کاداشمان-تورگو
کاداشمان تورگو، که معنی نامش یعنی کسی که به خدای تورگو اعتقاد داشت، یکی از پادشاهان کاسی در سلسله سوم بابـِل بود. او جانشین پدرش، نازی ماروتاش، شد و بنا بر سنت خود را «پادشاه جهان» نامید و هجده سال پادشاهی کرد.[i ۲] او معاصر پادشاه هیتی، هاتوشیلی سوم بود، که با او قرارداد رسمی دوستی و کمک متقابل منعقد کرد و همچنین با رامسس دوم همعصر بود و روابط دیپلماتیک با وی را قطع کرد.
Kadašman-Turgu | |
---|---|
فهرست شاهان بابل | |
سلطنت | c. 1281–1264 BC |
پیشین | Nazi-Maruttaš |
جانشین | Kadašman-Enlil II |
خاندان | کاسیان |
کاداشمان-تورگو در زمانهٔ مهمی پادشاهی کرد، اما به نظر میرسد فقط یک نقش جانبی داشتهاست. هاتوشیلی در نامه[i ۳] به پسر و جانشینش کاداشمان-انلیل دوم، در مورد او گفت: «آنها [پدر شما] را پادشاهی مینامیدند که برای جنگ آماده میشود، اما سپس در خانه میماندند.» مهر شخصی او[i ۴] شامل دو حیوان شیرخوار بود، که تمثیلاً نماد مراقبت او از رعایایش بود.[۱] تداوم به کارگیری زبان سومری در کتیبههای نذری سلطنتی منقرض شده یا رو به افول بود و تقویم بابلی با معرفی اصطلاح اکدی : Šanat rēš šarrūti، این زمان را «سال الحاق» نامیده.[i ۵][۲]
منابع
ویرایش- ↑ AO 4633 Small horse-head figure with blue glaze inscribed "Ka-da-aš-ma-an Túr-gu, LUGAL ŠÁR."
- ↑ According to the Kinglist A tablet, BM 33332, column 2, line 3, in the British Museum, but note the name is mostly obliterated.
- ↑ Letter from Ḫattušili III to Kadašman-Enlil II, Bo 1802 KBo 1:10 r52: šarru ša giš.tukul.hi.a.iššaknūma [uššabu], “A king who sat home when there is a war. ”
- ↑ VAT 9672 tablet with seal impression recovered from آشور (شهر).
- ↑ Tablet Ni.435 from Nippur
- ↑ Gisela Stiehler-Alegria (2003). "Das Kadasman-Turgu-Siegel VAT 9672 Aus Dem Tiglat-Pileser Archiv Von Assur: Die Allegorie Des ""saugenden Muttertieres" Als Bildprogramm Von Kadasman-Turgu Bis Adad-Suma-Iddina". Isimu: Revista sobre Oriente Próximo y Egipto en la antigüedad. Universidad Autónoma de Madrid: Facultad de Filosofía y Letras. Centro Superior de Estudios de Asiriología y Egiptología (6): 295–308.
- ↑ J. A. Brinkman (1971). "Mu-ús-sa Dates in the Kassite Period". Die Welt des Orients. Vandenhoeck & Ruprecht. 6 (2): 153–156. JSTOR 25682694.