کامبیز درمبخش
کامبیز دِرَمبخش (۸ خرداد ۱۳۲۱ – ۱۵ آبان ۱۴۰۰) طراح، کاریکاتوریست و گرافیست ایرانی بود. او برندهٔ چندین جایزه بزرگ معتبر جهانی بود و چندین نمایشگاه مستقل از آثارش در کشورهای مختلف جهان برگزار شد. او برادر کیومرث درمبخش بود.
کامبیز درمبخش | |
---|---|
زادهٔ | ۸ خرداد ۱۳۲۱ |
درگذشت | ۱۵ آبان ۱۴۰۰ (۷۹ سال) بیمارستان آتیه، تهران، ایران |
علت مرگ | کووید ۱۹ |
ملیت | ایرانی |
پیشه | طراح، کاریکاتوریست و گرافیست |
خویشاوندان | کیومرث درمبخش (برادر) آرش درمبخش (برادرزاده) |
زندگینامه
ویرایشکامبیز درمبخش در سال ۱۳۲۱ در شیراز زاده شد.[۱] او فارغالتحصیل هنرستان هنرهای زیبای تهران بود. کامبیز درم بخش[۲] از ۱۴ سالگی همکاری خود را با نشریات ایرانی از جمله توفیق آغاز کرد و با دیگر مطبوعات ایرانی و خارجی همچون نیویورک تایمز، اشپیگل، نبل اشپالتر کارش را ادامه داد.[۳] در مجموع بیش از ۶۰ سال با مطبوعات ایران و جهان همکاری مستمر داشته و مدّتی نیز در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، هنر کاریکاتور را آموزش داد.
کامبیز درمبخش برندهٔ جایزه از بزرگترین و معتبرترین مسابقات بینالمللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، ترکیه، برزیل، یوگسلاوی و چندین جایزه بینالمللی جنبی دیگر بوده و داور مدعو چند نمایشگاه بزرگ بینالمللی کاریکاتور بود. او همچنین نشان شوالیه را از سفارت فرانسه در آبان ۱۳۹۳ دریافت کرد. او نخستین هنرمند هنرهای تجسمی در ایران است که این جایزه را دریافت کرد.[۴]
بسیاری از آثار درمبخش به موزههای معتبر جهان راه پیدا کردهاند. موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگستان هنر خانه صبا، کتابخانه ملی، مان هنر نو، موزه سندیکای گرافیستهای ایران، موزه آوینیون پاریس، موزه کاریکاتور بازل در سوئیس، موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هیروشیما در ژاپن، موزه ضد جنگ یوگسلاوی، موزه کاریکاتور استانبول در ترکیه، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و مجموعه شهرداری شهر فرانکفورت آلمان نمونه این موزهها هستند.[۱]
کامبیز درمبخش چندین کتاب در زمینه تصویرسازی و کاریکاتور، چاپ و منتشر کردهاست. بدون شرح، دفتر خاطرات فرشتهها، کتاب کامبیز (در ایتالیا منتشر شد)، کتابهای مشترک طنزاندیشان امروز ایران، طنزاندیشان امروز ایران در خارج از کشور، میازار موری که دانهکش است، المپیک خنده، سمفونی خطوط، اگر داوینچی مرا دیده بود نمونه این آثار هستند.
درمبخش فعالیتهایی در زمینه تبلیغات (طراحی روی جلد کتاب)، تصویرگری کتاب کودک، پوستر، فیلم کوتاه، کارت پستال، تقویم و مشابه آنها دارد و از سال ۱۳۸۶ به بعد وارد عرصه ساخت پویانمایی نیز شد. او همراه با پسرش رامین در این زمینه فعال بود که نتیجه این همکاری، ساخت چندین فیلم انیمیشن کوتاه از جمله مجموعه «دلقکها» ست.
کامبیز درمبخش بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی در داخل و خارج از کشور برگزار کرد و در ۱۰۰ نمایشگاه جمعی داخلی و خارجی حضور داشت. از جمله نمایشگاههای آثار وی میتوان به نمایش مجموعه کاریکاتورهای متعلق به سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران اشاره کرد که در سال ۱۳۹۷ به مناسبت هفته کتاب و کتابخوانی، در موزه کتاب و میراث مستند ایران برگزارشد.
در تاریخ پنجشنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۷ در مراسم پایانی ششمین «جشنواره بینالمللی هنر برای صلح»، نشان عالی «هنر برای صلح» به کامبیز درمبخش و ۳ هنرمند دیگر اهداء شد.[۵]
کامبیز درمبخش به دلیل ابتلا به ویروس کرونا، از ۱۰ آبان ۱۴۰۰ در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان آتیه تهران بستری شد[۶] و ۱۵ آبان ۱۴۰۰ در سن ۷۹ سالگی درگذشت.[۷][۸]
مستند سینمای کاغذی
ویرایشدر سال ۱۳۹۵ مستندی ۷۰ دقیقهای به نام سینمای کاغذی دربارهٔ آثار و زندگی کامبیز درم بخش به کارگردانی جواد آتشباری منتشر شد.[۹]
جستارهای وابسته
ویرایشپانویس
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ صادق رضازاده (۵ مهر ۱۳۹۶). «کامبیز درمبخش: دو بار ممنوعالقلم شدم». روزنامه شهروند. دریافتشده در ۲۷ دسامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «کفتگوی کامبیز درمبخش». مجله شستی. ۳۰ تیر ۱۴۰۲. دریافتشده در ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۳.
- ↑ «کامبیز درمبخش، کارتونیست و طراح مشهور ایرانی بر اثر کرونا درگذشت». بیبیسی فارسی. ۱۵ آبان ۱۴۰۰.
- ↑ «کامبیز درمبخش، کارتونیست ایرانی نشان شوالیه هنر و ادبیات فرانسه را گرفت». بیبیسی فارسی.
- ↑ «۴ هنرمند نشان عالی صلح دریافت کردند/ انتقاد از بیمهریها». خبرگزاری مهر. ۱۳ مهر ۱۳۹۷.
- ↑ «کامبیز درمبخش در بیمارستان بستری شد». خبرگزاری ایرنا. ۱۲ آبان ۱۴۰۰.
- ↑ «کامبیز درمبخش درگذشت». خبرگزاری ایسنا. ۱۵ آبان ۱۴۰۰.
- ↑ «کامبیز درمبخش درگذشت». ایرنا. ۱۵ آبان ۱۴۰۰. دریافتشده در ۲۰۲۱-۱۱-۰۶.
- ↑ ««سینمای کاغذی» نقشی از نقاشیهای او». انصاف نیوز. ۲۰۱۷-۰۱-۱۱. دریافتشده در ۲۰۲۱-۱۱-۰۷.
منابع
ویرایش- فاطمه مرادزاده / جامجم (۱۲ آبان ۱۳۸۹). «با کامبیز درمبخش، کاریکاتوریست؛ یک کلاغ را چهل کلاغ میکنیم». جام جم آنلاین.
- لقمان رضایی. «ریشه اصلی کاریکاتور، نوعی اعتراض است؛ گفتگویی با کامبیز درم بخش». وبلاگ ترس و لرز به نقل از روزنامه مردمسالاری شماره ۲۵۳۶ به تاریخ ۱۱ دی ماه ۱۳۸۹. بایگانیشده از اصلی در ۸ سپتامبر ۲۰۱۳.