کتاب مراثی
کتاب مراثی(عبری:איכה اِیکا به معنی «کجا» یا «چطور») یکی از بخش‌های عهد عتیق در انجیل و کتوبیم در تنخ یهودی است که نگاشتن آن از قدیم به ارمیا پیامبر بنی‌اسرائیل نسبت داده شده‌است.[۱] ارمیا داوری اورشلیم و ویرانی معبد سلیمان و اسارت یهویاکین را شاهد بوده است[۲] و در این کتاب آن را به تصویر کشیده‌است.[۳] این کتاب در بین سال‌های ۵۸۶ قبل از میلاد تا ۵۱۶ قبل از میلاد نگاشته شده‌است. تمام کتاب به صورت شعر عبری‌است. امروزه نیز برخی یهودیان، کتاب مراثی را در روز نهم ماه آب، تاریخ خرابی هیکل سلیمان، در کنار دیوار غربی اورشلیم با صدای بلند می‌خوانند.
پانویس
ویرایشمنابع
ویرایش- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴