ولایت کاپیسا
کاپیسا یکی از ۳۴ ولایت افغانستان به مرکزیت شهر محمودراقی است. کاپیسا کوچکترین ولایت افغانستان است و بیشترین تراکم جمعیتی را پس از کابل دارد. پهناوری آن ۱۹۰۸ کیلومتر مربع و جمعیت آن نیم میلیون نفر است. از شمال به و ولایت پنجشیر، از غرب به پروان، از شرق به لغمان و از جنوب به کابل محدود است. ساکنان آن بر علاوه زبان‌های دری، به زبان پشتو نیز مسلط هستند. میانگین ارتفاع آن ۱۵۰۰ متر و بلندترین نقطه آن کوه فرژغان با ۴۵۵۳ متر بلندی است. کاپیسا از ولایت‌های سرسبز و خوش آب و هوای افغانستان است که دره‌های حاصلخیز آن توسط رودهای رود پنجشیر آبیاری می‌شود.
کاپیسا
اسکندریه قفقاز | |
|---|---|
 ولایت کاپیسا روی نقشه افغانستان | |
| مختصات (مرکز): ۳۵°۰۰′شمالی ۶۹°۴۲′شرقی / ۳۵٫۰°شمالی ۶۹٫۷°شرقی | |
| کشور |  افغانستان |
| مرکز | محمودراقی |
| بزرگترین شهر | نجراب |
| حکومت | |
| • والی | سید محمد خالد هاشمی |
| • معاون والی | محمد نبی صافی |
| مساحت | |
| • کل | ۱۹۰۸ کیلومتر مربع (۷۳۷ مایل مربع) |
| جمعیت (۲۰۲۴)[۱] | |
| • کل | ۵۲۳٬۲۰۱ |
| • تراکم | ۲۷۰/کیلومتر مربع (۷۱۰/مایل مربع) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۴:۳۰+ (وقت افغانستان) |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | AF-KAP |
| زبان | فارسی، پشه‌ای، پشتو |
نام
ویرایشبرگرفته از نام سانسکریت شهر باستانی کاپیسی (همان بگرام امروزی)، که توسط پانینی، زبان‌شناس هندی اهل گندهارا یاد شده. این شهر پایتخت تابستانی شاهنشاهی کوشان بوده و در منابع یونانی باستان و لاتین به نام‌های Alexandria of the Caucasus/اسکندریه قفقاز و Alexandria-Kapisa/اسکندریه کاپیسا نیز یاد شده‌است.[۲]
پیشینه
ویرایشپیشینه کاپیسا به دوران کنشکای بزرگ امپراتور کوشانی و همچنان دوران بودایی یونان باختری می‌رسد که کاپیسا در آن زمان به عنوان پایتخت تابستانی کنشکا انتخاب شده بود.
خمزرگر یکی از مرکزهای مهم آیین بودایی بوده و دو تندیس یافت‌شده بودا که از نشانه‌هایش آتش زبانه می‌کشد و از کف پایش آب فوران می‌کند از موری خمزرگر و دومی از سنجن بدست آمده‌است.
بگرام به محل شهر قدیمی در افغانستان گفته می‌شود که مورخان چینی آن را کیپیش و جغرافی‌نگاران یونانی کاپیسا یاد کرده‌اند. خرابه‌های آن در شصت کیلومتری جنوب غربی کابل واقع است و بین بستر رودخانه و باریک آب قرار دارد. در جلگه کاپیسا یا کوه دامن و به‌خصوص در برج عبدالله که آن را قلعه شاهی نامیده‌اند، توسط موسیو فوشه و مسیوها گن فرانسوی حفریاتی شده و آثار زیادی از تمدن بودایی در آن محل بدست آمده‌است. هیوئن تسنگ زائر چینی در خاطرات خود می‌نویسد که کاپیسا روی‌هم‌رفته دارای صد معبد و شش هزار شمن (راهب) بودایی بوده‌است.[۳]
کورش بزرگ (۵۳۰ - ۵۸۰ ق م) بنیان‌گذار حکومت هخامنشیان، از طریق گدروزیا به سرزمین هند حمله‌ور شد، اما تنها موفق به تصرف پاروپامیساده که بین هندوکش و رخج قرار داشت شد. پلینی چنین گزارش می‌کند که شهر مشهور کاپیسا (بگرام) در این حملات با خاک یکسان شد.[۴]
براساس گفتهٔ تاریخ‌نویسان چینی رئیس قبیله کوشان در سال‌های ۳۹ تا ۲۷ ق. م. کیو-تسیو-کیو نام داشت که پس از پیروزی بر چهار قبیلهٔ دیگر خود را کوشان‌شاه خواند. کیو-تسیو-کیو یا کوجولا کره کردفیزس پس از تصرف همهٔ ایالت بلخ با سپاه خود از هندوکش گذشت و نواحی کابل و کاپیسا را گشود و پس از آن تا کنارهٔ چپ رود سند پیش رفت و این سرزمین‌ها را از دست آخرین پادشاهان سکائی، جانشینان گندفر به درآورد و بنیاد شاهنشاهی کوشانی را در مشرق استوار کرد.[۵]
گروه طالبان در ۱۱ مهر ۱۳۷۵ ولایت کاپیسا را بدون هیچ مقاومتی تصرف کردند. این ولایت پس از گفتگوهای طالبان با فرماندار کاپیسا سقوط کرد.[۶]
جغرافیا
ویرایش
ولایت کاپیسا از سوی شرق به ولایت لغمان، در سمت غرب آن ولایت پروان، شمال آن ولایت پنجشیر و بطرف جنوب آن ولایت کابل قرار دارد. دریای (رودخانه) پنجشیر از شمال به سوی جنوب و جنوب شرق در جریان بوده، ولایت کاپیسا را از ولایت پروان جدا می‌سازد. کوه‌های سنجن، خمزرگر، ریگروان، بولغین و شیرخان‌خیل در این ولایت قرار گرفته‌اند.
اقلیم کاپیسا سرد و خشک معتدل است. میانگین سالانه بارندگی آن در حدود ۴۰۰ میلی‌متر میباشد. حیوانات وحشی مانند شغال، خرس قهوه‌ای، کفتار راه‌راه و پلنگ در ارتفاعات کوهبند و کوه‌های نجراب زیست دارند.
خاک کاپیسا از خاک‌های چمنی و دشتی ترکیب گردیده‌است و منابع معدنی در ولایت کاپیسا عبارت است از ابرک، آهن و بریلیم.
آبیاری در این ولایت به وسیله جوی‌هایی صورت می‌گیرد که از رودخانه پنجشیر، رود شتل و رودخانهٔ غوربند سرچشمه می‌گیرند. رودهای بزرگ این ولایت که در ولسوالی‌های مرکزی آن قرار دارد عبارت از نهر خواجه، نهر رزاق، نهر ریگروان و نهر افغان میباشد.
فراورده‌های کشاورزی در این ولایت عبارت از گندم، جو، جواری (ذرت)، برنج، پنبه و میوه‌های انگور، انار، توت، زردآلود، خربوزه و تربوز است و زعفران از اقلام مهم تجارتی در این ولایت محسوب می‌شود. بیشتر مردم کاپیسا کشاورز و مالدار (دامدار) هستند و حیوانات اهلی از قبیل گاو، گوسفند و بز را نگهداری می‌نمایند.
مردم
ویرایش
مردم کاپیسا از اقوام تاجیک، پشتون (پشتون های شهرستان تگاب و تاجیک های شهرستان کوهستان ها از طایفه ساپی (تاجیک‌تبار) هستند ساپی های ولسوالی تگاب پشتو زبان شده و ساپی های کوهستان پارسی زبان و تاجیک هستند) و پشه‌ای و نورستانی (قبایل کاتا و) هستند. اکثریت جمعیت کاپیسا را تاجیک‌ها تشکیل میدهد. باشندگان استان کاپیسا به زبان‌های پارسی دری، پشتو، پشه‌ای و پراچی سخن می گویند
منازل مردم این سرزمین به‌شکل دیوار خشتی، سقف چوبی، دیوار سنگی و سقف چوب‌پوش ساخته می‌شود.ولی در گذر زمان نیز پیشرفت کرده اند و چه از لحاظ خانه، درس، وغیره....
اقتصاد
ویرایشزراعت
ویرایشولایت کاپیسا در سال ١٣٩٩ از ٩ هزار هکتار باغ بالغ بر ٢۰ هزار تُن جواری بدست آمده است که نسبت به سال قبل ۱۵ درصد افزایش را نشان میدهد. کاپیسا از ولایت‌هایی است که آب فراوان و هوای مناسب برای کشت انواع مختلف نباتات دارد. در این ولایت بیشتر گندم، جواری، لوبیا، شرشم و ماش کشت می‌شود که بازدهی خوبی برای دهقانان دارد.[۷]
فرهنگ
ویرایشبر اساس آمار سال ۲۰۰۷ در این ولایت ۲۰۲۹ مسجد، ۹۹ مدرسه و مرکز آموزشی، ۲ بیمارستان و ۳۵ کلینیک بهداشتی درمانی و یک دانشگاه به نام دانشگاه البیرونی فعال است.[۸] این دانشگاه که در ولسوالی کوهستان واقع است و توسط احمد شاه مسعود ساخته شده، دوره‌هایی را در رشته‌های کشاورزی، مطالعات اسلامی، مهندسی، پزشکی و ادبیات ارائه می‌کند.
در گذشته یک کارخانه نساجی و سینما نیز در این ولایت وجود داشت که در دوران جنگ شوروی در افغانستان از میان رفتند.
آموزش
ویرایشطبق آمار سال ۱۳۹۸ در این ولایت ۲۸۸ مرکز تعلیمی وجود دارد که ۲۳۶ باب آن مکتب میباشد که ۷۲ باب آن مکاتب ابتدائیه، ۸۰ باب متوسطه و ۸۴ باب لیسه میباشد.[۹]
واحدهای اداری
ویرایش
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «براورد نفوس کشور سال 1403.pdf». Google Docs. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۱۱-۱۸.
- ↑ Martha L. Carter, 1989, BEGRĀM, Encyclopædia Iranica.
- ↑ مشکور، محمد جواد: تحقیقی در تاریخ ادیان: دین بودا در ایران باستان. در: نشریه: «بررسی‌های تاریخی» تیر ۱۳۴۶ - شماره ۸
- ↑ خادمی ندوشن، فرهنگ: مروری کوتاه بر تاریخ شرق ایران از دوره هخامنشیان تا مرگ اسکندر. در نشریه: «دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران» زمستان ۱۳۸۱ - شماره ۱۶۴ (علمی-پژوهشی). ص۴۸۳.
- ↑ مولایی افغانستانی، محمد سرور: کوشانیان در شاهنامه فردوسی. در نشریه: «یغما» تیر ۱۳۵۴ - شماره ۳۲۲.
- ↑ ملکی، قاسم: گاه‌شمار: رویدادهای کشورهای مستقل مشترک‌المنافع در پاییز ۱۳۷۵. در نشریه: «مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز» زمستان ۱۳۷۵ - شماره ۱۶
- ↑ حبیبی، حشمت الله (١٩ عقرب ١٣٩٨). «کاپیسا امسال بیشتر از ۲۲ هزار تُن جواری تولید کرده است». هفته نامه دهقان. وزارت زراعت، آبیاری و مالداری. دریافت‌شده در ٣۰ ثور ١۴۰۰.
- ↑ Kapisa Program for culture and conflict studies
- ↑ پروفایل ولایت کاپیسا. ۱۳۹۸. ص. ۳۳.
