیم نشد و به ناچار قبیلهٔ خود را به کانادا برد. پس از گذشت چهار سال (۱۸۸۱ میلادی) او همراه با اکثر افراد قبیله به آمریکا بازگشت و تسلیم نیروهای دولت ایالات متحده شد. در سال ۱۸۹۰ و در پی ظهور جنبش رقص ارواح، دولت ایالات متحده از بیم حمایت گاو نشسته از این جنبش، دستور بازداشت او را صادر کرد. با مقاومت گاو نشسته در برابر مأموران، درگیری بین طرفداران او و مأموران آغاز شد که طی آن گاو نر نشسته با شلیک مأموران کشته شد.
نگارخانه
ویرایش-
قبر گاو نشسته واقع در داکوتای جنوبی
-
عکس یادگاری گاو نشسته و بوفالو بیل در سال ۱۸۸۵ میلادی
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایشمشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Sitting Bull». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۱.
Lazarus, Edward. Black Hills White Justice: The Sioux Nation versus the United States, 1775 to the Present. New York: HarperCollins, 1991.