چیلویو
چیلوِیو که گاه با نام گلو-فای هم شناخته میشود،[۱] یکی از سبکهای موسیقی است که هنرمندان آن غالباً با استفادهٔ زیاد از افکتهای صوتی، سینثسایزر، لوپینگ، سمپلینگ، و وکالهای به شدّت فیلترشده و خطوط ملودیک ساده مشخّص میشوند.[۲]
چیلویو | |
---|---|
ریشههای سبکی | سینثپاپ، موج نو، سایکدلیک پاپ، کلدویو، دریم پاپ، امبینت، آیدیام، چیلآوت، Lo-fi، شوگیز، امبینت هاوس، و داونتمپو |
ریشههای فرهنگی | اواسط دههٔ ۲۰۰۰، ایالات متّحدهٔ آمریکا |
سازهای معمول | سینثسایزر، ماشین درام، سمپلر (ساز) |
این سبک ترکیبی از جنبش موسیقی دههٔ ۲۰۰۰ برای بازگشت به موسیقی دههٔ ۱۹۸۰ و (در موسیقی ایندی) استفاده از صدای امبینت، و موسیقی عامّهپسند مدرن، مانند الکتروپاپ، احیای پست-پانک، سایک - فولک، نو گیز، و ویچ هاوس است.
تعریف سبک
ویرایشسبک چیلویو از سبکهای سینثپاپ، موج نو، سایکدلیک پاپ، کلدویو، دریم پاپ، امبینت، آیدیام، چیلآوت، Lo-fi، شوگیز، امبینت هاوس، و داونتمپو تأثیر گرفتهاست.
گروهها
ویرایشمنابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Chillwave». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۲.
- ↑ Marc Hogan, review of واشد اوت, لایف آو لیژر, Pitchfork (website), September 16, 2009.
- ↑ «Is Chillwave the Next Big Music Trend? - Speakeasy - WSJ». The Wall Street Journal. دریافتشده در ۵ مهر ۱۳۹۳.