ویلیام هاو
ویکنت ویلیام هاو(به انگلیسی: William Howe)(زادهٔ ۱۰ اوت ۱۷۲۹- مرگ ۱۲ ژوئیهٔ ۱۸۱۴) افسر بریتانیایی و فرمانده نیروهای این کشور در جنگ استقلال آمریکا بود.
ویلیام هاو | |
|---|---|
 Engraving by Henry Bryan Hall | |
| Commander-in-Chief, North America | |
| دوره مسئولیت September 1775 – May 1778 | |
| پادشاه | جرج سوم (پادشاهی متحده) |
| پس از | Thomas Gage |
| پیش از | Henry Clinton |
| عضو Parliament از Nottingham | |
| دوره مسئولیت 1758–1780 همکار Willoughby Aston (1758–1761) Serving with John Plumptre (1761–1774) Serving with Charles Sedley (1774–1778) Serving with Abel Smith (1778–1779) Serving with Robert Smith (1779–1780) | |
| پس از | George Howe |
| پیش از | Daniel Parker Coke |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۰ اوت ۱۷۲۹ انگلستان |
| درگذشته | ۱۲ ژوئیهٔ ۱۸۱۴ (۸۴ سال) تویینکهام، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند |
| آرامگاه | تویینکهام |
| حزب سیاسی | ویگ |
| همسر(ان) | Frances Connolly (ا. ۱۷۶۵) |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری |  بریتانیای کبیر / امپراتوری بریتانیا |
| خدمت/شاخه |  ارتش بریتانیا |
| سال‌های خدمت | 1746–1803 |
| درجه | General |
| فرمانده | Colonel, 60th (later 58th) Regiment of Foot Colonel, 46th Regiment of Foot Commander-in-Chief, North America Colonel, 19th Light Dragoons Northern District |
| جنگ‌ها/عملیات | جنگ جانشینی اتریش جنگ هفت‌ساله جنگ‌های انقلاب فرانسه |
او در ۱۷۴۶ به ارتش پیوسته و در جنگ هفت ساله خدمت نموده‌بود. در ۱۷۵۹ در تصرف کبک نقش داشت. در ۱۷۷۵ و در پی انقلاب به آمریکای شمالی گسیل‌شد و رهبری نیروهای انگلیسی را در نبرد بانکرهیل برعهده‌داشت. در همان سال به فرماندهی نیروهای انگلیسی در آمریکا رسید. هاو توانست نیویورک و فیلادلفیا را بگشاید.
در ۱۷۷۸ او از فرماندهی نیروهای بریتانیایی در آمریکا کناره‌گیری کرد و به انگلستان بازگشت. پس از آن وی چندسالی هم در پارلمان بریتانیا خدمت کرد.
منابع
ویرایشWikipedia contributors, "William Howe, 5th Viscount Howe," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wiki.x.io/w/index.php?title=William_Howe,_5th_Viscount_Howe&oldid=433723798 (accessed August 27, 2011).