پادگانه دریایی
پادگانه دریایی[۱] (به انگلیسی: Marine terrace) (دیگر نام‌ها:تراس ساحلی، ساحل برخاسته) یک عارضه ژئومورفولوژیکی و سطحی صاف و تقریباً افقی با منشأ دریایی است که اغلب از فرسایش یک سکوی ساحلی قدیمی حاصل شده و بر اثر فعالیت امواج ساییده شده است. پادگانه دریایی بسته به زمان تشکیل ممکن است بالاتر یا پایین‌تر از سطح دریا واقع شده باشد و معمولاً توسط شیب صعودی تندتر به سمت خشکی و با شیب نزولی کمتری به دریا محدود می‌شود. به دلیل سطح نسبتاً هموار پادگانه‌ها، این عوارض معمولاً برای فعالیت‌های انسانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سطح سکوی پادگانه دریایی معمولاً دارای شیب ۱ تا ۵ درجه است که میزان شیب بسته به محدوده پیشین جزر و مد و عموماً به‌صورت خطی مقعر است. پهنای پادگانه‌های دریایی بسیار متغیر بوده و گاهی به ۱۰۰۰ متر نیز می‌رسد. همچنین پهنای آن‌ها در نیم‌کره شمالی و نیم‌کره جنوبی متفاوت است. پادگانه دریایی ممکن است با مقدار زیادی خاک و رسوبات با سن مختلف پوشیده شده باشد.
شکل‌گیری پادگانه دریایی توسط تغییرات شرایط محیطی و فعالیت‌های تکتونیکی در طی دوران زمین‌شناسی کنترل می‌شود. تغییرات اقلیمی باعث نوسان سطح آب دریاها و اقیانوس‌ها شده و تغییرات ایزوستازی نیز پوسته زمین را دچار تغییر می‌کنند که در تشکیل پادگانه‌های دریایی مؤثر است.
منابع
ویرایش- ↑ مُر، فرید؛ مدبری، سروش (۱۳۹۱). فرهنگ جامع علوم زمین. فرهنگ معاصر. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۱۰۵-۰۴۰-۴.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Marine terrace». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۳.
 | این یک مقالهٔ خرد ژئومورفولوژی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |