ویلیام هرشل
فردریک ویلیام هرشل (به انگلیسی: Frederick William Herschel) (زادهٔ ۱۵ نوامبر ۱۷۳۸ در هانوفر، آلمان - درگذشتهٔ ۲۵ اوت ۱۸۲۲ در اسلاو، انگلستان) آهنگساز و ستارهشناس بریتانیایی-آلمانی بود که به خاطر کشف سیارهٔ اورانوس مشهور شد. او همچنین کاشف تابش فروسرخ (مادون قرمز) نیز هست و تعدادی کشفیات دیگر در زمینهٔ ستارهشناسی دارد.
سر ویلیام هرشل | |
---|---|
زادهٔ | ۱۷ نوامبر، ۱۷۳۸ |
درگذشت | ۲۵ اوت ۱۸۲۲ (۸۳ سال) |
ملیت | بریتانیایی-آلمانی |
شناختهشده برای | کشف سیاره اورانوس کاشف امواج فروسرخ |
جوایز | مدال کاپلی |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | نجوم و موسیقی |
امضاء | |
او ساخت تلسکوپ انعکاسی را با کمک خواهرش، کارولینه هرشل، آغاز کرد. با تلسکوپ بازتابی کوچک ۱۸سانتیمتری ساخت خودش سیاره اورانوس را در سال ۱۷۸۱ کشف کرد. وی با گذراندن نور خورشید از منشور به وجود تابش فروسرخ پی برد.
ویلیام هرشل پدر کاشف، مخترع و ستاره شناس نامدار بریتانیایی جان هرشل میباشد. پسرش جان بر روی سنگ قبر پدرش این چنین نوشت که «او سقف آسمانها را در هم کوبید».
همچنین از هرشل ۲۴ سمفونی بر جای ماندهاست. او در سال ۱۸۱۶ لقب سر دریافت کرد.[۱] کشف دو ماهِ سیارهٔ زحل و دو ماه اورانوس (تیتانیا و اوبرون) نیز از کارهای فردریک ویلیام هرشل است اما او هیچیک از آنها را نام گذاری نکرد. پس از مرگ وی، این قمرها توسط پسرش جان هرشل، نامگذاری شدند.
کشف تابش فروسرخ
ویرایشهرشل با گذراندن نور خورشید از منشور تابش فروسرخ (مادون قرمز) را کشف کرد. به این شکل که دماسنج را زیر قسمت قرمز رنگ منشور که تاریک بود گذاشت و دید که دمای دماسنج به سرعت بالا میرود. او این چنین نتیجه گرفت که نوعی اشعه در این بخش وجود دارد که دیده نمیشود و نوعی اشعه گرمایی است. پس از آن مشخص شد که بیش از ۵۰٪ انرژی منتشر شده از خورشید، بهوسیله امواج نامریی مادون قرمز به کرهٔ زمین میرسد. از سوی دیگر انسان نیز بخش قابل توجهی از گرمای بدن خویش را از طریق تابش مادون قرمز با محیط اطراف مبادله میکند؛ در واقع شناخت تابش مادون قرمز بود که بعدها مبنای ساخت اولین سامانههای گرمایش تابشی مدرن را فراهم نمود.[۲][۳]
ترسیم نقشه راه شیری
ویرایشویلیام هرشل اولین کسی بود که نقشهی راه شیری را از منظر کسی که از خارج به آن مینگرد ترسیم نمود.تصویر بشقابی آن به عنوان طرح«سنگ آسیاب» مشهور شد.
منابع
ویرایش- ↑ کتاب ریزموجها، نوشتهٔ آیزاک آسیموف، ص ۱۵
- ↑ Maurer, A.; Forbes, E. G. (1971). "William Herschel's Astronomical Telescopes". Journal of the British Astronomical Association. 81: 284–291. Bibcode:1971JBAA...81..284M.
- ↑ Hastings, C. S. (1891). "History of the telescope". The Sidereal Messenger: A Monthly Review of Astronomy. 10: 342. Retrieved 17 May 2018.
- اطلاعات جدول از کتاب ریزموجها نوشته ایزاک آسیموف صفحه ۱۵ برداشته شدهاست.