کارلوس چهارم
کارلوس چهارم اسپانیا (انگلیسی: Charles IV of Spain؛ زاده ۱۱ نوامبر ۱۷۴۸ درگذشته ۲۰ ژانویهٔ ۱۸۱۹) یک پادشاه اسپانیا بود.
| کارلوس چهارم اسپانیا | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 پرتره توسط فرانسیسکو گویا | |||||
| پادشاه اسپانیا | |||||
| سلطنت | ۱۴ دسامبر ۱۷۸۸ – ۱۹ مارس ۱۸۰۸ | ||||
| پیشین | کارلوس سوم اسپانیا | ||||
| جانشین | فردیناند هفتم اسپانیا | ||||
| زاده | ۱۱ نوامبر ۱۷۴۸ Palace of Portici, پوتیچی, ایتالیا | ||||
| درگذشته | ۲۰ ژانویهٔ ۱۸۱۹ (۷۰ سال) رم, ایتالیا | ||||
| آرامگاه | |||||
| همسر(ان) | ماریا لوییزای پارما | ||||
| فرزند(ان) | Charlotte, Queen of Portugal Infanta Maria Amalia Maria Louisa, Queen of Etruria فردیناند هفتم اسپانیا Infante Charles, Count of Molina Maria Isabella, Queen of the Two Sicilies Infante Francisco de Paula | ||||
| |||||
| خاندان | دودمان بوربون | ||||
| پدر | کارلوس سوم اسپانیا | ||||
| مادر | ماریا آمالیا | ||||
اسپانیایی که کارلوس سوم به ارث برده بود، نشانه های کمی از بی ثباتی داشت، اما در طول سلطنت او، اسپانیا وارد یک سری اتحادهای نامطلوب شد و رژیم او دائماً به دنبال پول نقد برای مقابله با شرایط ضروری جنگ بود. او از پسر و وارثش فردیناند کسی که توطئه ناموفق الاسکوریال را رهبری کرد متنفر بود، و بعداً چارلز را پس از غوغاهای آرانخوئز در مارس 1808، همراه با برکناری مانوئل گودوی ، وزیر اول منفور خود، مجبور به کناره گیری شد. کارلوس چهارم که توسط ناپلئون بناپارت به بایون احضار شد و فردیناند هفتم را مجبور به کناره گیری کرد، از سلطنت نیز کناره گیری کرد و راه را برای ناپلئون هموار کرد تا برادر بزرگترش ژوزف بناپارت را بر تخت پادشاهی اسپانیا بنشاند. دوران سلطنت کارلوس چهارم نقطه عطف بزرگ در تاریخ اسپانیا بود.[۱]
منابع
ویرایش- ↑ "Charles IV of Spain". Wikipedia (به انگلیسی). 2024-05-18.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Charles IV of Spain». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴.
- «Charles IV of Spain». دریافت‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۴.[پیوند مرده]
پیوند به بیرون
ویرایش