پراستاناترائی (سانسکریت: प्रस्थानत्रयी، آوانگاری: Prasthānatrayī، ت.«خروج ترینیتی») به سه متن الهیات به ویژه مکاتب ویدانته اشاره دارد. شامل موارد زیر است:[۱]

  1. اوپانیشادها، معروف به سانسکریت: उपदेश प्रस्थान، آوانگاری: Upadēśa Prasthāna، ت.«خروج موعظه» (متون دستوری)، و سانسکریت: श्रुति प्रस्थान، آوانگاری: Śruti Prasthāna، ت.«خروج شنیدن» (شروتی)، به ویژه اوپانیشادهای اصلی.
  2. بهگود گیتا، معروف به سانسکریت: साधना प्रस्थान، آوانگاری: Sādhana Prasthāna، ت.«خروج مدیتیشن» (متن عملی)، و سانسکریت: स्मृति प्रस्थान، آوانگاری: Smr̥ti Prasthāna، ت.«خروج حافظه» (سنت حماسی)
  3. برهما سوتراها، معروف به سانسکریت: सूत्र प्रस्थान، آوانگاری: Sūtra Prasthāna، ت.«خروج فرمول» (متون فرمول‌بندی‌کننده) یا سانسکریت: न्याय प्रस्थान، آوانگاری: Nyāya Prasthāna، ت.«خروج عدالت» یا سانسکریت: युक्ति प्रस्थान، آوانگاری: Yukti Prasthāna، ت.«خروج دستگاه» (اندیشه‌های فلسفی و معنوی اوپانیشادها را نظام مند و خلاصه می‌کند)

اوپانیشادها از ده تا سیزده متن اصلی و در مجموع ۱۰۸ اوپانیشاد است.[۲] اوپانیشادهای اصلی(اوپانیشادهای موخیا)[۳][۴][۵]) عبارتند از Īśā، Kena، Kaṭha، Praṣna، Muṇḍaka، Māṇḍūkya، Taittiriya، Aitareya، Chandogya و Bṛhadaraṇyaka.

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Vepa, Kosla. The Dharmic Traditions. Indic Studies Foundation.
  2. Original Upanishads spanned beyond 108 texts. However, only 108 texts remained during the oral transmission process across generations.
  3. Robert C Neville (2000), Ultimate Realities, SUNY Press, شابک ‎۹۷۸−۰۷۹۱۴۴۷۷۶۵, page 319
  4. Stephen Phillips (2009), Yoga, Karma, and Rebirth: A Brief History and Philosophy, Columbia University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۲۳۱۱۴۴۸۵۸, pages 28-29
  5. Peter Heehs (2002), Indian Religions, New York University Press, شابک ‎۹۷۸−۰۸۱۴۷۳۶۵۰۰, pages 60-88