چارلز هارتسهورن

فیلسوف آمریکایی

چارلز هارتسهورن (زاده ۵ ژوئن ۱۸۹۷ – درگذشته ۹ اکتبر ۲۰۰۰) فیلسوف آمریکایی که تمرکزاش در درجه اول برفلسفه و متافیزیک است. وی ایده نئوکلاسیک از خدا را بسط داد و برهانی موجه بر اثبات وجود خدا ارائه کرد که گسترش برهان انتولوژیک سنت آنسلم بود.

چارلز هارتسهورن
زادهٔ۵ ژوئن ۱۸۹۷
درگذشت۹ اکتبر ۲۰۰۰ (۱۰۳ سال)
ملیتآمریکایی
علایق اصلی
ریاضیات، متافیزیک، الهیات پویشی، فلسفه دین
تأثیرگرفته از
  • آلفرد نورث وایتهد، ویلیان ارنست هاکینگ، چارلز سندرز پیرس

حیات علمی و عملی

ویرایش

هارتسهورن پس از این که در دانشگاه هاروارد مشغول به کار شد به عنوان استاد تمام فلسفه در دانشگاه شیکاگو کارش را ادامه داد(۱۹۲۸–۱۹۵۵) او همچنین عضو دانشکده الهیات دانشگاه شیکاگو بود. او پس از آن در دانشگاه آموری تدریس کرد(۱۹۵۵–۶۲) و به دنبال آن دوران بازنشستگی اش را در دانشگاه تگزاس گذراند. وی آخرین مقاله اش را در سن ۹۶سالگی منتشر کرد و آخرین سخنرانی اش را در سن ۹۸ سالگی به انجام رساند.[۱]علاوه بر فعالیت علمی طولانی هارتسهورن در سه دانشگاه قبلی، وی به عنوان سخنران مخصوص یا استاد مدعو دانشگاه استنفورد، دانشگاه واشینگتن، دانشگاه ییل، دانشگاه فرانکفورت، دانشگاه ملبورن و دانشگاه کیوتو منصوب شده بود وی همچنین به عنوان رئیس انجمن متافیزیک آمریکا در سال ۱۹۵۵ منصوب شد. او همچنین به عنوان عضوی از آکادمی آمریکایی هنرها و علوم در سال ۱۹۷۵ انتخاب شد.[۲]

افراد تأثیر گذار بر وی

ویرایش

هارتسهورن اعتراف می‌کند که تا حدود بسیاری تحت تأثیر متیو آرنولد (ادبیات و عقیده جزمی)، رساله‌های امرسون، چارلز سندرز پیرس، و علی‌الخصوص آلفرد نورث وایتهد است.[۳]

منابع

ویرایش
  1. Douglas Martin, "Charles Hartshorne, Theologian, Is Dead; Proponent of an Activist God Was 103," The New York Times, October 13, 2000.
  2. "Book of Members, 1780-2010: Chapter H" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Retrieved 7 April 2011.
  3. Cf. Michel Weber and Will Desmond (eds.). Handbook of Whiteheadian Process Thought (Frankfurt / Lancaster, Ontos Verlag, Process Thought X1 & X2, 2008) and Ronny Desmet & Michel Weber (edited by), Whitehead. The Algebra of Metaphysics. Applied Process Metaphysics Summer Institute Memorandum, Louvain-la-Neuve, Les Éditions Chromatika, 2010.