پیونگ‌وون
پادشاه پیونگ‌وون (به کره‌ای: 평원태왕)، (سلطنت: ۵۵۹~۵۹۰ میلادی)؛ بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو شمالی‌ترین از میان سه پادشاهی کره و پسر بزرگ پادشاه یانگ‌وون بیست و چهارمین امپراتور گوگوریو بود.[۱][۲]
| پیونگ‌وون 평원 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||||||
 آرامگاه احتمالی پادشاه پیونگ‌وون | |||||||||
| پادشاه گوگوریو | |||||||||
| سلطنت | مارس ۵۵۹ - اکتبر ۵۹۰ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | مارس ۵۵۹ میلادی | ||||||||
| پیشین | یانگ‌وون | ||||||||
| جانشین | یونگ‌یانگ | ||||||||
| ولیعهد گوگوریو | |||||||||
| ولیعهدی | آوریل ۵۵۷ - مارس ۵۵۹ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | آوریل ۵۵۷ میلادی | ||||||||
| پیشین | پیونگسونگ | ||||||||
| جانشین | ته‌وون | ||||||||
| زاده | گو یانگسونگ/تانگ نامشخص پیونگ‌یانگ سونگ | ||||||||
| درگذشته | اکتبر ۵۹۰ میلادی پیونگ‌یانگ سونگ | ||||||||
| آرامگاه | مقبره بزرگ گانگسو | ||||||||
| فرزند(ان) | ته‌وون گونمو ته‌یانگ پیونگانگ | ||||||||
| |||||||||
| خاندان | گو | ||||||||
| دودمان | گوگوریو | ||||||||
| پدر | یانگ‌وون | ||||||||
| پیشه | پادشاه | ||||||||
| پیونگ‌وون | |
| هانگول | 평원왕, 평강(상호)왕 |
|---|---|
| هانجا | 平原王, 平岡(上好)王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Pyeongwon-wang, Pyeonggang(sangho)-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | P'yŏngwŏn-wang, P'yŏnggang(sangho)-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 양성 or 탕 |
| هانجا | 陽成 or 湯 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Yangseong or Tang |
| مک‌کیون–ریشاور | Yangsŏng or T'ang |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
خانواده
ویرایش- پدر: پادشاه یانگ‌وون (به کره‌ای: 양원태왕)
- پدربزرگ: پادشاه آن‌وون (به کره‌ای: 안원태왕)
- مادربزرگ: همسر میانی (به کره‌ای: 중부인)
- همسر ناشناس
- دختر: شاهدخت پیونگگانگ (به کره‌ای: 평강공주) - با ژنرال اون دال ازدواج کرد (به کره‌ای: 온달).
- پسر نخست: شاهزاده ته‌وون (به کره‌ای: 대원)
- پسر دوم: شاهزاده گونمو (به کره‌ای: 건무)
- پسر سوم: شاهزاده ته‌یانگ (به کره‌ای: 대양)؛ پدر پادشاه بوجانگ.
حکومت
ویرایشسال های حکومت پادشاه پیونگ‌وون به طور کلی مورد توافق مورخان است، اما سال تولد او با هیچ درجه‌ای از قطعیت مشخص نشده است. مشخص است که او پسر ارشد پادشاه یانگ‌وون بود و درسال ۵۵۷ میلادی، دو سال قبل از به دست گرفتن قدرت کامل، ولیعهد شد. گفته می‌شود که او شجاع بود و در اسب سواری و تیراندازی با کمان مهارت داشت.[۳]
در این زمان، قدرت سلطنتی به طور قابل توجهی توسط اشراف از بین رفته بود. او که نگران مردم بود، به توسعه کشاورزی و کشاورزی دامن زد و غذاهای سلطنتی را کاهش داد.[۴]
او روابط پرتنش اما نسبتاً صلح آمیزی با گوک‌ترک‌ها و دودمان‌های چینی برقرار کرد، و درسال ۵۷۷ میلادی برای مدت کوتاهی با ژو شمالی در شبه‌جزیره لیائودونگ نبرد کرد. او بارها برای سلسله چین، چی شمالی، ژو شمالی و دودمان سوئی ادای احترام می‌کرد. هنگامی که سلسله سوئی چین را متحد کرد، پادشاه پیونگ‌وون برای جنگ قریب الوقوع آماده شد.
مرز جنوبی با دو پادشاهی کره دیگر نسبتاً صلح آمیز بود زیرا اتحاد شیلا و بکجه از هم پاشید بود. درسال ۵۸۶ میلادی پایتخت را به قلعه پیونگ‌یانگ منتقل کرد.
در سال ۵۹۰ (سال سی و دوم سلطنت)، پادشاه این خبر را دریافت کرد که ایالت چن سقوط کرده است و به شدت نگران شد. او برای اهداف دفاعی دستور داد تا سربازان آموزش ببینند و تدارکات نظامی را افزایش دهند.[۵]
حکومت پادشاه پیونگ‌وون درسال ۵۹۰ میلادی به پایان رسید که به گفته سامگوک ساگی سال مرگ وی است، اما هیچ سند خاصی برای تأیید شرایط وجود ندارد.
به او لقب سلطنتی پس از مرگ پادشاه پیونگ‌وون داده شد.
تصویرسازی مدرن
ویرایش- توسط کیل یونگوو درسال ۲۰۰۹ KBS2 در مجموعه تلویزیونی «لی پیونگکانگ شکست ناپذیر» به تصویر کشیده شد.
- توسط «لی یونگجیک» درسال ۲۰۱۷ نتفلیکس در مجموعه تلویزیونی «تنها آهنگ عاشقانه من» به تصویر کشیده شد.
- توسط «کیم پوبله» درسال ۲۰۲۱ KBS2 در مجموعه تلویزیونی «طلوع ماه در رودخانه» به تصویر کشیده شد.